Krantenrubrieken weekend 4 december 2021
Wekelijks publiceren we de diverse schaakrubrieken van de weekendkranten. Vanwege de WK-match is deze rubriek vertraagd.
Lees meer >Prijsuitreiking WK
In Dubai heeft de sluitingsceremonie van het wereldkampioenschap in Dubai inmiddels plaatsgevonden, geleid door de Amerikaanse grootmeester Maurice Ashley. Eerst werd uitdager Ian Nepomniachtchi een medaille omhangen en daarna was het de beurt aan Magnus Carlsen om de wereldbeker te ontvangen. Ook kreeg hij – zoals te doen gebruikelijk – de lauwerkrans om zijn nek.
Foto van de toernooisite van de Fide
Dat is inmiddels voor de vijfde maal aangezien hij de wereldbeker inmiddels voor de vijfde keer wist binnen te slepen. Na de twee vorige tweekampen, tegen de Rus Sergey Karjakin (waarin slechts twee van de twaalf partijen werden beslist) en tegen Fabiano Caruana (waarin zelfs alle twaalf partijen met het klassieke tempo in remise waren geëindigd), duurde het in de laatste tweekamp tot aan de zesde partij eer er een partij werd beslist.
Carlsen had wel beide tiebreaks met versneld tempo gewonnen, maar nu de match niet over twaalf maar over veertien partijen zou gaan, was hij bereid om meer risico’s te nemen. Dat uitte zich in de zesde partij toen hij op een bepaald ogenblik slecht tot verloren kwam te staan. Maar beide spelers waren in tijdnood en grepen in die fase een paar keer mis. Toen de rookwolken waren opgetrokken, had de titelhouder een toren, paard plus twee verbonden pionnen tegen een dame. Dat was volgens de tablebases remises maar in een praktische partij niet te houden voor een speler van vlees en bloed. Daarmee was de ban gebroken en uiteindelijk liep Carlsen zelfs uit naar een soevereine zege met maar liefst vier overwinningen.
Leuk detail om te vermelden was dat Karjakin tot het secondantenteam van Nepomniachtchi behoorde en dat – naast zijn vertrouwde secondant, Peter Heine Nielsen, ook Jorden van Foreest en Daniil Dubov in zijn Carlsens begeleidingsstaf zaten. Dat kwam de Rus overigens op stevige kritiek te staan in zijn eigen land.
Mocht u geïnteresseerd zijn in de slotceremonie, kunt u onderstaande video bekijken.
Lees meer >Eindspel met toren tegen een pion
Waarom zou je eigenlijk aandacht moeten besteden aan eindspelletjes van Koning en toren tegen koning en pion? Dat lijkt op het eerste gezicht een kansloze zaak. En is het wel zo belangrijk om jezelf hierin te verdiepen?
Het antwoord: het is lang niet altijd kansloos. En de tweede vraag kunnen we met een volmondig ‘ja’ beantwoorden. Hoe zit dat?
Uitslagen zondagse teambattles 12-12
Begonnen op een verloren avond met twee teams, en drie spelers, zagen we deze week meer dan 200 spelers actief in onze teamwedstrijden. HWP/Sas staat weer in de krant, met Papagayo als de grote man (na een dramatische Berserkstart van 2,5 uit 7…)
Voor komende zondag zijn we al weer druk bezig, wilt u als vanouds meedoen, het als club voor ook eens proberen, laat het vooral weten.
Janowski was de slechtste uitdager
Vandaag had ik een verslag van de dertiende partij moeten schrijven. Maar zover kwam het niet. Dan maar een beetje blundervermaak. Ian Nepomniachtchi scoorde dus 3,5 uit 11 in de voortijdig geëindigde WK-match. Hij won geen enkele partij en viel na de verloren zeeslang in de zesde ronde vooral op door het maken van opzichtige blunders. Ik bedoel: niveautje Carlsen was niet echt vereist om 21…b5 in de achtste partij,
Lees meer >Interview met Manuel Bosboom (deel 1): hoe maak je je partijen spannend?
We hebben ons eerste interview gedaan, en wel met Manuel Bosboom. Hij is een hele sterke Nederlandse schaker, met een hyperscherpe stijl. Zijn aanvalspartijen en offerpartijen zijn beroemd. Hoogtepunten zijn natuurlijk overwinningen op Leko en Kasparov. Er is een boek uit over het zijn leven en partijen: Chess Buccaneer, geschreven door Peter Boel en Merijn van Delft. Daarover lazen we trouwens het eerst op schaaksite.
In het eerste deel van dit interview vertelt hij hoe je je partijen spannender kunt maken,
Lees meer >Carlsen wint elfde partij en prolongeert wereldtitel
Regerend wereldkampioen, Magnus Carlsen, heeft vandaag een definitief einde gemaakt aan de aspiraties (zo die er nog waren met een 0-3-achterstand), van uitdager Ian Nepomniachtchi. Hij slaagde erin om met zwart de elfde partij naar zich toe te trekken en kwam zo op de benodigde 7½ punten waardoor zijn puntentotaal niet meer ingehaald kon worden. Behalve dat hij opnieuw een aanval op zijn titel wist af te slaan, kon hij 60 procent van het totale prijzenfonds van de 2 miljoen euro op zijn bankrekening laten bijschrijven. De algemene opinie is wel dat Nepomniachtchi na de dramatische zesde partij het hoge niveau dat hij in de eerste vijf partijen en bijvoorbeeld tijdens het kandidatentoernooi heeft weten te behalen, niet meer kon waarmaken. Op een of andere manier was hij geknakt nadat hij de zeeslang had verloren. Ik las wel dat sommige commentatoren het idee hadden dat ook Carlsen gesloopt was na deze hectische partij die maar liefst zeven uur en drie kwartier duurde. Er werden beelden naar voren gehaald waarin hij tijdens een partij soms zijn hoofd half op de tafel had gelegd om wat slaap in te halen…
Het moment dat Nepomniachtchi de elfde partij opgeeft (foto Niki Riga op de toernooisite van de Fide)
Niettemin leek vooral de uitdager niet meer in zijn spel te komen. Hij kreeg ook niet het stellingstype op het bord waar hij zo goed in is. Dat liet Carlsen doorschemeren: hij probeerde geen vuistgevechten met “Nepo” aan te gaan, maar liefst zo saai mogelijke stellingen op het bord te zetten. Daarin kon hij – zoals bleek in deze tweekamp – zijn strategische surplus aan kwaliteiten en superieure eindspeltechniek etaleren. Op de toernooisite van de Fide stond er het volgende.
Carlsen was asked at the press conference what he thought helped him dominate the match:
Lees meer >“In simple positions I make very few mistakes. A few times the position was very complicated, we both made mistakes, but he made the last one.”
The Creative Power of Bogoljubov: volume 2
In het tweede volume duikt Grigory Bogdanovich verder in de schaakpartijen van Efim Bogoljubov. Waar het eerste deel nog een apart hoofdstuk had dat inging op Bogoljubov als persoon, kent dit boek enkel schaken. Het echte doel van het boek moge duidelijk zijn: “to provide a complete portrayal of Bogoljubov’s contribution to chess”. En dat is gelukt. Na de vorige pil van volume 1 krijg je met dit deel gewoon de volgende 400 pagina’s vol met partijen van Bolgoljubov. Je zou verwachten dat er dan ook wel wat interessants tussen moet zitten… en dat zit er! Ik vind dit deel beter dan het vorige, omdat je met deze partijen naar mijn idee beter de “echte” Bogoljubov tegenkomt.
Wie is dan de echte Bogoljubov? Nou, volgens mij is dat een opportunistische aanvalsspeler. Eentje die kansen ziet en pakt en niet schroomt om met hier en daar wat bluf je van het bord te zetten. Het eerste hoofdstuk (van dit volume) gaat daarom uitgebreid in op de aanval. Als een aanvalsspeler was ik verrast nieuwe thema’s te leren. Dit is natuurlijk naast Bogoljubov ook zeker te danken aan de sterke schaker die dit boek heeft geschreven. Om wat nader toe te lichten: het standaard onderscheid in de aanval wordt allereerst gemaakt op basis van de positie van de koning. De koning kan in het midden staan, aan dezelfde kans als jouw koning staan, of je kan tegengestelde posities (rokades) hebben. Wat interessant is, is dat Bogdanovich hierbij ook het onderscheid telkens maakt tussen een ‘gesloten’ en ‘instabiel’ centrum. Onbewust neemt iedereen denk ik altijd wel in zijn gedachten mee of de stelling open of gesloten is, of dat de stukken van jou of je tegenstander makkelijk bij de koning kunnen komen. Maar het actief beschrijven van wat een instabiel centrum is en hoe dit uitwerkt op de aanval, was voor mij nieuwe theorie. Leuk! Wat ook interessant is aan de stijl van Bogoljubov is dat hij soms ineens kon offeren en soms ook bijzonder veel geduld had en een aanval perfect kon coördineren. Van deze laatste categorie een voorbeeld:
Lees meer >
Schaakspel op Max Euweplein in gevaar!
In het voorstel voor de herinrichting van het Max Euweplein is geen plek meer voor het grote schaakspel, dat er al sinds 1996 staat. Wel zijn er in de plannen een viertal schaaktafeltjes opgenomen, die rond een groen middenterrein geplaatst zullen worden.
Het voorstel om het Max Euweplein groener in te delen, wordt algemeen als positief ervaren. Om meer ruimte voor voetgangers te creëren, is in de plannen het schaakspel gesneuveld.
Lees meer >De saaiste partij
Het zal u niet verbazen wanneer ik beweer dat elke WK-match hoogte- en dieptepunten kent. Sommige mensen zullen zeggen dat de dieptepunten in de huidige match met de twee blunders van Nepo al achter ons liggen. Maar in die partijen gebeurde er tenminste iets. Persoonlijk vond ik de tweede en de zesde partij de hoogtepunten van deze match. Het waren beiden bijzonder boeiende gevechten. Er viel wat te beleven. Maar vandaag?
Het was een partij die we snel zullen vergeten. Daarmee maken beide heren het mij wel heel erg makkelijk om er wat korte krabbels over te noteren en mezelf vervolgens vooral bezig te houden met randzaken.
Zo’n randzaak is het commentaar. Tot nu toe heb ik over het algemeen Anish Giri en Judith Polgar gevolgd op chess24.com. Je kunt duidelijk zien dat ze weten waar ze het over hebben. Een iconisch moment was in de vorige partij waarin Giri direct zag dat 27. c5 een blunder van formaat was. Zijn reactie was prachtig.
Niki Riga (by FIDE)
Trouwens: de gekke bekken die Magnus trok waren ook grappig om te zien. Ik kreeg het idee dat hij zijn ogen niet kon geloven toen Nepo 27. c5 op het bord toverde.
Het deed me een beetje denken aan de gelaatsuitdrukkingen van Garry Kasparov. Die waren ook onvergetelijk. Zie dan eens hoe schijnbaar ongeïnteresseerd Nepo naar verre horizonten staart.
Veel te braaf
Nu we het toch over Kasparov zijn concurrenten en voorgangers hebben: wat zijn die jongens van tegenwoordig toch ontzettend braaf. In de goede ouwe tijd hadden we allerlei incidenten die de schaakwereld kleur gaven.
Ik noem er slechts een paar: spelers die wegliepen en daardoor hun partij verloren, magiërs in het publiek, incidenten met yoghurt en natuurlijk niet te vergeten: toilet-gate. Maar deze jongens zijn watjes vergeleken met Kasparov, Fischer en Kortchnoi de verschrikkelijke.
Maar ik dwaal af. Terug naar de presentatoren. Over het algemeen ben ik dus best te spreken over het presentatieduo Giri-Polgar. Maar ik heb toch nog wel een puntje. Zo’n dingetje waaraan veel topschakers zich schuldig maken. Wat dan?
Ze zijn met enige regelmaat veel te snel met varianten te tonen. Het gaat regelmatig in een razend tempo en dan is het niet bij te houden. Jammer! Want niet elke toeschouwer heeft een rating van 2500+ en zal net zo als ik af en toe naar adem happen en denken “Kan het allemaal ietsje langzamer?”
Lees meer >
