Op Schaaksite treft u vanaf 10 april op dinsdag wekelijks een boekrecensie aan. Een van de recensenten is Zyon Kollen. We stellen hem graag nader aan u voor. Hieronder een door hem zelf geschreven korte biografie.
Ik ben Zyon Kollen, 22 jaar en kom oorspronkelijk uit Enschede. Op mijn zevende heb ik schaken geleerd van mijn vader, waarna ik begonnen ben bij schaakvereniging Lonneker.
Lees meer >Op Schaaksite treft u vanaf 10 april op dinsdag wekelijks een boekrecensie aan. Een van de recensenten is Jordy Schouten. We stellen hem graag nader aan u voor. Hieronder een door hem zelf geschreven korte biografie.
Hallo allemaal, mijn naam is Jordy Schouten. Vanuit thuis kon er niemand schaken, maar ik had het geluk dat de ex-vriend van mijn zus mij op 6 jarige leeftijd het spelletje heeft aangeleerd.
Lees meer >In 2014 is de Russische schaakbond een grootschalig programma gestart om schaken een boost te geven in Rusland. In het educatieve centrum ‘Sirius’ in Sochi is een schaakdepartement geopend. ‘Sirius’ is een uniek project gericht op het creëren van optimale omstandigheden voor training, persoonlijke groei en creatieve communicatie van Russische kinderen op het gebied van wetenschap, kunst en sport. De trainingsstaf van het schaakdepartement bestaat naast Mikhail Shereshevsky uit Konstantin Sakaev en Vladimir Belikov (zie de zwart-witfoto afkomstig uit het boek).
Sakaev is, samen met zijn naamgenoot Konstantin Landa, schrijver van The Complete Manual of Positional Chess 1 en 2. Deze boeken worden in mijn vorige recensie besproken. Uit de conclusie van het boek in kwestie blijkt (tot mijn verrassing) dat The Shereshevsky Method de opvolger is van deze twee positionele handboeken. Shereshevsky heeft het boek geschreven om trainers van getalenteerde jeugdspelers van instructiemateriaal te voorzien en om te gebruiken voor zelfstudie. Als de adviezen in dit boek worden opgevolgd, kunnen spelers met een rating van 2000-2200 binnen een aantal jaar doorgroeien naar (groot)meestersterkte.
Lees meer >
Toen onze medewerker Johan Hut (helaas veel te vroeg op 15 mei 2020 overleden) alweer een behoorlijke tijd geleden een boekenrubriek startte, waarin over (nieuwe) schaakboeken een recensie werd geschreven, bleek dat deze rubriek in een behoefte voorzag. De recensenten kweten zich goed van hun taak: ze zagen het als hun opdracht om het boek van A tot Z door te nemen, soms zelfs met een engine analyses te checken. Deze benadering heeft veel uitstekende en doorwrochte boekrecensies opgeleverd zoals te vinden is onder onze “Boekenrubriek” in de periode vóór 2019.
Vanaf 2019 werd de coördinatie van deze rubriek overgenomen door Herman Grooten. Sindsdien wordt ervoor gekozen om zoveel mogelijk op vrijdag een boekrecensie aan te bieden. Het heeft ertoe geleid dat er met een team van ongeveer tien enthousiaste mensen aan de slag werd gegaan. Zij kiezen zelf een boek uit dat zij daarna bespreken. Onder de recensenten is enig verloop (begrijpelijk omdat er soms veranderingen zijn in iemands leven), maar telkens is het gelukt om een vervanger te vinden voor iemand die ermee wilde stoppen. We zijn al deze vrijwilligers zeer erkentelijk voor hun prachtige recensies en we zijn ervan overtuigd dat we de bezoekers van Schaaksite hier een groot plezier mee doen.
Lees meer >
Op Schaaksite treft u vanaf 10 april op dinsdag wekelijks een boekrecensie aan. De eerste rubriek is van Mark Haast die al eerder voor deze boekrubriek had geschreven. We stellen hem graag nader aan u voor. Hieronder een door hem zelf geschreven korte biografie.
Mijn naam is Mark Haast en ik woon in Tilburg. Rond mijn zesde verjaardag heb ik schaken geleerd van mijn vader en nu,
Lees meer >Op Schaaksite treft u vanaf 10 april op dinsdag wekelijks een boekrecensie aan. De man die deze boekrubriek al eerder had opgestart, Johan Hut, stellen we graag nader aan u voor. Hieronder een door hem zelf geschreven korte biografie.
In 1968 ben ik, als jongen van zeven, lid geworden van de Baarnse Schaakvereniging. Dat moest van mijn vader. Zelf vond ik het ook wel leuk en ik werd (veel later) clubkampioen bij de jeugd.
Lees meer >De serie ‘Begrijp wat je doet’ is bekend van Schaaksite en ook van het bondsblad Schaakmagazine. Wie enthousiast is over die serie en alles gelezen heeft, heeft juist een goede reden om dit eerste boek aan te schaffen. Herman Grooten schat namelijk dat hij in die series zo’n 20 procent kwijt kon van alles wat hij wilde laten zien. Met dit boek biedt hij dus vijf keer zoveel aan, over het Spaans en het Italiaans.
Grooten denkt met deze serie een gat te vullen tussen twee soorten boeken. Aan de ene kant bekeek hij de serie ‘De wereld van de schaakopening’ van Paul van der Sterren. Die bespreekt de allereerste zetten van de openingen, vertelt iets over de geschiedenis en vooral waarom schakers die opening spelen. Waar gaat het eigenlijk om? Dat laatste bespreekt Grooten ook, maar Van der Sterren stopt bij de meeste varianten al (soms ruim) voor de tiende zet en Grooten wil verder.
Aan de andere kant zijn er de boeken met variantenbomen. Ook die zijn belangrijk, maar Grooten komt in zijn praktijk als trainer (zowel voor jeugd als voor volwassenen) te vaak tegen dat schakers de varianten wel uit hun hoofd kennen, maar niet begrijpen waar het om draait. Zodra de tegenstander afwijkt, zijn ze op zichzelf aangewezen en gaat het vaak mis. In de variantenboeken mist Grooten vaak ook de verbale uitleg. Tekens als +- en korte conclusies vindt hij ruim onvoldoende.
Ook dit boek staat wel degelijk vol varianten, maar wat de trainer zonder varianten kan laten zien is bijvoorbeeld de typische (vastgelegde) pionnenstructuren en de verschillen in bewegingsvrijheid van de stukken. In de opening zijn dat vooral de lichte stukken. Daarbij komen ook de voordelen van een loper boven een paard of andersom aan bod. Deze lessen zullen behalve het begrip van de openingen ook het strategisch inzicht verbeteren, hoopt Grooten.
Spaans
De volgorde van het boek verbaast me hier en daar, maar als je het doorhebt, vind je het wel. Grooten behandelt de Spaanse varianten niet in aparte hoofdstukjes, maar laat het Gesloten Spaans zien en behandelt onderweg alle andere varianten. Het lijkt me een goed idee dat in een volgend boek overzichtelijker te doen. Van die varianten geeft hij dan steeds een karakteristiek. Het beste kan ik een voorbeeld geven en wel van een actuele variant, die wordt gevreesd als remisewapen.
Lees meer >
Renzo Verwer was zo vriendelijk zijn boek ‘Bobby Fischer voor beginners‘ op te sturen.
Mijn wereldbeeld van journalisten viel toen bijna in stukken uiteen zoals u in dit eerdere blog kunt lezen. Dat is trouwens ook de kracht van schaakprogressie. Leren door generaliseren en dan richting meesterschap weer leren generalisaties los te laten.
Om Renzo’s boek goed te kunnen plaatsen, begin ik eerst met het beroemde boek van Frank Brady over Fischer, ‘Eindspel‘, en eindig ik met het boek ‘Fischer versus The Russians‘. Klik vooral op lees meer.
Lees meer >
Naast de topschakers zelf mag je Berry Withuis een van de belangrijkste personen noemen in de Nederlandse schaakgeschiedenis. 
Decennialang was hij niet alleen perschef van alle belangrijke toernooien in ons land, maar regelde hij eigenlijk ook het deelnemersveld. Tegenwoordig zou je hem toernooidirecteur noemen, maar daar wilde hij niets van weten. Hij liet zich voor zijn werk ook niet betalen, zijn geld kreeg hij uit zijn journalistieke werk. Withuis was overtuigd communist en wilde ook niets weten van onderscheidingen. Anders zou hij zeker tot erelid van de KNSB zijn benoemd. In de Canon hier op Schaaksite is meer over hem te lezen. Bij zijn overlijden in 2009 stond op zijn rouwkaart: “Nog steeds vloekend op de fascisten maar overigens goed geluimd, en woordrijk en geestig als altijd.”
Raadselvader
Volgende week verschijnt een boek over Withuis, onder de titel Raadselvader. Het is geschreven door zijn dochter Jolande, een bekende geschiedschrijfster. Berry’s overtuigde communisme staat centraal in het boek. Jolande groeide op met haar vaders politieke overtuiging, maar ontwikkelde zich tot een vermaard critica van het communisme. De uitgever: “Die breuk met haar afkomst opende voor Withuis de weg naar het schrijverschap en de wetenschap, maar leidde tegelijkertijd tot een verwijdering tussen haar en haar vader. Na zijn dood kon ze zich er niet bij neerleggen dat de man die zij als kind had vereerd, zich als persoon nauwelijks had laten kennen. Met behulp van onder meer zijn BVD-dossier reconstrueert ze in Raadselvader zijn levensgeschiedenis. Withuis’ scherpe en ontroerende ontleding van de verhouding tot haar vader weerspiegelt onze recente wereldgeschiedenis en biedt de lezer een blik van binnenuit op de Koude Oorlog: ‘Ik was vijf en wist: wij zijn de vijand.’”
Lees meer >
Renzo Verwer, een journalist en schaker, die me net op het verkeerde moment mailde. Toevallig had ik dezelfde week al ‘nee’ verkocht aan mijn teamleider van SMB1 die vroeg of hij mijn nummer aan een journalist mocht geven inzake deelname aan Vlissingen. Toen ik toch weer benaderd werd door een journalist over schaken, was ik al aardig pissig.
