Een gewaarschuwd man telt niet voor twee.

Ik heb de schaakpartijen die ik bewaren wil opgeslagen op de ouderwetse manier, op papier dus. Dat
gebeurt nog steeds. Daarnaast heb ik een flink deel hiervan ook in een database zitten. Een flink deel,
niet alles. De strenge controle van meester Fritz heeft er voor gezorgd dat een aantal partijen dat in het
‘pre-rekenbeest’- tijdperk door de die-wil-ik-wel-bewaren-keuring kwam, toch niet de eer ontving in de
database te mogen. U kunt hierover gniffelen – simpel schieten voor open doel en zo – maar zo werkt
dat bij mij.
In één concreet geval heb ik de partij zelfs nooit door mijn hulpje laten bekijken. Er zat een blunder van
enig formaat in, dat was meteen duidelijk na het antwoord van mijn opponent. Een leerzame blunder
was het zeker en de truc staat sindsdien in mijn geheugen gegrift, ik baalde er flink van. Toch wilde ik de
partij bewaren vanwege …nou, dat leest u zo. Onlangs heb ik mijn verzuim goedgemaakt, de partij even
laten doornemen door Fritz.
De partij werd gespeeld in het PK van de HSB in 1985 tegen een zekere Kamphuis. Het was mijn eerste
deelname aan het PK van de Haagse regio, na vijf tamelijk schaak-luwe jaren over de grens.

Lees verder in de PDF: 40-MN3-Woede en motivatie2

6 Reacties

  1. Avatar
    Zuid Limburg 19 juni 2025

    Een wreed einde van een eerste alinea. Wie wil niet weten hoe het verder gaat…….

  2. Avatar
    Nepje 19 juni 2025

    Ha Zuid-Limburg,

    probleempjes met het plaatsen van de column zijn hier debet aan. Ik heb de redacteur om hulp gevraagd. Morgen misschien gefikst? 🙂

    • Avatar
      Nepje 20 juni 2025

      Er hoefde geen brancard aan te pas te komen; van wild rollende ogen herinner ik me ook niks.

  3. Avatar
    Tiggel 1 20 juni 2025

    Ik zal er ook maar eens een spreekwoord ingooien: een ezel stoot zich in het gemeen……

     

    Mij is het in elk geval sinds Tiggelman – Peralta, Vlissingen 2007, niet meer overkomen 🙂

Alleen geregistreerde gebruikers kunnen een reactie achterlaten.