Nadat ik had vernomen dat Joop van Oosterom was overleden, gingen mijn gedachten onmiddellijk uit naar de tijd dat ik hem even persoonlijk heb mogen meemaken. Als speler van het succesvolle team van de Eindhovense Schaakvereniging werd ik op een gegeven moment benaderd om voor HSG te gaan spelen. Dat hoefde ik niet onbezoldigd te doen, daar werd voor gezorgd. Part of the deal was dat ik ook in de interne competitie zou meedraaien. Ook daar kreeg ik een vergoeding voor. Moest ik wel op donderdagen van Eindhoven naar Hilversum. Vanwege de files die toen veelvuldiger op de A2 stonden, ging ik vrij vroeg van huis en ik kwam ook regelmatig laat thuis. Het werd soms heel laat als er dichte mist was en ik stapvoets moest rijden. Maar de partijen die ik daar tegen sterke spelers mochten spelen, hebben mij mede gevormd als schaker.
HSG zat in die jaren in de eerste klasse van de KNSB en men vond het van belang om het eerste team naar de hoofdklasse te brengen. Dat was in het seizoen 1986-87. Toen speelde ik met HSG in de eerste klasse en met de score van 5 uit 9 heb ik een klein steentje bijgedragen aan de latere promotie. Joop van Oosterom maakte deel uit van dat team. Navraag bij mijn collega Johan Hut leverde op dat Van Oosterom dat seizoen slechts één partij heeft meegespeeld. Dat heeft kennelijk wel indruk gemaakt want ik herinner me dat hij graag en op een geanimeerde wijze meedeed met de analyses na afloop van de partijen. Het team was behoorlijk sterk, in elk geval te sterk voor de eerste klasse. Het kon eigenlijk niet anders dan dat dit team kampioen ging worden en dat werd het ook. Omdat de donderdagen mij toch een beetje opbraken, heb ik na een jaar alweer afscheid genomen, maar dat deed ik met pijn in het hart, een ervaring rijker geworden.
In de periode daarna ging ik weer naar de Eindhovense Schaakvereniging en een tijdje daarna kreeg ik een aanbod van De Variant in Breda waar ik zo’n zeven jaar lid van geweest.
Lees meer >
LSG won nipt van HWP.
