Schaaksite

De Volkskrant schaakrubriek 28 april 2012

Gert Ligterink

Aronian brengt een ode aan Kramnik

In een interview werd eens aan Levon Aronian gevraagd of hij het jammer vond dat hij nooit een partij tegen Gari Kasparov had gespeeld. Aronians antwoord _ `Ik ben niet sentimenteel genoeg om daarover te treuren’_ trof mij minder dan de vraag. Ik had me nooit gerealiseerd dat de man die in de afgelopen zes jaar driemaal het Tata Steel toernooi heeft gewonnen nooit tegenover Kasparov heeft gezeten. Zelfs niet voor een snelschaakpartij.

De vroegere en de mogelijk toekomstige wereldkampioen zijn elkaar net misgelopen. Juist toen Aronians rating hoog genoeg was om geïnviteerd te worden voor de grote toernooien had Kasparov het serieuze spel vaarwel gezegd. In 2005 nam Kasparov afscheid met een zege in het toernooi in Linares. Aronian volgde hem een jaar later als winnaar op.

De Volkskrant schaakrubriek 21 april 2012

Gert Ligterink

Alle reden toto twijfel aan Anands vorm

Een half jaar geleden gaf Vladimir Kramnik op de helaas ter ziele gegane website whychess zijn mening over Viswanathan Anand. De wereldkampioen zal de recensie met plezier hebben gelezen. Volgens Kramnik heeft Anand de laatste vijf, zes jaar zo’n uitzonderlijke kwalitatieve sprong voorwaarts gemaakt dat hij tot de grootste spelers uit de geschiedenis mag worden gerekend: `Misschien valt dat oppervlakkige toeschouwers niet op, maar als je tegenover hem zit, voel je hoe fenomenaal hij het spel beheerst.’

De Telegraaf schaakrubriek 5 mei 2012

Hans Böhm

Als een gevecht gelijk eindigt, wil men toch graag een winnaar aanwijzen en dat is dan ‘de morele winnaar’. Dat kan de jongste zijn of juist de oudste, of degene met een handicap, of degene die de meeste kansen heeft gehad. Natuurlijk zijn al die overwegingen achteraf arbitrair en de echte sportman zal zelden een excuus aandragen voor het feit dat hij niet gewonnen heeft. Hoe vaak gebeurt het niet dat juist degene met een blessure wint? Er komen dan vreemde krachten los: het publiek kiest voor de underdog, er komt meelij met de tegenstander. Het uitspelen van een blessure is een oervorm van overleven: zoals de plevier speelt dat zijn vleugel gebroken is om vijanden weg te lokken van zijn nest. De Engelse grootmeester Anthony Miles speelde een van zijn beste toernooien liggend op een brancard, omdat hij rugproblemen had. De tegenstanders hadden geen antwoord op de gewijzigde omstandigheden.

HDC Media schaakrubriek 5 mei 2012

Johan Hut

Topjeugd mijdt nationale titelstrijd

Toen Jan Timman twaalf jaar was, werd hij jeugdkampioen (tot twintig jaar!) van de Haagse Schaakbond. Daarom mocht hij in de paasvakantie meespelen in het Nederlands jeugdkampioenschap, wat hij tegen al die grote jongens een uitdaging vond. Maar hij mocht in plaats daarvan ook naar het paaskamp van zijn school, wat hem ook erg leuk leek. Hij koos voor het schaken en werd gedeeld vierde. Een jaar later ging hij naar het paaskamp, maar op zijn veertiende koos hij opnieuw voor het schaken. Hij werd de jongste Nederlands jeugdkampioen in de geschiedenis, een record dat nog steeds niet is verbroken. Maar wat zou er gebeurd zijn als het toernooi op een mislukking was uitgelopen, zo vraagt Timman zich af in zijn recente boek ‘Schakers, portretten’. Zijn antwoord: dan had hij zitten sippen over de gemiste kans met zijn schoolgenoten.

Nederlands Dagblad schaakrubriek 5 mei 2012

Schaakrubriek © Nederlands Dagblad website ND

DRS. B.H. WILDERS

KONING NOBELPAD 24 3813 KK AMERSFOORT

E-MAIL:

Op 9 juni kan de schaakliefhebber zich weer uitleven op het ND-schaaktoernooi in Amersfoort. En in de economische crisis even een lesje ontwikkelingshulp voor de politiek: het inschrijfgeld is omlaag van 6 naar 5 Euro en voor de jeugd zelfs van 3 naar 2. Om zo’n onzinnige reclameterm te gebruiken: Je bent een dief van je eigen portemonnee als je niet meedoet ! Dat de bestuurders van de FIDE en de Europese schaakbond niet helemaal sporen werd onlangs weer eens bewezen : Ilyumzhinov bezocht Kim Jong-Un ( na Saddam en Khadaffy ) en de Europese leiders gaan controleren of de meiden niet meer dan 2 knoopjes van de bloes losdoen aan het schaakbord.

De Telegraaf schaakrubriek 28 april 2012

Hans Böhm

Het is niet ongebruikelijk om in de voorbereiding op een belangrijk evenement wat oefenpartijen te spelen tegen een sterke tegenstander. Men hoeft zich dan geen zorgen te maken om het verlies van ratingpunten en er kan vrijelijk geëxperimenteerd worden. Het is dan wel gebruikelijk dat die voorbereiding geheim blijft, zodat het geoefende later ook in praktijk kan worden gebracht. Daar zijn vele voorbeelden van. Maar nu hebben de topspelers Levon Aronian (Armenië) en Vladimir Kramnik (Rusland) daar een eigen draai aan gegeven. Zij spelen een officiële (!) oefentweekamp in Zürich van zes partijen in het klassieke speeltempo en dat is gewoon live te volgen.

HDC Media schaakrubriek 28 april 2012

Johan Hut

Dekselse grootmeesters zien alle foutjes

De kampioenen in de hoogste drie klassen van de KNSB-competitie waren al bekend, zoals de trouwe lezers van deze rubriek weten. De meeste degradanten ook al. Een enorme verrassing vorige week in de slotronde van de Meesterklasse was wel dat BSG (Bussum) zich veiligstelde door de Gooise aartsrivaal HSG (Hilversum) te verslaan. Daardoor degradeerde LSG (Leiden), dat van Accres Apeldoorn verloor, met HSG naar de eerste klasse. Het lijfsbehoud van de Bussumers was bijna een wonder, na vijf van de negen ronden stonden ze nog op nul punten. Dat lieten ze volgen door een slotserie van zeven punten uit vier wedstrijden. Een bizarre verdeling over het seizoen.

Nederlands Dagblad schaakrubriek 28 april 2012

Schaakrubriek © Nederlands Dagblad website ND

DRS. B.H. WILDERS

KONING NOBELPAD 24 3813 KK AMERSFOORT

E-MAIL:

Sommige schakers treft het tragische lot dat ze voor het nageslacht voornamelijk bewaard zijn gebleven vanwege een spectaculaire verliespartij,zo bv Kieseritzky vanwege de Onsterfelijke Partij tegen Anderssen. Ook Donner was bang de Chinese Kieseritzky te worden vanwege zijn tragische ondergang tegen Lin Wenzhe.Persoonlijk leek dat mij een terechte straf voor het feit dat deze linkse rakker in 1978 was gaan schaken in de fascistische militaire dictatuur in Argentinië ,toch wat ongemakkelijk als achter je rug de lijken in zee ploffen.

Schaakrubrieken 21 april 2012

Wekelijks publiceren of verwijzen wij naar deze schaakrubrieken.

Hans Ree

Zijn rubriek ‘ Ben de Graaf aarzelde niet ’begint met:

´Toen ik de mooiste partij van het Russisch teamkampioenschap naspeelde, dacht ik aan Ben de Graaf, die in de vorige eeuw lange tijd chef sport van de Volkskrant was.

Op een avond, het zal tegen 1980 zijn geweest, zat Hein Donner op de redactie een schaakverslag te schrijven. Met de pen, in keurig handschrift. Computers waren er nog niet bij de kranten en een schrijfmachine had Hein toen nog nooit aangeraakt.

Ton Sijbrands kwam binnen en vertelde over een partij uit een belangrijk damtoernooi waar volgens hem iets vreemds mee was. Ben de Graaf had weinig tijd nodig om een oordeel te vellen: ’Doorgestoken kaart. Schrijf dat maar eens stevig op, Ton’.

De Telegraaf schaakrubriek 21 april 2012

Hans Böhm

Geschreven portretten komen nog meer tot leven als de schrijver een directe, persoonlijke band met het onderwerp heeft. Dan kan er niet meer weggekomen worden met interpretaties of gemeenplaatsen, want de schrijver weet dat zijn lezers meer verwachten. Waar zit die persoonlijke relatie in? Wat maakt het verschil tussen deze schrijver en een andere? Wanneer komt het moment dat we iets lezen dat we nog niet wisten? De schrijver van ‘bevriende’ portretten wil maar moet ook de lat hoger leggen.

Jan Timman beschrijft in ‘Schakers’ met als ondertitel ‘portretten’, tien collega’s. Dat zijn Alexander Aljechin, Mikhael Botwinnik, Bent Larsen, Mischa Tal, Boris Spasski, Bobby Fischer, Ulf Andersson, Garri Kasparov, Judit Polgar en Magnus Carlsen.

Timman loopt in 2004 door Lissabon en ziet een winkeltje met oude snuisterijen. Hij gaat naar binnen en ziet een bijzonder schaakspel dat opvalt door de kleur: oranje en blauw maar toch de klassieke vorm van de Stauntonstukken. En een visitekaartje erbij. ‘Alexandre Alekhine” leest hij, met sierlijke letters geschreven. ‘Het was een krachtig handschrift dat ik onmiddellijk herkende, vooral door de hoofdletter A. In oude toernooiboeken waren veel foto’s van de deelnemers met daaronder hun handtekening opgenomen. Aljechins handtekening viel op door de vorm van de A.’

Hij koopt het spel en laat zich door experts voorlichten. De stukken zijn van Portugees porselein en Aljechin heeft een tijdje in Lissabon gewoond. Dat was niet lang voordat hij in armoede stierf en vermoedelijk om de eindjes aan elkaar te knopen heeft hij zijn eigen schaakspel verkocht.