Afgelopen week ontving ik het onverwachte en droevige bericht over het overlijden van Johan Hut.
Johan speelde al lang niet meer in de interne van HSG dus daar zag ik hem niet meer. Maar rondom het HSG Open had ik altijd veel contact met hem. Een paar maanden voor de aanvang van het toernooi belde hij mij op. Hij wilde weten welke Grootmeesters dit jaar al waren gecontracteerd en welke nog in het vat zaten.
Lees meer >
Johan Hut met zijn traditionele notitieboekje (foto Harry Gielen)
Wim van der Wijk, eindredacteur, collega en vooral vriend van Johan, kreeg een paniektelefoontje van een collega van de krant: Johan Hut heeft zijn schaakrubriek nog niet ingeleverd en hij reageert niet op telefoontjes en e-mail. Dat was niets voor Johan. Wim is daarom in de auto gestapt en naar Baarn gereden en na bellen, contact opnemen met zowel de buren als de familie van Johan, bleek uiteindelijk dat Johan overleden was.
Een week geleden had Wim nog e-mailcontact met Johan. Mijn laatste contact met Johan was afgelopen weekend toen hij mij zijn krantenrubriek toestuurde voor publicatie voor op Schaaksite. Zo’n mailtje dat je wekelijks krijgt van mensen. Hallo Kees, hierbij de rubriek, tot de volgende week. Soms schreef hij uitgebreider over zijn rubriek die hij inleverde. Waarom het ging, welke partij hij besproken had of over welk toernooi hij het wilde hebben. Het is onvoorstelbaar dat Johan er niet meer is. Komend weekend krijg ik geen e-mail van hem, geen rubriek, geen teken van leven. Vreselijk.
Johan was van begin af aan bij Schaaksite betrokken. Wij hebben als redactie ruim 10 jaar heel fijn samengewerkt om een goede website te maken. Hij was heel blij met “zijn” Canon van het Nederlandse Schaak. Een prachtig overzicht van de schaakgeschiedenis in Nederland. We kunnen nu spreken over de Canon van Johan.
Hierbij wil ik namens de redactie de familie en vrienden van Johan heel veel sterkte toewensen.
In 2018 is ter ere van de Boekenrubriek een korte biografie van Johan op Schaaksite gezet. Deze kunt u hier lezen.
Lees meer >
Begonnen op een verloren avond met twee teams, en drie spelers, zagen we afgelopen zondagavond bijna 500 spelers actief in onze teamwedstrijden. Steeds meer clubs melden zich aan (en blijf dat vooral doen, iedereen kan meedoen!), en daarmee breiden ook de mogelijkheden zich uit om een ‘passende’ teambattle aan te bieden. Het was ook volle bak deze week in de ‘kleinere teams battle’. Daar is speciaal ruimte voor de ‘gewone’
De berichtgeving over corona en denksporten zoals schaken en dammen is onduidelijk. Bij de schaak- en dambond lees ik dat “binnensporten” pas vanaf 1 september weer kunnen beginnen, onder voorbehoud. Daarbij wordt geen onderscheid gemaakt tussen bijvoorbeeld schaken en zaalvoetbal.
Tegelijkertijd gaan op 1 juni wel de terassen open en vanaf 1 juli ook restaurants tot 100 personen. Wat is het verschil tussen een restaurant en een schaakclub of schaaktoernooi?
Lees meer >
Münninghoff in 2008 tijdens het NK voor journalisten in Wijk aan Zee. Foto: Bart Beijer
Alexander Münninghoff was een prachtmens. Hij had de gave om anderen blij te maken. Hij was een eminent journalist met een enorme staat van dienst, ook op schaakgebied, maar ook een sprankelende persoonlijkheid met een geweldig gevoel voor humor. Als je hem zag schoot je humeur al de lucht in. Van het jaarlijkse Nederlands Journalistenkampioenschap tijdens het Tata Schaaktoernooi in Wijk aan Zee was hij één van de grote inspiratoren. Pas als Alexander binnenkwam kon het beginnen. Hij begroette iedereen uitvoerig en al gauw schalde zijn aanstekelijke Stentorlach door de zaal. Vele jaren lang droeg hij bij de sluiting dan ook nog gloedvol een gedicht voor in het Russisch, waarna de stemming er meteen in zat.
In de jaren zeventig lazen wij in Schaakbulletin vol bewondering Münninghoff’s reportages over het Soviet-schaakleven en interviews met de topschakers die deze ontzagwekkende grootmacht voortbracht. Hij had een grote liefde voor dat land, maar was ook zeer kritisch. Later kwamen er van zijn hand een biografie van onze wereldkampioen Max Euwe en eentje van de wereldkampioen van het Leidseplein, Hein Donner, en onder meer een fraai vormgegeven boekje over drie matches van Donner. De Hein Donner-biografie heb ik in het afgelopen jaar naar het Engels mogen vertalen voor New In Chess. Een bloemrijk, zeer informatief en psychologisch diepgravend boek, en een pittige, maar ook buitengewoon interessante klus.
Lees meer >
Begonnen op een verloren avond met twee teams, en drie spelers, zagen we afgelopen zondagavond bijna 500 spelers actief in onze teamwedstrijden. Steeds meer clubs melden zich aan (en blijf dat vooral doen, iedereen kan meedoen!), en daarmee breiden ook de mogelijkheden zich uit om een ‘passende’ teambattle aan te bieden. Het was ook volle bak deze week in de ‘kleinere teams battle’. Daar is speciaal ruimte voor de ‘gewone’
Vorige week zijn we op lichess begonnen met een nieuw Nederlands team genaamd ‘Maxjananish‘. De teambattles die op de zondag zo’n groot succes zijn, worden over de hele wereld georganiseerd. Het doel van dit NLteam is dan ook: hieraan meedoen, en winnen.
Vorige week vrijdag speelden we onze eerste wedstrijd, en het was meteen duidelijk dat we niet fluitend naar de overwinning konden fietsen.
Lees meer >
Het winnende team, zo staat de afspraak, schrijft een verslagje voor Schaaksite. Leuk om iedereen op de hoogte te houden van dit soort online schaakfestijnen. Maar vanzelfsprekend telt in de ogen van de winnaar maar één ding, die eerste plaats in de hoogste groep. Nu wil ik de laatste zijn om die overwinningen te bagatelliseren: de tegenstand bestaat uit onze Meesterklasse, met een enkele ‘maverick’ die zich staande houdt tussen het titelhoudersgeweld.
