Lachen, huilen om het boek ‘De laatste schaker’ van Max Pam
‘Ik heb met eigen ogen gezien dat schakers een bijna mythische aantrekkingskracht hebben. Voor veel mensen, zowel voor mannen als voor vrouwen, zijn zij het symbool van intelligentie en denkkracht.’
Stikkend van de lach las een grootmeester mij deze passage voor uit Max Pams laatste boek, de roman De laatste schaker. De grootmeester geloofde er niets van. Het is dan ook een niet-schaker, een organisator die dit beweert.
Mijn recensie van dit boek vol nostalgie en hunkering leest u op mijn site.
“. Hij is bevriend met schaker Merlijn Domar, die de geschiedenis van Henrique Mecking en Hein Donner met zich meedraagt”
Dat heb je vermoedelijk van mij, maar ik had het verkeerd: het is Arturo Pomar i.p.v. Mecking.
Dank Dimitri, en heb het gewijzigd, ook nav het stuk van Hans Ree.
@LDBoutens: nou. En: moedig voorwaarts alle schakers!
Ik ben benieuwd wat Donner er van zou hebben gevonden…
Moedig voorwaarts Max!