Ontmoet Judit Polgar!
Signeersessie in Wijk aan Zee
Lees meer >Giri eet iedere dag een broodje zalm
Anish Giri eet in Wijk aan Zee iedere dag bij zijn ontbijt een broodje zalm. Daar hoefde hij alleen de eerste dag over na te denken. De volgende dagen niet meer en zo spaart hij zijn hersenen. Dat zei hij op de radio. Of dat een grapje is weet ik niet, maar de uitspraak verleidde de leuke Trouw-columniste Marijn de Vries tot een prachtige column.
Marijn de Vries is een professionele wielrenster, die ook goed kan schrijven. Bij Trouw is ze als sportcolumniste de opvolgster van Mart Smeets. Smaken verschillen, maar de rubriek ingezonden brieven heeft al uitgewezen dat Trouw daar niet op achteruit is gegaan. Vaak schrijft ze over wielrennen, maar ze blijkt zich ook te kunnen inleven in andere sporten. In schaken tot nu toe niet, want ze dacht dat dat geen sport is. Volgens haar is het schaken een keer per ongeluk in een sportrubriek terechtgekomen en is dat nooit gecorrigeerd omdat journalisten daar te lui voor zijn. Maar na het interview met Giri
Lees meer >Boeken van verenigingen
Schaaksite besteedt graag aandacht aan boeken. Daarvoor hebben wij op dit moment zes recensenten, van uiteenlopende speelsterkte. Bij het ene boek zijn we blij als dat wordt gerecenseerd door een grootmeester, bij het andere boek zijn we blij als het wordt gerecenseerd door een modale clubschaker. Wij streven ernaar regelmatig een recensie te plaatsen, zo veel mogelijk op vrijdag.
Schaken is een sport waarover uitzonderlijk veel informatie op het internet wordt verspreid. Dat is mooi, maar een keerzijde is dat er steeds minder op papier verschijnt. Diverse clubs hebben al geen clubblad meer. Een ander aspect van de voortschrijdende techniek is dat jubileumboeken steeds mooier worden. In deze rubriek aandacht voor het boek over 100 jaar Eindhovense Schaakvereniging en voor het jaarboek van En Passant, dat een jaargang clubbladen vervangt.
Nieuw onderzoek
Eindhoven (zo staat ESV vooral bekend) bracht eerder twee jubileumboeken uit. In 1990 ‘Eindhoven 75 jaar’ en in 2005 ‘Het Sterrenteam’, over het team dat in 1984 landskampioen werd. Beide boeken werden geschreven door Jules Welling. Hij nam ook het nieuwe boek op zich.
Dat zou je jammer kunnen noemen, je zou hopen op iemand met frisse ideeën over hoe je een leuk boek maakt. Gelukkig is Welling zich ervan bewust dat hij niet zomaar zijn boek uit 1990 met 25 jaar kon uitbreiden. Hij heeft veel nieuw onderzoek gedaan naar de oude jaren. Het is daardoor niet alleen een uitgebreidere versie van zijn eerdere boek geworden, maar ook een nog betere versie.
Eindhoven is de oudste schaakclub die in Brabant nog zonder fusies bestaat. Twintig jaar na de oprichting had de club een opleving moeten krijgen door een WK-partij Euwe-Aljechin die in de stad werd gespeeld, twee jaar later gevolgd door een partij in de revanchematch. Welling ontdekte tot zijn verbazing dat de club zich er niet mee bezighield. Er was een nationaal ‘Euwe-comité’ en het bestuur van Eindhoven vond het geen clubactiviteit. Terwijl het verenigingsleven in Nederland een enorme vlucht nam na de eerste mach, profiteerde Eindhoven er nauwelijks van.
In het boek komen de prestaties van Louis Stumpers uitgebreid aan bod. Hij was 29 keer kampioen van de NBSB en nam vijf keer deel aan het Nederlands Kampioenschap, met als beste prestatie een vierde plaats in 1948. Ook was hij bestuurder. Stumpers was bijvoorbeeld voorzitter van Eindhoven van 1945 tot 1956.
Topschaker en bestuurder was ook Frans Kuijpers, die
Lees meer >Wij presenteren: De Koning
Schaaksite besteedt graag aandacht aan boeken. Daarvoor hebben wij op dit moment zes recensenten, van uiteenlopende speelsterkte. Bij het ene boek zijn we blij als dat wordt gerecenseerd door een grootmeester, bij het andere boek zijn we blij als het wordt gerecenseerd door een modale clubschaker. Wij streven ernaar regelmatig een recensie te plaatsen, zo veel mogelijk op vrijdag.
Een Nederlandstalig schaakboek uitgeven bij een algemene uitgeverij, die verder bijna niets aan schaken doet, en vervolgens een serie van zes delen voltooien: dat is een prestatie. Natuurlijk moet ik andersom redeneren, ik moet vertellen wat ik van de boeken vind. Maar ik zeg het toch: dat uitgeverij Kosmos de serie ‘Wij presenteren…’ van Hans Böhm en Yochanan Afek heeft voltooid betekent dat ieder deel enthousiast is ontvangen en voldoende verkocht. Anders waren ze na een paar delen wel gestopt, zo werkt het in het boekenvak.
Maar nu over de inhoud van dit zesde deel. Daarna zal ik nog iets vertellen over de serie en over een bijzondere medewerker.
Onlangs verscheen het slotdeel ‘Wij presenteren De Koning’, met als ondertitel ‘Het machtigste stuk van het schaakspel’. Net als ieder deel begint ook dit boek met een inleiding van zeven pagina’s over de geschiedenis van het schaakspel. Niet over schakers, maar over het spel, het bord en de stukken, spelregels enzovoort. Vervolgens een hoofdstuk van acht pagina’s over de hoofdpersoon van dit deel: de koning. Een verhaal over goden en koningshuizen, diverse verre landen maar ook veranderende spelregels. Neem als voorbeeld het pat. Remise, dat weten we allemaal. Maar in het chaturanga, een voorloper van het schaakspel, verloor de speler die zo dom was de tegenstander pat te zetten.
Lees meer >Anish Giri scoorde de meeste punten
Magnus Carlsen heeft de Grand Chess Tour gewonnen, maar Anish Giri bleef als enige ongeslagen. Dat hebben de meeste schakers wel gelezen. Iets minder bekend is dat Giri ook de meeste punten haalde. Huh? Waarom is hij dan geen winnaar?
Giri behaalde veruit de meeste punten, maar de eindstand werd bepaald door de klasseringen per toernooi bij elkaar op te tellen. Dat een eerste plaats meer is dan een tweede plaats, zegt niets over de grootte van het puntenverschil. De ene keer wint speler A met een half punt voorsprong op B, de andere keer B met twee punten voorsprong op A. B heeft dan meer punten, maar in het totaalklassement staan ze toch gelijk. Bovendien werd bij gelijk eindigen toch een verschil gemaakt. Ik heb me er niet in verdiept, wie dat wil kan
Lees meer >Monument voor de oude schaakgeschiedenis
Schaaksite besteedt graag aandacht aan boeken. Daarvoor hebben wij op dit moment zes recensenten, van uiteenlopende speelsterkte. Bij het ene boek zijn we blij als dat wordt gerecenseerd door een grootmeester, bij het andere boek zijn we blij als het wordt gerecenseerd door een modale clubschaker. Wij streven ernaar regelmatig een recensie te plaatsen, zo veel mogelijk op vrijdag.
Zijn er over Max Euwe niet al genoeg boeken geschreven? Dat dacht ik eigenlijk wel. Over de WK-matches in 1935 en 1937 verschenen vele boeken en in de biografie van Alexander Münninghoff uit 1976 stond toch eigenlijk alles? Nee, toch niet. Peter de Jong heeft een monumentale trilogie geschreven waarin hij niet de bekende verhalen herhaalt, maar een schat aan nieuwe informatie geeft. Deze week presenteerde hij in het Max Euwe Centrum (waar anders?) deel 2a en 2b. Vandaag eerst aandacht voor het eerste deel.
Wie is Peter de Jong? Dat is een bekende arbiter uit Friesland, maar hier gaat het toch om iemand anders. Deze Peter de Jong woont in De Meern (bij Utrecht), is misschien bij het grote schaakpubliek niet zo bekend, maar is een groot schaakhistoricus. Samen met zijn clubgenoot Robert Beekman schreef hij in 2011 het boek ‘Qui perd gagne!’, over 125 jaar schaakclub Utrecht. De Jong is een historicus die geen genoegen neemt met het doorbladeren van schaaktijdschriften.
Lees meer >
