Alweer de 6e ronde van de KNSB Competitie. Tijd om weer eens te scoren, maar makkelijk zou het niet zijn tegen het sterke Apeldoorn. Dat bleek. Halverwege de middag zag het er nog goed uit, maar op het moment dat een 4-2 voorsprong op het bord stond zag het er gezien de resterende borden al weer zorgelijk uit. Er kwam inderdaad geen punt meer bij. Niettemin was dit in tegenstelling tot voorgaande nederlagen een echte wedstrijd.
Nipte overwinning voor HMC (of kleine nederlaag voor HWP?)
Tien dagen voor het begin van het kandidatentoernooi in de Russische stad Jekaterinenburg heeft de Azerbeidzjaan Teimour Radjabov zich wegens coronavrees teruggetrokken nadat zijn verzoek om uitstel door de wereldschaakbond Fide was afgewezen. Hij wordt vervangen door de Fransman Maxime Vachier-Lagrave.
Radjabov maakte zich geen zorgen over de Chinees Liren Ding, die twee weken in verplichte quarantaine doorbrengt in een datsja buiten Moskou, maar wel over diens landgenoot Hao Wang,
Lees meer >
Schaakboeken blijven maar komen en komen, maar welke boeken zijn nou ook echt de moeite waard om te lezen? Veel mensen hebben toch vaak de neiging om openingsboeken te kopen, maar word je hier nou echt een betere schaker van? Een sterke schaker heeft mij ooit het advies gegeven voornamelijk middenspel boeken aan te schaffen en jezelf te laten inspireren door mooie partijen en thematische ideeën in plaats van alleen maar boeken uit je hoofd te leren om vervolgens één zet na je theorie de fout in te gaan. Zijn wijze woorden waren: “Elke partij wordt het een keer schaken”. Nu, een aantal jaar later kan ik zeggen dat ik ook daadwerkelijk meer van dergelijke boeken ben gaan lezen in plaats van weer een opening te leren die je toch veel te veel tijd gaat kosten, terwijl je al een stabiel repertoire hebt. Boroljub Zlatanovic hield hetzelfde idee na over het bestuderen van boeken. Alle openingsboeken bieden hun eigen repertoire aan, maar al deze varianten worden ooit weer vergeten of gerevalueerd. Ideeën en plannen blijven echter krachtig zolang het schaakspel zal bestaan. Een duidelijk voorbeeld hiervan is het feit dat klassieke partijen van 100 jaar geleden nog steeds voorkomen in het huidige trainingsmateriaal van diverse trainers.
Een clubgenoot verzuchtte onlangs dat de invoering van het increment voor hem een reden zou kunnen zijn om te stoppen met schaken. Hij is een goed en fervent snelschaker, ook op internet, en hecht enorm aan de rol van de klok als scherprechter. Hoewel ik zelf uit eigenbelang het increment wel kan waarderen, begrijp ik zijn standpunt. Grootste negatieve effect van het increment is dat het nemen van risico’s in de tijdnoodfase minder aantrekkelijk is geworden.
Afgelopen weekend is de 80ste editie gehouden van het vermaarde Noteboomtoernooi. Dit herdenkingstoernooi is iets ouder dan ons Hoogovens Schaaktoernooi. De oude rivalen Anatoly Karpov (68), Robert Hübner (71) en Jan Timman (68) waren uitgenodigd, aangevuld met de LSG’er en oud-Nederlands en oud-Joegoslavisch kampioen Predrag Nikolic (59), om een dubbelrondige Rapid vierkamp te spelen. De benjamin van dit gezelschap won met 4,5 uit 6. Hij won beide keren overtuigend van Jan Timman die als hekkensluiter eindigde. Nikolic heeft al vele malen het Noteboomtoernooi gewonnen, dit was zijn zesde keer alweer.
De Oude Meesters in Leiden
Ooit waren zij ook eens jeugdtalenten die zich volledig konden ontwikkelen en grote successen konden boeken. Dit was de jonge ´meester´ en schaaktalent Daniël Noteboom helaas niet gegeven. Hij overleed plotseling op 21-jarige leeftijd in de bloei van zijn (schaak)leven. Het zal altijd een open vraag blijven hoe ver hij had kunnen komen?
Dit is een aardig bruggetje naar de inhoud van dit artikel. In 1925 werd de vijftienjarige Daniël Noteboom, door bemiddeling van de secretaris, lid van het Leidsche Schaakgenootschap (LSG). Deze secretaris was de vader van een vriendje van Daniël en hij mocht een avondje op proef komen en daarna ook blijven. ‘Schaken bij LSG was, zoals bij de meeste schaakclubs in die tijd, slechts voorbehouden aan wat oudere, maatschappelijk geslaagde heren.´ Of anders gezegd, schaken was toen nog een elitesport. De schaakelite in Nederland bestond in die tijd uit adellijken, professoren, wetenschappelijk opgeleiden en maatschappelijk geslaagden. Het was uitzondering als je daar als jongeling mocht aansluiten.
Drie jaar achtereen werd de jongeling eerste in de onderlinge competitie van de Leidsche en liet hij ook buiten deze competitie blijken van zijn schaaktalent. Een kant die altijd onderbelicht bleef was zijn belangrijke bijdrage aan het grote succes van een Rotterdamse schaakvereniging. Dit wil ik hieronder rechtzetten. Hetzelfde geldt voor zijn boekje uit 1931 Hoe leer ik schaak spelen!
Lees meer >
Bataviatoernooi. Mijn vorige twee deelnames waren met wisselend succes: in 2013 stond ik na zeven ronden nog bovenaan, maar door de laatste twee ronden te verliezen liep ik de eerste plaats op een half punt mis (5.5 uit 9). In 2015 ging het veel beter en won ik met anderhalf punt voorsprong op Jorden van Foreest met 7 uit 9. De opgaande lijn werd dit jaar voortgezet, al was het met een vervlakking: 7,5 uit 9, wat volgens de archieven best hoog is. Zo lijkt het alsof ik in bloedvorm was, maar was dat ook zo? Mooi niet! De ene zet was goed, de andere een blunder, de andere gemiddeld, net als die van mijn tegenstanders, maar die van mij waren gemiddeld blijkbaar net iets beter. Er waren echter best wat partijen waar ik goed wegkwam.
Het toernooi begon slecht voor mij: 0,5 uit 3. Gelukkig zonder consequenties, want het was bij hand and brain, wat ter gelegenheid van de opening werd gespeeld. Dat is op zich erg leuk, maar ik had wel de pech de hoogste rating te hebben en daarom gekoppeld te worden met de enige huisschaker uit het gezelschap. Dat we niet veel punten zouden halen had ik wel verwacht, maar het is toch fijner om het toernooi alvast in de winning mood te beginnen. Anderzijds kon ik ook wel herinneren dat spelers in lotingsnummersnelschaaktoernooien het slecht deden en vervolgens in het echte toernooi de sterren van de hemel speelden, dat moest ik ook maar doen dan. Als lotingsnummer had ik overigens nummer 7 gekregen: dat leek ongunstig vanwege de extra zwartpartij (ik wist nog niet dat ik alles met zwart zou winnen) en verder zat ik achter Bosboom (die laatste zou eindigen) waardoor ik vaak tegen iemand moest die net gewonnen had. Anderzijds had ik wel weer wit tegen de andere grootmeesters.
Ik mocht meteen met zwart tegen de (gedeelde) nummer twee op rating, Miguoel Admiraal. De opening ging ok maar na de opening speelde ik het niet handig en ik moest oppassen voor mijn koning. Ik ging maar lang rokeren, ondanks dat ik op de damevleugel geen pionnen meer op de zevende rij had. Zo komen we in onderstaande stelling terecht.
Admiraal-Reinderman, foto gemaakt door Harry Gielen
De andere nummer twee op rating kreeg ik daarna, de Poolse grootmeester Tomasz Warakomski. Hij heeft een schakende zus die in Groningen met man en kind woont en hij kon het spelen van dit toernooi combineren met een kraambezoek. Het toernooi ging ook best goed voor hem, hij werd tweede met 6.5 punten (ondanks veel verloren stellingen) en achteraf bleek onze onderlinge confrontatie dus beslissend voor de toernooiwinst. Opnieuw speelde ik een lange partij, en opnieuw had ik eindspeltechniek nodig om te winnen.
Ik kijk vaak wielrennen en in interviews hoor je vaak dezelfde uitspraken terug. “The team did a great job” is een standaarduitspraak na een willekeurige overwinning en wat je na een eerste overwinning vaak hoort is “De druk is er nu af.” Het is ook gewoon waar en het geldt ook bij schaken. Begin je matig aan een toernooi, dan moet je daarna partijen winnen om het goed te maken. Goede start? Een overwining is mooi, maar met remise heb je nog steeds een goede score. Dat was mijn uitgangspositie voor de zwartpartijen in ronde drie en vier en wellicht hielp deze luxepositie me ook om beide partijen te winnen.
Wekelijks publiceren of verwijzen wij naar diverse schaakrubrieken. Wij streven naar publicatie op de woensdag na het voorgaande weekend. Wij proberen de besproken partijen in een viewer te tonen.
Lees meer >Een nieuwe wereldkampioen
Toen Aljechin kort na de Tweede Wereldoorlog overleed, was er geen wereldkampioen meer. Onder leiding van FIDE voorzitter Alexander Rueb werden er plannen gemaakt om een toernooi om het wereldkampioenschap te organiseren. Er gingen wel stemmen op om Euwe tijdelijk als wereldkampioen te benoemen, maar daar wilde hij niet van weten. Integendeel Euwe reisde de hele wereld af om de schaakbonden hierin op één lijn te krijgen.
