Schaken is constant spijt hebben
De wedstrijd Homburg Apeldoorn tegen SO Rotterdam beloofde en spannende wedstrijd te worden. Op papier waren beide teams ongeveer even sterk op alle borden. Het werd echter voor de Rotterdammers een deceptie van ongekende magnitude. Als blijkbare voorbode op het Sint Nicolaas feest van 5 december gaf het Rotterdamse tiental maar liefst bij 4 partijen een stuk cadeau. Voeg daarbij dat de staart het ook totaal liet afweten, dan is de titel van dit artikel hiermee verklaard.
Bij zoveel droefheid past een stilte voor de verwerking, maar ook het ontwikkelen van het gedachtegoed welke moet leiden naar een wederopstanding, immer over 3 weken wacht ons Groningen. Daarom slechts een korte terugblik op het gebeurde.
Om mee te beginnen was het enige lichtpunt de fraaie tot mat leidende combinatie van Luc aan het eerste bord. Opvallend trouwens dat de deelnemers aan het Cultural Village toernooi het in deze KNSB ronde slecht gedaan hebben. Wellicht niet zo’n goed idee om een rustdag in het toernooi te gebruiken om een KNSB ronde te spelen. Martin speelde zoals bekend weer een solide partij, maar helaas liet Pascal op het einde van zijn partij de tegenstander ontsnappen. Ook dat kon er dus nog wel bij.
Hierna volgt een korte opsomming van veel ellende.
Frans Cuijpers gaf in een stelling waar niets aan de hand was, middels de zet h6, pardoes een stuk weg. Maarten stond het grootste gedeelte van de partij prachtig. Ruimte, mooi loperpaar, aanval, kortom op weg naar winst. Helaas hij gaf een loper cadeau. Jan Willem was de enige die langzamerhand werd weggedrukt. Een goede partij van Kuipers.
Samir kwam beter uit de opening, won een pion, had een prachtige loper op e4. Zijn tegenstander had een zeer weinig tijd voor veel zetten. I.p.v. rustige zetten, zoals bijvoord h3, om alle tactische grapjes eruit te halen, ging Samir ook plotseling snel spelen en blunderde middels zetten als Tb4 en vooral f4, zijn mooie loper op e4 weg.
De variant in de Siciliaanse Draak die Rogier koos geeft wit op eenvoudige wijze veel aanknopingspunten en al snel zwermden de witte stukken op vernietigende wijze rond binnen de zwarte stelling. Dat op het eind nog eenvoudig een paard werd weggeven deed er feitelijk niet meer toe. Michiel leek alles onder controle te hebben. Niet dat hijzelf kansen had, maar er waren geen concrete dreigingen. Maar hij wikkelde verkeerd af en zwart kwam onweerstaanbaar met zijn c- en d pionnen naar voren.
Tenslotte zwoegde Bonno lange tijd in een gelijk opgaande partij. Het was de laatste partij, maar ook hij verloor aan het eind de juiste draad en daarmee was de gifbeker tot de bodem opgedronken.
