Speler Joost Prinsen overleden. Een anekdote over schaken en leven
(Levens)kunstenaar Joost Prinsen (1942-2025) is vandaag overleden.
NRC biedt een – kennelijk al klaarstaande- necrologie:
Prinsen was bekend als acteur (Erik Engerd en veel andere rollen), presentator en nog veel meer.
Hij hield van laaienlichters, lees ik. En dan het schaakverhaal:
Het was een categorie mensen aan wiens verhalen hij zich laafde, bij voorkeur in de nachtkroegen van de stad. „Daar zie je veel mislukte figuren”, zei hij. „Dat vind ik interessant, ook om te spelen.” In het schaakcafé op het Leidseplein zei een oudere man die hem de Siciliaanse openingsvariant leerde ooit geïrriteerd: „Wíl je wel iets leren?”
Een uitspraak waar hij decennia later als docent op de Kleinkunstacademie in Amsterdam vaak aan moest denken. „De man in het schaakcafé had gelijk: ik stond niet open om van hem te leren. Dat zag ik bij studenten soms ook: ik kan nu wel iets zeggen, maar het is niet het goede moment.”
Sinds allerlei docu’s en films weten we dat tv-quizzen vaak niet eerlijk verlopen. [Sommige tv-recensenten van nu hebben nog niet eens door dat wat op tv gebeurt meestal gescript en onwaar is! Als hun vooroordeel bevestigd wordt, zijn ze gelukkig en bereid alles te geloven.]
Enfin, ook hier wordt het bedrog schaamteloos toegegeven. Over de quiz Met het mes op tafel:
Intens tevreden was hij met de suggestie van Kok [medebedenker van de quiz- RV] om te zorgen dat een zeer onsympathieke kandidaat juist zou winnen. „Jan zei: ‘Dan denken de mensen: wat een vervelende man. En gaan ze de volgende keer weer kijken, om te zien hoe ie verliest’.” Jaren later kon Prinsen nog schateren bij de herinnering. „Want precies dat gebeurde!”
Joost Prinsen was een enthousiast bridger en schreef ook over deze sport. In de jaren zeventig (misschien ook tachtig? zestig? Wie weet meer?) was hij wel eens bezoeker van schaak- en damtoernooien, zo begreep ik van Rob Hartoch.
Prinsen op dreef:
