Overzicht Prinsenstad toernooi 2016
Overzicht van een schaak evenement
Lees meer >In de laatste ronde in het Kandidatentoernooi te Moskou ging het nog maar tussen twee spelers: Sergey Karjakin en Fabiano Caruana. Zij gingen samen aan de leiding en moesten toevallig ook nog tegen elkaar. Het werd een formidabel gevecht, waarin Caruana moest winnen, maar door een fantastisch torenoffer van Karjakin in een regelrechte koningsaanval verslagen werd. Karjakin dus de winnaar van dit Kandidatentoernooi! Anish Giri kwam met wit niet verder dan een wat bloedeloze remise tegen Veselin Topalov. Ook de andere twee partijen Nakamura – Aronian en Svidler – Anand eindigden in een puntendeling.
Het was duidelijk wat de partij van de dag ging worden: Karjakin-Caruana.
Het reglement had bepaald dat Karjakin bij een remise de uitdager van wereldkampioen Magnus Carlsen zou worden. Alleen als hun onderlinge partij in remise zou eindigen, Viswanathan Anand met zwart van Peter Svidler zou winnen, was er wat meer ruis op de lijn. Dan zou Caruana degene zijn die het toernooi op zijn naam zou schrijven. Maar uiteraard kon Caruana er niet vanuit gaan dat Anand dat huzarenstukje even zou gaan waarmaken. Svidler zou zijn landgenoot Karjakin wel erg in de steek laten, dus moest de Amerikaan er een partij van maken waarin die op buigen of barsten zou komen te staan.
En dat ging Caruana wonderwel af. Hij koos voor de Rauzervariant van het Siciliaans, een openingsvariant die hij al lang niet meer gespeeld had en die zijn tegenstander ongetwijfeld ook niet verwacht zou hebben.
Lees meer >Welgeteld vier maanden lang heeft het tweede team van eFXO Apeldoorn zich moeten zien te redden zonder de bezielende leiding van (the One and Only) Captain Henk. Tot ontsteltenis mijnerzijds heb ik lijdzaam moeten toezien dat de spelers, invallers, het team (als team) en de vervangende teamleiders daar totaal niet mee om hebben kunnen gaan. Door verschillende oorzaken was het voor mij onmogelijk deze wedstrijden bij te wonen. Door omstandigheden en het noodlot was ik elke keer precies op de dag van spelen afwezig. Ik heb het zelf ook niet allemaal verzonnen, het stond waarschijnlijk al in de sterren geschreven. Niet eerder, voor zover we het uit de historie kunnen terughalen, heb ik zoveel wedstrijden achter elkaar aan me voorbij moeten laten gaan.
Lees meer >Schaaksite.nl is de grootste Nederlandstalige website over schaken, volledig vrij van reclames, banners en logo’s. Als iedereen die dit leest €5 doneert kunnen we Schaaksite.nl verder ontwikkelen. Overweeg om jaarlijks een donatie te geven van bijvoorbeeld €1, €5, €10 of €20. Dat zou heel mooi zijn. Alle kleine beetjes helpen. Indien u een goede zet wilt doen, kunt u dit doen via nummer: NL18 ABNA 0506 2024 96.
Lees meer >Wekelijks publiceren of verwijzen wij naar deze schaakrubrieken. Wij streven naar publicatie op de woensdag na het voorgaande weekend.
Lees meer >Weer een geweldige ronde! Want deze voorlaatste ronde in het Kandidatentoernooi te Moskou werd door alle spelers aangegrepen om vechtschaak van de bovenste plank te laten zien. Vrijwel elke speler vocht letterlijk voor zijn laatste kans. En wat voor een drama speelde zich af op het bord van Fabiano Caruana en Peter Svidler. Daar was het beruchte eindspel van toren plus loper tegen toren ontstaan en wat daar allemaal in gebeurde leest u verderop…
Onze eigen Anish Giri stond voor de lastige taak om met zwart ex-wereldkampioen Viswanathan Anand uit het zadel te lichten, wilde hij nog de theoretische kans hebben om zich te kwalificeren. En met sprankelend aanvalsspel kwam hij heel dichtbij. Zo dichtbij zelfs, dat er een gerede mogelijkheid was om een winststelling af te dwingen. Maar wat zoals dit toernooi zo vaak gebeurde, gebeurde nu ook. Giri strandde in het zicht van de haven en moest met lede ogen zijn dertiende remise laten aantekenen. Daarmee is hij definitief uitgeschakeld en dat doet pijn.
Ook Levon Aronian leek op weg om Sergey Karjakin te vloeren. Hij won een stuk en de afwikkeling leek een kwestie van tijd te zijn. Maar door slechts één onhandigheidje verspeelde de Armeniër zijn winstkansen. Karjakin bleek opnieuw een ware verdedigingskunstenaar want ondanks de ongemakkelijke stelling liet hij zich niet meer verrassen en haalde na 101 zetten een zwaar bevochten halfje binnen.
Lees meer >
Vorm is een lastig te omschrijven fenomeen. Vaak wordt gezegd – vooral door leken en derden – dat iemand in vorm is als hij of zij een goed resultaat behaald heeft. Op zich niet onlogisch, want goede vorm leidt vaak tot goede resultaten, er is echter niet een 1 op 1 verband. Je kan goed spelen en toch verliezen, je kan slecht spelen en winnen. Logischer (maar minder makkelijk aan af te leiden) is het om vorm in verband te brengen met het doen van goede zetten. Ik denk echter dat de meeste (top-)schakers van zichzelf zullen zeggen dat ze in vorm zijn als ze scherp zijn, en dat je scherp bent als je – naar je gevoel – makkelijk kleine combinaties ziet en miniplannen. En dat je voor je gevoel uit vorm bent als je veel kleine combinaties over het hoofd ziet.
De negende editie van het Prinsenstadtoernooi was op zich een groot succes. Bijna tweehonderd deelnemers en de organisatie liep – afgezien van de gebruikelijke vertragingen bij het begin van de rondes – gesmeerd. Op zich impliceert een voorbehoud en dat is dat de sponsor van de eerste acht edities (OGD) ermee gestopt is en er nog geen opvolger is gevonden. Ik denk niet dat er een groot gevaar is dat er geen tiende editie komt, maar het budget voor grootmeesters zou dat wel kunnen zijn en dat zou voor mij persoonlijk jammer zijn 🙂 Alle edities heb ik tot nu toe meegedaan, met wisselend succes, soms viel ik zelfs buiten de prijzen, maar dit jaar behoorde ik voor de vierde maal bij de winnaars. De laatste keer was al een tijd geleden, dus het mocht ook wel. Echter: in vorm was ik niet. Sterker nog, de scherpte leek geheel te ontbreken. Het zat gelukkig wel mee (al had ik geen indelingsgeluk). Over de medewinnaar, Albert Blees, zal ik ook wat vertellen, maar eerst mijn eigen toernooi.
Al in de eerste ronde ging het bijna mis. In een zeer overwegende stelling ging ik wat freewheelen. Opeens was het voordeel weg en ik moest maar hopen op een tijdnoodfout van mijn tegenstander. Die kwam gelukkig, waardoor ik toch nog won, maar in de tweede ronde stond ik al mijn eerste halfje af. Dat was op zich een correcte partij, maar het was niet mijn bedoeling om naar een miniem beter eindspel af te wikkelen, ik kon er mijn jonge tegenstander tenminste niet mee verontrusten. Ook de derde ronde gaf een typisch voorbeeld van matige vorm/gebrek aan scherpte:
Ik zag het hier wel zitten. Hij moet c5 dekken, dacht ik, dan doe ik f5 waardoor ik zowel aanval als een mooi paard op e4 heb. En de partijzet kon niet, dacht ik.
18…f5!
Wel dus: 19.Pg5 h6 20.Pe6 De8! Ik pakte maar op d6 en verdubbelde maar op de e-lijn. Dat had mijn tegenstander kunnen neutraliseren en ik was al bang dat ik weer remise zou spelen. Hij liet de e-lijn echter aan mij en dat bleek later beslissend.
Lees meer >