Plaats van handeling: een school in Oberwart, Oostenrijk. Jaar: 2001, de allereerste keer dat ik aan dit befaamde Open meedeed. Een vrolijke herinnering heb ik aan het toilettenblok van de school. Er was namelijk een spreuk op de muur aangebracht met een merkwaardige dubbele boodschap en een opvallende auteur. Lees de hele column in PDF.
Deze en andere columnisten van SV Promotie, schreven samen meer dan 1000 columns.
Lees meer >Een belangrijk motief om dit jaar naar Nederland te gaan was voor mij het zeventigjarig jubileum van mijn schaakvereniging Promotie uit Zoetermeer. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om in Nederland enkele schaakboeken te kopen die mij opgevallen waren. Deze keer waren dat Chess Buccaneer over Manuel Bosboom…lees de hele column in PDF.
Deze en andere columnisten van SV Promotie, schreven samen meer dan 1000 columns.
Lees meer >“Verloren? Verlóren? Van dat spelertje uit 2 Mavo?” “Waarvan we allemaal wisten welke opening hij speelt?”
“En van wie we allemaal weten wat zijn zwakke plekken zijn?” “En waar jij je wéken op hebt mogen voorbereiden?” “Waarvoor kosten noch moeite gespaard zijn?”
“En dan verlíes je?” “Kánsloos ook nog?”
“Jij bent ook echt helemaal niets waard, hè.” Lees de hele column in PDF.
Rating
Ik keek laatst mijn oude lagere schoolrapporten weer eens in en zag dat de waardering niet in cijfers maar in letters werd uitgedrukt. Dat ging van zeer slecht (1), slecht (2), tot uitmuntend (10). Misschien is het een idee de rating van een schaker om te zetten in een dergelijke waardering. De (ruim) voldoendes en (ruim) onvoldoendes kunnen we schrappen (je hebt immers geen voldoende schaker).
Lees meer >Het zeventigjarig bestaan van onze schaakclub is niet ongemerkt voorbij gegaan. Feest, een vuistdik clubblad en een fraai uitgegeven boek met “de beste” columns die op onze website zijn verschenen. De leden hadden het clubblad gevuld met bijzondere ontboezemingen, lees de hele column in PDF.
Deze en andere columnisten van SV Promotie, schreven samen meer dan 1000 columns. U leest ze op onze site.
De titel die ik eerst boven deze column wilde zetten was Robby & Co.. Ik wilde met deze titel verwijzen naar Robby Kevlishvili van mijn schaakclub Promotie en zijn Gen Z schaakvrienden. De naam Robby & Co. bleek echter al door het Duitse Eiland Verlag voor haar zeehondenkalender in gebruik te zijn en viel daarom af. Lees de hele column in PDF.
Deze en andere columnisten van SV Promotie,
Lees meer >Als ik om half acht het speellokaal van mijn schaakclub Erasmus binnen ga, zie ik al die jeugdspelertjes met in hun nabijheid zorgzame ouders die geduldig wachten tot hun kroost het schaakspel voor even loslaat zodat ze eindelijk naar huis kunnen gaan.
En dan bekruipt me het gevoel dat ik getuige ben van een wonder dat zich steeds opnieuw voltrekt, het moment dat het schaakspel onlosmakelijk verweven raakt met een heel leven.
Voor sommigen betekent dat een schakersleven. Voor veel anderen wordt het meer dan een gewone hobby, een parallelle wereld waar het altijd goed toeven is, op de schaakclub of op internet, even helemaal weg van de dagelijkse sores. En voor weer anderen bestaat die verwevenheid uit zo nu en dan een partijtje spelen, op de club of gewoon thuis met vrienden.
Het leven neemt zijn loop met al zijn ups en downs, maar voor iedereen komt het einde onherroepelijk in beeld. En dan gebeurt er bij veel schakers iets waarover niet vaak geschreven wordt, de dood is nu eenmaal geen populair onderwerp. Zoals Pierre Smeets me vanaf zijn ziekbed toevertrouwde, verandert in het zicht van het naderende einde de wereld van het schaken in een emotionele vluchtheuvel. En dat lijkt me een onderschat element van al het positieve dat het schaakspel een mens brengen kan. Want altijd wordt benadrukt hoe schaken het jonge brein in zijn ontwikkeling kan stimuleren en het oude brein gezond kan houden, maar over de troost die het schaakspel bij ziekte te bieden heeft, hoor of lees je zelden.
Lees meer >Laatst speelde ik met mijn team een externe wedstrijd. Het was gezellig en leuk en achteraf hadden we ook nog gewonnen. Ik won ook, maar dat was niet vanzelf gegaan. Ik reageerde verkeerd op een gambiet waarop mijn tegenstander bloed rook en mij zo’n beetje alle hoeken van het bord liet zien. Lees de hele column in PDF.
Deze en andere columnisten van SV Promotie,
Lees meer >Wat we in kort bestek voorbij zien trekken is ‘niet normaal’. Eerst Carlsen – Niemann. Dan Carlsen die na 1 zet opgeeft. Hij lijkt een trend te hebben gezet. Op een recent internet-toernooi van chess.com heeft Mamedov met wit na 1.e4 g5 opgegeven, kennelijk omdat hij een gebrek aan respect ervoer. Vervolgens passeert in hetzelfde toernooi een partij Nakamura – Carlsen die met 1. a3 g5 begint. En dan gisteren het tafereeltje Sevian –
Lees meer >
Gisteren ging er een schok door mij heen, toen ik kennis nam van de (voor mij) plotselinge dood van grootmeester Konstantin Landa. Hij blijkt na een lang ziekbed (waarin hij vocht tegen kanker) op slechts 50-jarige leeftijd te zijn overleden. Ik heb vier maal tegen hem mogen spelen en was vooral onder de indruk van de zeer plezierige analysesessies na afloop. Daarin toonde hij zich niet alleen een heel vriendelijk man, maar was hij ook bereid om te zoeken naar ‘de waarheid’ in de stelling, iets dat ik zelf graag ook nastreef. In één partij kreeg ik met wit een pak slaag nadat ik de opening totaal verkeerd had behandeld. Deze les zal mij nog lang heugen!
Konstantin Landa (foto Harry Gielen)
Een andere partij eindigde na lange strijd in remise nadat we allebei de nodige kansen niet hadden gegrepen. Het lukte mij zowaar om hem in een marathonzitting in het Franse Cappelle la Grande te overmeesteren, maar dat weerhield hem er niet van om later toch in de prijzen te vallen. De laatste keer verloor ik kansloos van hem in Vlissingen, een toernooi dat hij ook wist te winnen.
Konstantin Landa werd in 1972 geboren in het West-Siberische Omsk. Daar werd zijn schaaktalent snel ontdekt en mede daarom werd hij uitgenodigd bij de beroemde schaakscholen van Svesnikov en Botwinnik. Nadat hij in 1995 grootmeester was geworden, besloot hij om in 1999 te emigreren naar Duitsland. Daardoor kreeg zijn schaakcarrière een nieuwe impuls omdat hij vanuit Duitsland veel makkelijker kon deelnemen aan de vele open toernooien die er in Europa gehouden werden. Ook speelde hij Bundeslig en voor zover ik weet heeft hij ook bij de Groninger Combinatie gespeeld. Zijn hoogste rating haalde hij in oktober 2008 toen hij op 35-jarige leeftijd met maar liefst 2678 op de 32ste plek op de ratinglijst kwam te staan.
Niettemin koos hij er toch niet voor om als schaakprofessional door het leven te gaan. In de jaren negentig studeerde hij af aan de universiteit met een diploma in computerwetenschappen en werkte hij als IT-expert bij een bank en andere bedrijven. In 2001 werd hij Microsoft Certified Engineer in netwerkcommunicatie. Dat nam niet weg dat hij zijn passie voor het schaken behield.
Behalve dat hij als schaker actief bleef, legde hij zich ook toe op de coaching. Zo was hij de trainer van onder andere Arkadij Naiditsch, Alexandra Kosteniuk, Evgeny Alekseev, Daniele Vocaturo, Alexandra Goryachkina. Van laatstgenoemde was hij de secondant tijdens het Women’s Candidates tournament in Kazan, dat zij in briljante stijl won en de WK-match die zij speelde tegen Ju Wenjun.
Ook als coach van het Iraanse nationale team en de vrouwenteams van Azerbeidzjan en Kazachstan maakte hij furore. Het boek “The Complete Manual of Positional Chess” dat hij samen met Konstantin Sakaev in 2017 uitbracht, blijkt nog altijd mooi studiemateriaal voor clubschakers.
