Groningen uit of thuis?

In Tilburg ontvangen we teams uit Groningen vanwege de reisafstand uiteraard graag thuis. Toen de voorlopige indeling van de meesterklasse online kwam, zag het er nog mooi uit met een thuiswedstrijd. Helaas in de definitieve indeling werd het toch omgezet in een uitwedstrijd. Net als onze laatste onderlinge wedstrijd in Groningen (zie Stukkenjagers 1 komt met daverende stunt in Groningen – Schaaksite), ruim twee jaar geleden, traden we aan met drie Belgen. Destijds haalden we onverwacht 2 matchpunten in Groningen. Anders dan toen, hadden we dit keer geen voorovernachting (op Helmut na). En dat werd gelijk gevoeld! Mijn tocht, voor de wedstrijd die om 13:00 uur zou beginnen, begon om 8:00 uur. Bus, trein, bus en dan de auto in met Herman, lekker de storm trotseren. Meer over die reis kan je vinden in de partijanalyse van Herman. De spelers van onze auto liepen het Jannes van der Wal denksportcentrum binnen om 5 voor 1. Net op tijd dus, maar geen tijd meer over om nog even bij te komen voor de partij. Zo had iedereen van ons team zijn eigen heroïsche tocht om deze wedstrijd te bereiken.

Dan de wedstrijd zelf in chronologische volgorde:

Het bord van Joppe Raats en Sipke Ernst stond al snel in vuur en vlam. Rond zet 18 stonden beiden koningen erg open en gaf de teller (achteraf) 0.00 aan. Een mooie stelling die alle kanten op kon gaan. Helaas was het ook een stelling waarin bleek dat Sipke erg goed kan omgaan met dit soort complicaties en de stukken konden op zet 22 de doos alweer in.

Zelf leek ik (Luuk Baselmans) de opening prima door te komen tegen Nick Maatman. Echter kwam er wat onaangename druk over de a-lijn en merkte ik al snel dat mijn energie op was… dat zal afzien worden in een stelling waar Nick voor 2 uitslagen kan gaan spelen. Al die mensen die ruzies en oorlogen voeren over religie…  ze begrijpen het allemáál verkeerd: God bestaat en woont in Groningen. Net als 2 jaar geleden, toen ik toevallig ook met zwart tegen Nick uitkwam, werden mijn gebeden verhoord en kwam er plotseling een blunder van Nick. Iets wat niet bij hem als schaker past. Dankbaar mocht ik een atypische truc uitvoeren (25…Pc5) en gelukkig was de partij daarna al snel klaar! Een uur of twee extra had ik vast niet volgehouden.

Onze matchwinnaar van de vorige wedstrijd, Nick Bijlsma, speelde tegen Leandro Slagboom. Na een wat twijfelachtige openingsvoortzetting van beide kanten, kwam Nick positioneel steeds beter te staan. Door tijdnood kon hij de stelling niet optimaal uitbuiten en werd er berust in zetherhaling. Achteraf bleken er twee leerzame winsten  gemist: het positionele pionoffer 26.b4! en het uitlokkende 28.Df3! Hieronder de analyse van deze partij van Nick Bijlsma:

Daarna bracht Stefan Beukema ons team op voorsprong door te winnen van Andrii Palchuk. Een ongetwijfeld vermoeide Stefan kwam rond zet 19 aan me vragen: “mag ik remise aanbieden?”. Een korte blik op de klok toonde dat hij nog slechts een magere twee minuten op zijn klok had. Na deze hartverzakking kwam er uiteraard een “ja hoor” uit mijn mond. De tegenstander weigerde dit aanbod. Daar waren wij achteraf erg blij mee, want ondanks het spelen van zo’n 20 zetten met minder dan 2 minuten op de klok, wist Stefan de betere zetten uit te voeren en het volle punt te scoren.

Vanuit de tegenstanders stond Eelke de Boer op om de stand gelijk te maken. Hij strafte een paar onnauwkeurigheden van “onze” (dit is toch al weer zijn vierde seizoen!) normaal zo solide Helmut Froeyman hardhandig af.

En wat gebeurde er toen!?!

Een van de klokken sprong op nul, beiden heren keken ontspannen toe… ze hadden toch 40 zetten gedaan? De klok sprong echter niet op de nieuw verworven 30 minuten maar bleef op de 0 steken. Aai, snel de scheids erbij halen. Terwijl er geprobeerd werd het probleem op te lossen kwam de volgende speler aan… “scheids mijn tijd komt er niet bij”. Als dominostenen leken de problemen op te stapelen. Inmiddels stonden 4 van de 5 nog tikkende klokken doodstil op 0. Het duurde erg lang voordat het probleem verholpen was. En toen er nieuwe klokken ingesteld waren, bleken ze wederom verkeerd ingesteld?! De spelers begonnen zelf maar op de instellingsknoppen van de klokken te drukken…

Het leek net op een time-out bij basketbal, al duurde het bij ons toch zeker een kwartier in de meest zenuwslopende fase van alle partijen.

Vóór de time-out leek de match nog richting een 5-5 te gaan. Door de time-out hadden de spelers een extra 15 minuten kunnen nadenken over hun stelling en wisten de meeste spelers wat er van ze verwacht werd.

In de time-out had Herman remise moeten geven door eeuwig schaak. Na goed uit de opening gekomen te zijn tegen Jonas Hilwerda miste Herman de tactische klappers om het volle punt binnen te halen, kijk bijvoorbeeld naar 24. g4 of het mooie 28.Pf6. Ook Jonas miste mooie kansen zoals 30…Tee3 en op het einde, oh ja oeps, 42…g5. Maar goed dat dit niet werd gevonden door Jonas anders werd de terugrit naar Waalre nóg langer! Hieronder de bevindingen van Herman:

Onze nieuwe debutant Oleksandr Dovgaliuk wist goed om te gaan met de positionele blunder 13…g5. Hij miste de genadeklap en probeerde tijdens de time-out om drie keer dezelfde stelling te claimen tegen Roger Labruyere. Het was inderdaad drie keer dezelfde stelling, maar de claim had hij niet correct uitgevoerd. Na lang wachten op de scheids die druk bezig was met alle klokken, werd de klok van dit bord ingesteld met het missende half uur én 2 extra minuten voor Roger. Er werd nog even doorgespeeld, maar er bleek uiteindelijk niks meer in te zitten dan remise.

Fun fact: Oleksandr (bord 3) en Andrii van de Groningers (bord 2) hadden elkaar in het verleden al getroffen op het Oekraïens kampioenschap onder 12. Het werd toen remise.

Hieronder de partij geanalyseerd door onze Oekraïense aanwinst Dovgaliuk:

Afijn, terug naar de wedstrijd. Het stond dus 3,5-3,5 en op bord 10 probeerde Remco een eindspel te keepen tegen Maurice Schippers en op bord 9 probeerde Sjoerd een eindspel te keepen tegen Loek van der Hagen. Voor ons zat nog in het vat dat Sam Baselmans remise uit de weg was gegaan tegen Selwin Keuning, om te vechten voor winst.

Sam, eerder al twee kwaliteiten offerend, had de boot naar de overwinning daarvoor gemist. Selwin miste kort voor de time-out kansen om de partij naar zich toe te trekken. Hij verdedigde goed in het eindspel waardoor het remise werd.

Om nog met een matchpunt huiswaarts te keren moesten Sjoerd en Remco hun mindere eindspelen dus zien te houden. Remco lukte dat als eerste, al zullen zowel hij als zijn tegenstander een lesje toreneindspelen van Herman zeker niet afslaan. Remco was opgelucht, nadat hij de hele partij onprettig heeft gestaan.

En dan nog Sjoerd… tja Sjoerd. Je speelt al uit in Groningen en dan heb je ook nog een zware veldslag van meer dan 6 uur waarbij je zo’n beetje de hele partij hebt moeten vechten voor remise. Zeer indrukwekkend was het, hoe Sjoerd nauwkeurige zetten bleef uitvoeren tot diep in de partij. De vijftig zetten regel kwam al aardig in de buurt toen na 98. a3?? de partij zo nóg een uur had kunnen duren. De vraagtekens staan niet voor de kwaliteit van de zet, maar het gevoel van de toeschouwers. Het was natuurlijk meer dan logisch dat Loek probeerde zijn team een bonus te geven, maar Sjoerd bleek onbreekbaar. Loek staakte de poging en we konden huiswaarts met een matchpunt!

Zo werd de 5-5 knap binnengehaald en werd er wederom een belangrijke stap gezet voor het doel dit seizoen: handhaving. Er had meer ingezeten, maar zeker ook minder.

De terugrit was wederom een zware tocht en ik stapte de voordeur binnen op zondag… maar ja, we hadden zondag nog om uit te rusten en na te genieten van het zwaarbevochten matchpunt.

Eén jaar geleden werden we afgedroogd door de Groningers in Tilburg met een 3-7 verlies. Net als ruim twee jaar geleden hebben we weer gestunt in de uitwedstrijd tegen Groningen… volgende keer dus toch maar weer uit?

Persoonlijke uitslagen:

Nog even alle partijen (zonder commentaar) in de viewer: