Schaaksite

Indeling speelzaal in verband met Corona (*Update n.a.v. stand van zaken 1 juni)

3 juni 2020 8:30 Kees Schrijvers 23

Het ziet er naar uit dat we de komende tijd (jaren?) te maken krijgen met 1,5 m beleid. Personen moeten dus minimaal afstand houden. Dit betekent dat organisatoren van schaakevenementen hier rekening mee moeten houden.

Wanneer we uitgaan van een speeltafel van 0,80 m x 1,60 m en één partij per tafel dan zou het volgende schema een oplossing kunnen zijn:

We zien hier vrije looppaden van 2 m breed.

Als er een speler aan tafel zit, kun je die op voldoende afstand passeren. Als beide spelers in het looppad aan tafel zitten kun je daar niet tussendoor. Tussen elke tafel wordt een ruimte aangehouden van 1,0 m. Dit betekent dat tussen de spelers die naast elkaar zitten een ruimte is van 1,7 m. Men mag niet tussen de tafels doorlopen. Anders komt men te dicht bij elkaar.

Maar met deze tafelafmetingen zit men te dicht tegen over elkaar en dat mag niet. Dus men mag niet gelijktijdig tijdens de partij aan de tafel zitten. Wanneer je een pion promoveert dan reik je met de hand te dicht richting de tegenstander en dit moet juist voorkomen worden.

De afmetingen bij een stoel met leuningen zijn circa 0,5 m x 0,5 m. Een speler staat op, gaat lopen en weer zitten, dit betekent dat tussen de spelers van de rijen zo’n 2,0 m nodig zal zijn.

Het pad tussen de tafels moet dus minimaal 3,0 m breed worden. Wil je dat iemand tussen twee spelers door kan lopen, moet je minstens 2 m tot elke stoel aanhouden en kom je op een breedte van 5,0 m. Dat is niet te doen.

Om de “bewegingsruimte” van de spelers van rij 1 ten opzichte van de spelers van rij 2 wat te vergroten kan de 2e rij naar (in dit geval “naar rechts”) verschoven worden ten opzichte van de 1e rij. Dan hebben we dus een verspringende opstelling.

De kans dat deze schakers dan te dicht bij elkaar komen als ze allebei gelijktijdig opstaan wordt dan nihil. 

De zet die niets weggeeft

Het schaakspel vraagt veel energie. Kasparov zal onder hoogspanning hebben gestaan, alvorens tegen Topalov het beroemde torenoffer los te laten (zijn onsterfelijke partij uit Wijk aan Zee, 1999). Als een wereldkampioen zodanig alle bruggen achter zich verbrandt, trekt dan vanzelfsprekend alle aandacht. Er wacht echter ook een verhaal bij de veilige zet die niets weggeeft, en die niet zo de aandacht trekt. Vaak ten onrechte, zoals we zullen zien.

Torenzetjes
Als iemand vertelt over een ‘sjablone zet’, dan associëren we dat al snel met gemakzucht. Denk maar eens aan Tac1, haar zusjes Tad1 en Tae1, en de broertjes Tfc1, Tfd1 en Tfe1. Vaak een goede zet, maar soms ook wel uit armoe gespeeld. Doorgaans zul je je er geen buil aan vallen. Het zijn stereotiepe voorbeelden van de zet die niets weggeeft. Niet echt disruptive, om een populair jeukwoord uit het contemporaine management bargoens te gebruiken.

De buitenkans van Anand
De toppers leunen eigenlijk nooit achterover. Als zij een veilige zet spelen, rust dat op een bewuste afweging. Toch is daarmee soms wél wat aan de hand. Het voorbeeld waaraan ik denk is Carlsen–Anand, 6e matchpartij om het wereldkampioenschap in Sotsji (2014), waar zowel wit als zwart het niet zo moeilijke 26. – Pxe5 overzien. Dit was in de stelling gekomen door Carlsens blunder 26. Kd2. Reken maar dat de heren dit in een heksenketel niet zouden overzien, maar in deze langzame partij konden deze twee relatief ‘neutrale’ zetten zomaar het beeld verstoren.

 [FEN "6rr/1k3p2/1pb1p1np/p1p1P2R/2P3R1/2P1B3/P1BK1PP1/8 b - - 0 1"] 

Beste Johan, hoe moet het nu verder met de Schaaksite?

20 mei 2020 15:24 Kees Schrijvers 5

Johan

Afgelopen vrijdag werd het overlijden van Johan Hut bekend. Johan heeft veel betekend voor de Schaaksite. Ik wil hierbij stil staan bij zijn overlijden. Dat heeft Johan dik verdiend. Johan hield veel lijstjes bij. Werkte vaak in chronologische volgorde, was punctueel. Mijn herinneringen aan Johan zijn daarom in dezelfde stijl opgeschreven.

Johan en Daniël

In 2004 kreeg ik via Teun Koorevaar een berichtje van Johan Hut als reactie op een artikel van Teun over Magnus Carlsen en Daniël.

Met genoegen heb ik je verhaal over Magnus Carlsen gelezen. Het is bijzonder goed gedocumenteerd, ik zal het bewaren in mijn spelersarchief. Zelf heb ik Magnus in Wijk aan Zee niet zo gevolgd, ik moest immers op mijn adoptiezoon letten.

Daarom even een kleine correctie: Daniël heeft niet zijn tweede, maar zijn derde grootmeesternorm gemist. Hij scoorde er vorig jaar al twee bij Corus en op het NK. “De verwachtingen waren iets te hoog gespannen.”

Daarin heb je natuurlijk gelijk, maar Daniël won in Wijk aan Zee maar liefst 13 Elo-punten, dus hij scoorde in elk geval ruim boven zijn Elo-verwachting. Eind deze maand krijgt hij in Duitsland een nieuwe kans om grootmeester te worden.

Wat de “adoptie” betreft: maar weinig mensen weten dat ik een paar kilometer bij Daniël vandaan woon en dat de Gooi- en Eemlander mij al sinds 1997 vraagt hem voor de sportpagina voortdurend te volgen. Wat sommige mensen “heldenverering” noemen is in werkelijkheid dus iets rationeler. Maar ik kan er wel om lachen, want zelf overdrijf ik er ook nogal eens mee.

Wanneer Johan het over Daniël had dan hoefde daar geen achternaam bij vermeld worden. Johan had een speciale band met Daniël Stellwagen en stak dit niet onder stoelen of banken.

Johan Hut overleden: ‘de John Frederikstad van de schaakwereld’

Toen ik de zaterdagkrant op 16 mei van het Leidsch Dagblad opende, las ik het korte overlijdensbericht van schaakpublicist Johan Hut. Ik schrok daar erg van, want Johan en ik hebben jarenlang fijn samengewerkt op de website www.schakers.info.
Ik noemde hem altijd de ‘John Frederikstad’ van de schaakwereld. Voor jongeren onder de lezers: John Frederikstad is in Nederland bekend om z’n vele voetbalweetjes.

Schakers.info

In maart-april 2002 was er een grote leegte ontstaan in de schaaknieuwsvoorziening in ons land.