Groningen ronde 8: het festival loopt ten einde
In aanloop naar het Schaakfestival werd mij gevraagd of ik een verslag wilde schrijven van een van de speeldagen. Nu ben ik de beroerdste niet en heb ik als rasechte “Grunneger” schaker natuurlijk een geschiedenis met “Het Kersttoernooi”, waardoor ik mij liet overhalen deze taak op mij te nemen.
Maar hoe doe je dat? Een festival valt moeilijk met de pen te beschrijven. Dat moet je simpelweg horen, voelen en zien. Een verslag van Pinkpop, bijvoorbeeld, zal in de verste verte niet kunnen beschrijven wat de belevenis is van het zelf aanwezig zijn. En nu zal de kritische lezer zich misschien afvragen of een schaaktoernooi vergelijken met Pinkpop niet te ver gaat, maar dat denk ik niet. Kijkt u zelf eens naar dit nevenprogramma (zie foto) en neem daarbij in gedachten de vele hoofdtoernooien (Open groepen, Vierkampen, Compact na Kerst, Senioren) en u zult al een beetje het idee krijgen dat dit meer is dan gewoon een schaaktoernooi.
Nevenprogramma
Om toch een poging te doen de beleving hiervan zo goed mogelijk over te brengen begaf ik mij vandaag richting toernooizaal voor de een na laatste dag en zal ik hier proberen wat impressies te geven.
Als eerste de speelzaal. Een sporthal is nu niet altijd de meest sfeervolle plaats die je kunt bedenken. Maar toch is de organisatie erin geslaagd om hier iets aardigs van te maken. En het heeft ook allerlei praktische voordelen. Zo kon ik gewoon gratis parkeren voor de deur en zijn er prima voorzieningen zoals de ruim uitgeruste kantine en voldoende toiletten. Bij binnenkomst word je onmiddellijk begroet door banners (zie foto’s) en velerlei schaakvolk, waardoor je je meteen weet ondergedompeld in de ‘schaakwereld’.
Entree
Hal
Eenmaal binnen kom je tig bekenden tegen en wordt met menigeen een kort praatje op fluistertoon gemaakt. Ik zal u de vele namen onthouden, maar één wil ik toch wel even uitlichten, namelijk de naamgever van de Johan Zwanepolbokaal. Hij was de aanjager die deze kersttraditie sinds de jaren 60 op bevlogen wijze vorm gaf, met als absolute hoogtepunten de WK-onderdelen van 1992 en 1997.
Toernooiboeken
De toernooizaal zelf biedt meer dan voldoende ruimte voor alle spelers en is behoorlijk stil, een klein wonder is dat toch altijd wanneer zoveel schakers bijeen zijn.
Een dresscode lijkt niet te bestaan. De helft van de spelers loopt in jeans en zo nu en dan zie ik een bijzondere outfit. De toernooidirecteur zelf loopt ook gewoon op gympen en is niet te beroerd om als manusje-van-alles lege batterijen te vervangen bij de commentaarsessie.
Govert en Sipke aan het werk
Hopelijk heeft u zo een beetje een indruk gekregen van een en ander en kunnen we nu overgaan tot de partijen van de dag. De 8e ronde in de open groepen en de 4e van de compact groepen was er een om van tevoren naar uit te kijken en de neutrale toeschouwer werd zeker niet teleurgesteld. Vooraf waren alle ogen natuurlijk gericht op bord 1: zou Narayanan erin slagen een ronde voor het einde het toernooi te beslissen?
De strijd aan de topborden
De partij aan bord 1 bleek een beetje tegen te vallen. Nadat wit een onnauwkeurigheid had begaan (Lxb5+ maakt makkelijk gelijk) had zwart een voordeeltje, maar liet dit glippen waarna hij remise aanbood.
A. de Winter – SL Narayanan
Op de borden daarna werd dit echter ruimschoots gecompenseerd en hard gevochten. Te beginnen met twee jonge Nederlandse grootmeesters die elkaar in de haren vlogen:
T. Beerdsen – C. Schoppen
Op bord 3 en 4 leek het lang goed te gaan voor de jonge veelbelovende Nederlanders Khoi Pham en Machteld van Foreest. Koi kwam goed uit de opening en leek voorzichtig op winst te kunnen spelen. Zwart offerde echter correct een kleine kwaliteit voor gelijk spel. Hierna liet wit de a-pion te ver opkomen en toen hij ook nog eens op de beruchte 40e zet Pxf7! niet vond was het pleit beslecht:
K. Pham – F. Manish Anto Cristi
Machteld leek eenvoudig op een remise af te stevenen in een dubbel toreneindspel. Waar zij het beste haar stelling kon gaan stutten besloot zij de boel open te breken voor actief spel. Dit kostte echter een pion en nadat wit alles netjes onder controle had gebracht, de partij:
T. Stijve – M. van Foreest
Partij van de dag was wat mij betreft de partij op bord 3 tussen Onno Elgersma en Nick Maatman. Na in het Russisch het thematische plan Pd7-f6 te hebben gevolgd heeft zwart al min of meer gelijk spel. En na een onnauwkeurigheid van wit wordt dit meer door het eveneens thematische c7-c5! En de rest? Een kwestie van techniek zou Tiviakov zeggen. Fluwelen techniek van Nick, dat wel!
O. Elgersma – N. Maatman
Tot slot nog twee aardige fragmenten, waarin een beoogde combinatie hopeloos mislukt door een tegencombinatie:
R. van Helvoort – S. van Roon
A. Boer – M. Roskam (Compact A)
Ik kan het niet uitrekenen (voor wie dat wel kan houd ik mij aanbevolen), alleen maar schatten en misschien schat ik te optimistisch, maar volgens mij heeft Machteld van Foreest, ondanks de onnodige nederlaag van vandaag, dankzij de gigantisch hoge rating van haar tegenstander van morgen de WGM titel al binnen en bij een remise een IM norm. Wie biedt?
Wgm norm is binnen, bij winst is de IM norm binnen. Remise is niet genoeg.
Ter verduidelijking: tpr respectievelijk 2400 en 2450 en 4 buitenlanders. Ze heeft nu een tpr van 2438 en heeft al 2 WGM normen
Een wgm-titel gaat over 27 partijen.
Eén wgm-norm is over 7 partijen. Met de overscore van 1 in Groningen erbij komt ze één partij tekort voor de wgm-titel.
Ik neem aan dat zij in die neerbuigende titel geen interesse heeft.