Onuitgesproken vriendschap
Die blik. Bedachtzaam, onderzoekend, scherp en mild tegelijk. Zo treffend voor wie hij was.
“Ja, met Frits”, was zijn openingszin als hij me belde. Er zat iets bescheidens en onontkoombaars in de toon waarmee hij sprak. Het onontkoombare dat alles relatief is, niet in het minst het eigen ego.
We kwamen elkaar lang geleden voor het eerst tegen. Allebei waren we schaakkampioen geworden van een onderbond. Frits van de Haagse Schaakbond en ik van de Rotterdamse Schaakbond en daardoor gerechtigd mee te doen aan de voorronde van het Nederlands kampioenschap. Het was 1979 als ik me niet vergis en de voorronde werd in Eerbeek gehouden. Daar troffen we elkaar. Ik was al vrij snel kansloos door een nederlaag tegen een jeugdspeler. Maar Frits, een paar jaar ouder dan ik, beleefde daar zijn hoogtepunt als schaker. Hij eindigde gedeeld eerste in zijn poule en moest pas na een verloren barrage zijn droom (?) opgeven om een keer mee te doen aan het Nederlands kampioenschap.
Frits was een sterke speler, meerdere keren kampioen van de club waar hij lid van was, Promotie (Zoetermeer) en DD (Den Haag). Positioneel was hij erg goed. Maar in de vrije partijtjes die we veel later wel eens speelden, ontdekte ik niettemin zijn zwakte: tactiek.
Nu ik erover nadenk, is het precies dát wat hem niet erg interesseerde. De grote lijn, daar ging het hem om en niet de toevalligheden die de kijk op wat er echt toe doet maar vertroebelen.
Dank Wim, voor je persoonlijke verhaal.
Een mooi voorbeeld van de slimme humor van Hoorweg vind ik dit stukje: https://deleunstoel.nl/home.php?col=30&res=1280&ref=&artikel_id=8515
Misschien zette hij het iets aan, maar het verhaal is mooi en goed
De leunstoel, leuk magazine.
Dit vind ik ook fraai https://www.deleunstoel.nl/home.php?artikel_id=2301
Een schaakblad oprichten ‘als je van je geld af wilt’. Haha, oef.
Blijft interessant stuk, ook nu, zeker ook gezien de nieuwste ontwikkelingen bij het magazine schaken.nl…
Een aardige karakterschets, maar na meer dan veertig jaar zijn de herinneringen misschien wat aan slijtage onderhevig. Frits Hoorweg was nooit kampioen van de Haagse Schaakbond (https://haagseschaakbond.nl/kampioenen/), hoewel hij dat ongetwijfeld wel geworden zou zijn als hij vaker had meegedaan. Maar in 1978 werd hij tweede na Wim Vink, helaas ook niet meer onder ons. Vink zag echter af van deelname aan de voorwedstrijden in 1979, evenals het jaar daarna, toen hij opnieuw HSB-kampioen werd.
Frits werd in de voorwedstrijden niet gedeeld eerste: de groep werd met een punt voorsprong gewonnen door Leo Hofland. Frits deelde de tweede plaats met Arend van Dop en Jaap Vogel. Er was geen barrage: de NK-deelname ging met een kwart Sonnenborn-Berger-punt naar Van Dop.
Ik heb goede herinneringen aan Frits, die in de jaren ’70 een prettig clubgenoot was bij de SV Den Haag. Ook daar was hij een van de beste spelers en meervoudig clubkampioen.
Dank Paul. Dit had ik moeten nakijken.
De eerste fout was een aanname, niet onlogisch maar desalniettemin onjuist. De tweede fout kan ik ook thuisbrengen. Ik meende me te herinneren dat hij plaatsing verspeelde door een nederlaag tegen Leo Hofland terwijl hij duidelijk beter gestaan had. Ook hier een onterechte aanname dat dat in een barrage gebeurd was.
Nogmaals dank. Frits zou er om gegrinnikt hebben.
Mijn artikel over Frits is nu ook gepubliceerd in het internetmagazine dat Frits oprichtte. Zonder het schaaktechnische postscriptum en gecorrigeerd met de bemerkingen van Paul Koppens. Nogmaals dank Paul!
https://www.deleunstoel.nl/home.php?col=24&res=2560&ref=https%3A//www.google.com/&artikel_id=8544
https://i.postimg.cc/W36vJrGG/image.jpg
In mijn verzameling heb ik een paar boeken, tweedehands aangeschaft vermoedelijk in Leiden, met daarin een keurig Ex Libris van F.P.A. Hoorweg. Nooit heb ik geweten wie hij was, tot ik dit artikel las, waarvoor dank! Bovenstaande foto is van het boek Lasker’s Greatest Games 1889-1914 (Reinfeld & Fine), een Dover uitgave uit 1963.
Ja mooi Eric. Boeken, lezen en schrijven. Dat was zijn lust en zijn leven. Schaken was zijn passie tijdens een deel van zijn leven. Ik heb me altijd afgevraagd hoe hij met Wim Andriessen, een ruziemaker, kon samenwerken. Misschien juist doordat Frits een tegenpool was- je moest van goede huize komen om met Frits ruzie te krijgen. Ik heb hem nooit gevraagd hoe het kon, die samenwerking met Andriessen. Misschien onbewust doordat ik dacht: dat kan altijd nog. Zijn dood kwam als een enorme schok voor mij en volledig onverwacht.
Frits Hoorweg vertelde mij dat Wim Andriessen hem niet als een mogelijke concurrent zag. Ook was Frits iemand met wie het prettig toeven was.