Nederlandse Schaakkampioenschappen in Amsterdam
Informatie over een schaakevenement
Lees meer >Le roi est mort, vive le roi
Nadat Martin van Essen vorig jaar in Nunspeet glorieerde, was het nu de beurt aan Yochanan Afek. Met 41 uit maximaal 60 punten werd hij glorieus winnaar van de 15e ARVES-oploswedstrijd. Yochanan liet daarbij 12 concurrenten de hielen zien. Het zilver was voor de Fransman Michel Caillaud en brons ging naar Dolf Wissmann, die net als Peter van der Heuvel 32 punten bijeensprokkelde, maar minder tijd gebruikte. In de twintig punten waren er voor Koen Versmissen, Martin van Essen, Ed van der Gevel, Harold van der Heijden en Johan de Boer. In de staart kwamen Wouter van Rijn, de Let Andrei Kalinin, René Olthof en Hans Uitenbroek terecht.De studies waren allen uit 1981 en werden uitgezocht door Harm Benak.
Lees meer >JAN-PIETER VOS EN KEVIN NGUYEN SCHAAKKAMPIOENEN VAN DE ALBLASSERWAARD
SLIEDRECHT – Het tweeëndertigste schaakkampioenschap van de Alblasserwaard kende afgelopen zaterdag 24 maart een record aantal deelnemers van maar liefst 106; 62 senioren en 44 junioren. En nog nooit was het toernooi zo sterk bezet met veel kanshebbers in de beide hoofdklassen. Het toernooi stond in het teken van het afscheid van toernooidirecteur Jerry van Rekom en jeugdsponsor Leo Koppelaar, die beiden na 25 edities vol hebben gemaakt.
In beide hoofdklassen waren veel oud-winnaars van de partij. Zo was de eerste winnaar van het toernooi (in 1981!) Hans Klein van de partij, maar ook Ronald Breedveld (Frankrijk!), Tim Schakel (Regiohakkers), Jaco Vonk (Regiohakkers), Peter van den Bergh (Sliedrecht) en Jan Jaap Janse (Paul Keres).
De hoofdklassen werden na 7 spannende rondes gewonnen door ratingfavoriet Jesper Nederlof (Regiohakkers) en Jan-Pieter Vos (DSC). In de finale bleek uiteindelijk de oud-speler van Sliedrecht – Jan-Pieter Vos – de sterkste en kon hij zodoende de wisselbeker in ontvangst nemen.
Lees meer >“ Je stinkt weer naar de dood” (deel 1)
Op de vlucht voor randstedelijke herrie en waanzin en neergestreken daar waar das, kiekendief, boomklever en stinkende kortschildkever (ook de natuur kent haar eigen ongemakken, om een beetje on topic te blijven) de waan van de dag bepalen sla ik zojuist de zaterdageditie van de NRC open (ja lieve lezeressen, laat het een waarschuwing zijn; neem op reis geen kranten, laptops, iPads en andere new-media apparaten mee want een vakantie wil het dan niet meer worden!) en constateer tot mijn schrik en ook wel een klein beetje vreugde dat ik geciteerd ben door mijn favoriete schaakcolumnist, Hans Ree. Daar de bewuste quote de lading van het artikel (Fide pakt kledinggrens aan bij vrouwen) slechts deels dekt, via deze weg een korte reactie van mijn kant (deel 2 na het KNSB weekend van 31-3).
Hoe zat het ook al weer?
Ik overdrijf niet door te stellen dat ongeveer 15 à 20 jaar KNSB- en toernooischaak mij een behoorlijke duit (aardige middenklasser met elektrisch schuifdak) aan nieuwe kleding en schoeisel heeft gekost, helemaal als je nagaat dat ik als klein kind steunzolen heb gehad en sinds die tijd het duurste schoeisel moet dragen omdat goedkoop schoeisel na een dag of twee volledig uitgezakt is en weer de zuid-Afrika-kliko in kan. En u weet hoe dat gaat met zeldzaam leer: een ‘fris schakerswindje’ erover en het leer trekt zuchtend een spoor van gaten en doffe plekken ter hoogte van de neuzen. Daarnaast krijgt ook een nieuw overhemd nooit meer die vrolijke lentekleuren terug na een bezoek aan bijvoorbeeld de schaakzaal van BSG of Apeldoorn, nee zelfs niet na een dubbele wasbeurt van mijn goede vriendje Robijn. Dit alles tot grote ergernis van mijn bankpasjes en het humeur van mijn vrouw na thuiskomst van weer een schaakdag, “ je stinkt weer naar de dood, scheer je weg naar de badkamer”.
Lees meer >ONZE KEURIG NOTERENDE BAS
Na een dag plezierig schaken zaten wij, het droomteam, weer eens na te tafelen bij de Chinees, ditmaal zelfs met drie Celebrities. Terdege besef ik dat een term als plezierig subjectief is; geef hier dus uw eigen invulling aan. Zelf gebruik ik deze sfeeraanduiding enkel en alleen ter vergelijking. Plezierig was de sfeer tijdens de wedstrijd relatief tot ons tafelgezelschap bij de Chinees. Zo zou ik ook de professionaliteit van een nader te introduceren ‘wijze uit het oosten’ kunnen bewonderen – relatief tot het niveau van ons tafelgezelschap.
Dan laat ik nu graag de hel losbarsten – dus terug naar de wedstrijd. We begonnen nietsvermoedend aan een dagje lekker schaken. Ook aan zelfvertrouwen ontbrak het niet – Harmen was aan bord 1 gezet. Kort na de opening was zelfs het eerste halfje al binnen aan bord 9. Nick had met zwart netjes de stelling gelijk gehouden, maar had ook nog geen gevaarlijke kansen gecreëerd. Als een ware grootmeester vermoeide hij zich niet langer dan nodig en nam het goedgetimede remiseaanbod van zijn tegenstander aan. Ja, het enige wat Nick nog onderscheidt van een grootmeester, is een titel – en ook die komt wel een keer.
Lees meer >Afscheid van een droom…
Zo dichtbij en toch zo ver weg. In de confrontatie met de directe concurrent vervloog onze droom van een landstitel. De Limburgers (en de Duitsers, Russen en Oezbeek) van Voerendaal waren op de beslissende momenten slagvaardiger. Het harde verdict: 6-4.
‘De wedstrijd is jammer verlopen voor ons, maar wel terecht gewonnen door Voerendaal. Zij pakten de kansen die ze kregen en gaven weinig weg.’ Robin Swinkels verwoordt hiermee kernachtig waarom het ons niet is gelukt. Bij de start van het seizoen heeft hij duidelijk de ambities uitgesproken: ‘Een podiumplaats is natuurlijk mogelijk. Maar naar mijn mening telt alleen de eerste plaats. Aangezien er geen superdominant team meer is, is dat met de versterkingen zeker haalbaar. Kritiek daarvoor lijken me de wedstrijden tegen HMC en Voerendaal.’ En juist deze matches hebben wij verloren.
Lees meer >
