Datadenker, schaakkenner en kungfu-kampioen
Als filosoof oordeelt ze kritisch over de manier waarop kunstmatige intelligentie wordt toegepast, ze speelt viool en piano en won een titel bij de NK kungfu. Duizendpoot Ajuna Soerjadi (24) is niet in één hokje te vangen – logisch dus dat ze als enige Nederlandse vrouw meedeed aan het WK schaakproblemen oplossen.
Ook haar beste vriendin Eva Schuit vraagt het zich geregeld af. Hoe kun je een eigen expertisecentrum voor data-ethiek leiden, Ted Talks geven, fanatiek piano en viool spelen, én tijd vinden om de overheid te adviseren hoe je fraude op een niet-discriminerende manier kunt opsporen?
En dan deed Ajuna Soerjadi, haar boezemvriendin sinds de middelbare school, afgelopen week ook nog mee aan het WK schaakproblemen oplossen in Roemenië. Als eerste Nederlandse vrouw. ‘Ik snap echt niet waar ze de tijd vandaan haalt’, zegt Schuit.
‘Ik probeer het wel een beetje te doseren’, nuanceerde Soerjadi (24) vorige week vanuit Roemenië. Dat wil zeggen: niet met te veel verschillende dingen tegelijk bezig zijn. Haar viool had ze bijvoorbeeld thuis gelaten, zodat ze zich volledig kan concentreren op het chess solving, een afgeleide van schaak, waarbij het doel is om bepaalde stellingen op te lossen. ‘Het leuke is dat alle stukken op het bord met elkaar in verbinding staan.’
Interessant:
‘Ik snap echt niet waar ze de tijd vandaan haalt’, zegt Schuit.
Idd.
De journalist vond het misschien te persoonlijke vragen: doet Soerjadi dat door weinig te slapen en/of geen of weinig tijd te besteden aan vriendschappen/relaties/familie/social media/smartphone?
Is ze (tevens) mss een soort moderne Max Euwe, die ook heel efficiënt met zijn tijd omging.
Van die dingen…
Ik besef in bovenstaandcommentaar dat ik makkelijk praten heb. Het artikel is er al.
Ik bedoel het zeker niet als schieten op Miserus – gewaardeerd journalist, die mooie onderzoeksjournalistieke stukken schreef bijv. over doping- maar als extra vraag.