De 21e aflevering van De Schaakpod
In de 21e aflevering van De Podcast bespreken Hicham Boulahfa, Lennart Ootes en Tex de Wit de vijfde ronde van de KNSB competitie. Tex speelde tegen Manuel Bosboom. Hicham speelde het kampioenschap van Venetië. En Lennart was ooggetuige van de WK-Match tussen Ding Liren en Gukesh.
Beluister De Schaakpod in de player hieronder, via Spotify, Apple, Google of schaakpod.nl
Meer info over de Universal Rating System en het artikel van Robert Leenes. De laatste minuten van de WK match. Een lijst van welke landen “overrated” zijn. En de partij tussen Laurens Schilstra en David van Kerkhof:
Heren, leuk dat ik onderwerp van gesprek mocht zijn van jullie mooie podcast, al was het dan een ’tough day at the office’. Naar aanleiding daarvan een kijkersvraag voor de volgende keer: wat is jullie meest pijnlijke verlies ooit?
Nou David, dat is een interessant perspectief: mijn pijnlijkste verliespartij was eveneens afgelopen zaterdag. Serieus overwogen om per direct te stoppen (Wie kent het niet?). Wat vooral interessant is, is de vraag: hoe je dan toch in staat bent weer door te gaan. Het voelt toch een beetje als een liefde, die op een gegeven moment niet meer te redden is. Het idee ooit weer grip op de zaak te krijgen, ergens moed uit te putten. Dat soort zaken.
Wat dat betreft kunnen we misschien een rubriek „spelen tegen jezelf“ beginnen. Hoe cru het ook klinkt, jouw partij heeft ook een troostrijk effect – dat iedereen, ook goede spelers, wel eens tegen zo‘n zeperd aanlopen & ik ben dan ook vooral benieuwd naar de vraag, hoe krabbel jij weer op na zo‘n partij?
Eeh, tijd heelt alle wonden? 🙂
Ik gaf dit seizoen in de tweede ronde van de KNSB-competitie in een stelling met twee pionnen meer een volle dame weg…
Misschien kunnen we de Guust Flater Trofee in het leven roepen! Die weet er altijd een sympathieke draai aan te geven.
Oef, 2 schieten te binnen. Eens tegen Aron Köhler een bizarre partij gespeeld, koning over het bord gejaagd, en toch verloren. Eenmaal thuis zag mijn vader tijdens de analyse binnen een seconde een mat in 2 voor mij. De o zo mooie partij was ineens een ramp. En een andere was in een partij waarin ik super diep had gerekend, een correct toren offer uitvoerde, ondenkbaar mat dreigde en met nog 1 schaakje voor mijn tegenstander reageer ik a tempo (ik snap het nog steeds niet hoe) en verlies omdat ik van de 2 opties de verkeerde kies (na mijn reactie kon hij het mat wél afdekken na nog een schaakje).
Ik kan er over meepraten, vooral de laatste jaren. Het aantal blunders is exponentieel gestegen, lijkt het wel. We hebben zelfs een speciale rubriek voor al deze “bloobers” in het leven geroepen: Mooie zetten en bloobers: www.schaaksite.nl/category/rubrieken/mz/. Er zijn zelfs op wereldkampioensniveau een paar enorme blunders bekend, dus lotgenoten kunnen hierin hun ei kwijt! Bijvoorbeeld in dit artikel: Gespot: Een zet achteruit.
WK blunders heb ik ook eens beschreven… Janowski was de slechtste uitdager – Schaaksite
Het is een ziekte onder schakers die al heel lang voorkomt: schaakblindheid. En daar is nog geen remedie tegen.
Ach, vele lagen eelt op mijn ziel maar het blijft gebeuren en de pijn wordt desalniettemin nooit minder. Ik zou vele voorbeelden kunnen geven, maar de volgende staat ruimschoots op nummer één.
Dertig jaar geleden? Veertig? Voorschoten, mijn kluppie, speelt tegen Spijkenisse. Ik heb een gewonnen eindspel tegen NN (hij kon er ook niets aan doen), twee verbonden vrijpionnen op de damevleugel en ik zie dat ik met Tg5 torens kan afruilen, waarna er alleen paarden en pionnen overblijven. Maar ach, die pionnen moeten nog een eind en het moet vast simpeler kunnen. Zoals dat gaat, ik gooi de winst weg en vervolgens de remise. Na de partij valt het hele team over me heen: zij hadden Tg5 ook gezien. Maar het werd nog erger toen we naar de auto’s liepen. Buiten het lokaal van Spijkenisse was een speelplaatsje. Een jongetje van pakweg een jaar of tien riep: ‘Meneer, waarom speelde u geen Tg5?’ Voorschoten degradeerde dat jaar op een half bordpunt.