Schaaksite

Het is een kwestie van optellen en aftrekken

Het is een kwestie van optellen en aftrekken

Hoe de digitale wereld het schaakrecht verandert

1. Het probleem

2. De subjectieve vlagval

3. De opvatting van Gijssen

4. -5 + 2 = -3

5. De digitalisering en de interpretaties van de FIDE-regels

6. De digitale klok als assistent-scheidsrechter

1. Het probleem

Nikita Tsjinarjev uit Rusland heeft het volgende meegemaakt in een partij waarbij een analoge klok werd gebruikt. De vlag van speler S valt, maar de tegenstander T bemerkt dat niet. Het spel gaat dus door. De partij gaat zelfs zolang door dat er na de vlagval vijf minuten zijn verstreken, dus -5 minuten. En dan komt het. De tegenstander (wiens vlag niet is gevallen) doet een ongeoorloofde (‘onreglementaire’) zet. De speler claimt. Op grond van artikel 7.4 sub b van de FIDE-regels moet de scheidsrechter dwingend rechtelijk de speler twee minuten extra bedenktijd toe te kennen.

Dan bemerkt de tegenstander natuurlijk dat de vlag van de speler al is gevallen. Hij claimt de winst van de partij. Echter, de scheidsrechter stelt de klok van de speler bij. Hij stelt de kloktijd in op twee minuten voor de speler, en beslist dat de partij zo verder wordt gespeeld. Dat nu vindt Nikita Tsjinarjev een onjuiste beslissing en vraagt Gijssen wat hij ervan vindt.

Het verlaten van de speelruimte

Het verlaten van de speelruimte

Een onbruikbare regel in het kader van de bestrijding van vals spelen

In het kader van de fraudebestrijding is in de laatste volzin van artikel 12.2 van de FIDE-regels geregeld dat een speler die aan zet is de speelzaal niet mag verlaten, tenzij de scheidsrechter hem daartoe uitdrukkelijk toestemming heeft gegeven.

En dan gebeurt het. In Shanghai op 4 september 2010 heeft Shirov zijn 40ste zet gedaan. Dat is zijn laatste zet voor de tussentijdse tijdscontrole. Nadat de tegenstander Aronian die zet heeft genoteerd, staat hij op om even zijn handen te wassen. Boem! De aan zet zijnde speler verlaat de speelzaal zonder toestemming te vragen. Dit is in strijd met de FIDE-regels. Als dat maar goed afloopt.

Remise voor de dertigste zet

Remise voor de dertigste zet

En de rol van de scheidsrechter

Sinds het Kandidaten wereldkampioenschap 2011 in Kazan hebben de snelle remises tegenwoordig weer (even) de belangstelling.

Een opmerkelijk voorstel is dat van Silvio Danailov, president van de Europese Schaakunie: ‘Als er een opzettelijke driemaal dezelfde stelling komt in een stelling waarin het nog steeds mogelijk is om verder te spelen, moet de scheidsrechter de spelers straffen met een nul.’

Zo, en wie gaat die regel dan uitvoeren?

Hierna geef ik vier voorbeelden.

Het DNA van een schaakpartij

Het DNA van een schaakpartij

Het weigeren het notatieformulier af te staan aan de organisatie

Op een belangrijk toernooi weigert een schaker zijn annotatie te geven aan de scheidsrechter. Uiteindelijk zwicht de speler onder de dreiging van de organisatie hem uit te sluiten van verdere deelname aan het toernooi. Hij geeft zijn formulier alsnog af.

In dit artikel wordt uiteengezet dat een schaakpartij een persoonsgegeven is van een schaker, de partij is zijn schaak-DNA, het is zijn schaak-chip. Het gevolg is dat een organisatie niet zomaar iemands schaakpartij op internet mag plaatsen. Doet zij dat wel, is dat schending van de privacy van de schaker.

Pokerremises

Pokerremises

En hoe deze te bestrijden

Het Kandidaten wereldkampioenschap 2011 in Kazan gaat de geschiedenisboeken in als het kampioenschap van de veel te vele remises (90%). De onvrede daarover is groot. Ook heeft een nieuw verschijnsel van remise zich voorgedaan: de pokerremise.

Maatregelen tegen vals spelen: vijftien minuten vertraging bij uitzending

Maatregelen tegen vals spelen: vijftien minuten vertraging bij uitzending

De opvatting van Frederic Friedel

Het digitale tijdperk is nog maar net begonnen. De technische ontwikkelingen gaan zo razend snel. Hoe de wereld er over vijf jaar uitziet weten we niet, maar wel dat de mogelijkheden om te kunnen vals spelen schrikbarend zullen zijn toegenomen.

De schaakwereld – en vooral arbiters die in de frontlinie de eerste klappen moeten opvangen – zal daarover moeten nadenken en daarop moeten zijn voorbereid. Een juridisch en financieel drama zoals zich momenteel in Parijs voltrekt, moet worden voorkomen, vgl. mijn artikelen over de Franse soap (delen 1, 2 en 3). Dat neemt niet weg dat scheidsrechters veel lessen kunnen leren van die Franse zaak. Het is m.i. verplichte kost voor alle (inter)nationaal arbiters. Een nieuwe zaak zal zich altijd anders aandienen, maar de arbiters moeten op het moment waarop zij handelen wel verder kunnen kijken dan hun eigen handelwijze. Zij moeten het overzicht kennen en begrijpen. Scheidsrechters moeten zich afvragen wat zij gaan doen als hun tussenkomst wordt ingeroepen wegens vals spel. Dan is er geen tijd meer om na te denken, dan moet er direct worden opgetreden en op juiste wijze. Daarbij moet ook gelet worden op het recht van privacy van de schaker.

Was de speler (stom)dronken?

Was de speler (stom)dronken?

‘jumping to conclusions’

Mijn vorige artikel ging over de Franse soap. Er bestaat nog een voorval waarbij een Franse schaker een rol speelde. Het gaat om Vladislav Tkachiev. In Khanty-Mansiysk (Rusland) vertegenwoordigde hij Frankrijk op de Schaakolympiade 2010 om het wereldkampioenschap van landenteams. Hij deed dat met Maxime Vachier-Lagrave, Laurent Fressinet, Romain Edouard en Sébastien Feller.

Een Franse soap (3)

De beslissing van de commissie van beroep

Een Franse soap (2)

Vonnis van de president van de rechtbank Nanterre