De meesterzet
Bloemrijk taalgebruik is van levensbelang in de wereld van het politieke commentaar. Opmerkelijk genoeg worden daarbij allerlei uitdrukkingen aan de schaaksport ontleend. Mensen worden voorgesteld als pionnen op het schaakbord. De machthebbers verschuiven de stukken en spelen regelmatig op meerdere borden tegelijkertijd. Daarbij komen ze om de haverklap in een patstelling of een herhaling van zetten terecht. En sinds vorige week hebben we de meesterzet.
Wouter Bos heeft als pointe van een diepe manoeuvre, die begon bij de val van het kabinet en voortgang vond in de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen, Job Cohen naar voren geschoven als nieuwe partijleider. Zeer verrassend voor vriend en vijand. Spectaculair ook. Maar was het ook echt een meesterzet?
