Een dagje naar Klimmen

Een dagje naar Klimmen heerlijk door de regen rijden. Voor het kleine stukje Nederland dat ik moest waren de wegen gelukkig een stuk beter. Het is echt een wereld van verschil in wegenkwaliteit wanneer het giet. We mochten aantreden in een nieuwe zaal in een café tegenover hun vorige lokaal tegen het zeer sterk opgestelde team van Zuid-Limburg. Ze hadden zoveel man dat zelfs een paar spelers die meestal in het eerste spelen in het tweede moesten toeslaan. Het overwicht in sterkte was dan ook te merken aan het resultaat.

Maurice Peek liet een sterk paard op d5 toe in de hoop dat hij er eentje op d4 zou krijgen. Tegenstander Daniel Fridman liet dat niet toe en tastte de zwarte structuur aan waardoor er geen paard op d4 kwam. Na een complicatie van een positioneel pionoffer van de witspeler stond dat paard dan uiteindelijk aan de rand voor schut. Maurice kon de dreigingen niet meer stoppen en met een mooi (schijn)dameoffer beëindigde Daniel de partij als eerste van de wedstrijd.

Bij Joppe Raats werden er snel stukken geruild. In het eindspel had hij druk op de zwarte a-pion. Maar om die te slaan haalde hij veel stukken weg bij zijn koning. De opponent, Daniel Hausrath, rook bloed en joeg de vijandelijke koning in een mooi matnet.

Op bord 4 zette Valentin Buckels het eigenaardig op. Stukkenjager Sjoerd van Roon probeerde het rustig op te zetten maar kon het niet laten wat ruimte te pakken met b5. Deze zet gaf wit een aanvalsdoel in de stelling waar hij ook van gebruik probeerde te maken. Echter koos hij voor een verkeerde afwikkeling waardoor zwart voordeel kreeg. Na heen en weer vechten waarbij beide spelers meerdere malen groot voordeel hebben gehad, trok Sjoerd in de tijdnoodfase toch aan het kortste eind. Zijn beste kans was op 27^ste zet om 27… Pe4 te spelen, waarna hij een monsterpaard op e4 had gehad.

Onze enige overwinning kwam van Luuk Baselmans. In een Rossolimo probeerde Oliver Stork dynamisch tegenspel te zoeken voor zijn verzwakte pionnenstructuur. Maar vanwege die structuur kon zwart geen veiligheid vinden voor zijn koning. Met een trippelpionoffer probeerde hij daarom een alles of niks aanval op te starten… Maar in tegenstelling tot Joppe ging Luuk niet mat met zijn koning op g4. De tegenaanval was daarna te sterk. Wat me opviel was dat beiden spelers een paard lange tijd naast de tegenstanders koning hebben gehad. Goeie pot van Luuk.

Nick Bijlsma mocht tegen een geïsoleerde pion spelen, maar hij kwam wat achter in ontwikkeling te staan en moest een dame op h7 binnenlaten. Zijn pogingen tot tegenspel door het centrum werden verhinderd omdat de koning altijd naar de e-lijn gedwongen kon worden. De uiteindelijke winst van tegenstander (Luca Suvorov) kwam dan uiteindelijk ook vanuit het centrum en met de laatste truc werd de partij dan ook beslist via de e-lijn.

Met een vernietigende konings-Indisch-achtige aanval kun je Helmut Froeymans partij mee samenvatten. Na wat vroeg Pd5 gespeeld te hebben in een Siciliaan moest hij met de e-pion terug pakken. Vervolgens gooide Alex Suvrov al zijn stukken in de aanval met …f5, …Ph5 en …Lg5-f4. Helmut kreeg niet op tijd tegenspel op de damevleugel en kon zijn koning niet veilig houden.

In een Siciliaan liet Herman Grooten toe dat Philipp Leon Klaska met Lxf6 zijn koningsstelling verzwakte. Hij dacht dat het lopenpaar zou compenseren voor de aangetaste structuur (hetgeen ook het geval was zie analyse). Echter kreeg Herman nooit de witveldige loper in het spel. Om maar op een andere manier tegenspel te krijgen gaf hij zijn sterke zwartveldige loper op om een pion te winnen. Wit kreeg daar wel wat activiteit voor terug maar zwart had de betere papieren . Na wat stukkenruil waarmee wit ook zijn pion terugwon kwam een loper tegen paard eindspel op het bord. Dat ging gelijk op totdat Herman zijn e-pion op het verkeerde veld zette waarna je kon spreken over een goed paard tegen slechte loper. Philipp danste daarna met zijn beest naar de overwinning.

In Remco Sprangers’ partij veranderde de structuur van een geïsoleerde pion naar hangende pionnen om te belanden in een structuur met een achtergebleven pion. Zonder lichte stukken bleek die zwakte toch te groot en ging de pion op c3 verloren. Remco speelde het te lang passief waardoor Jonas Gallasch zijn pionnen op de koningsvleugel te ver opgespeeld kreeg. In een poging op tegenspel ging er materiaal verloren en zwart schoof het resterende eindspel naar winst.

Op het laatste bord zette Sam Baselmans in het Konings-Indisch het een beetje wankel op waarop Carlo Pauly met c4-c5 zwarts centrum opblies. De afwikkelingen gaven Sam een ingesloten loper op g7 en gaten op zijn damevleugel. Nadat wit a6 eraf sloeg was zijn vrije a-pion in combinatie met de activiteit door het centrum teveel voor Sam.

Ikzelf (Stefan Beukema) tructe Christian Braun met een stukoffer waarna ik gelijk het stuk weer terugwon met een pion interest. Ik vergat even op f7 tussendoor te pakken omdat ik dacht dat de pion op e6 alleen maar zwak zou zijn. Het probleem was dat die pion op lange termijn mijn loper van veld d5 afhoudt. In het eindspel pakte ik dan toch maar de pion om veld d5 vrij te hebben, maar dat liet een combinatie toe waarmee teveel pionnen en stukken werden geruild om de partij nog te kunnen winnen. Helaas was Christians eindspeltechniek te goed om er nog wat van te maken.

Een mindere ronde voor ons, maar we hoeven niet elke match te winnen. Deze ronde was vooral leerzaam vanwege de structuren en de kracht van het paard in meerdere partijen.