Schaakrubrieken 13 november 2010
Schaaksite.nl is een site voor iedere geïnteresseerde in het schaken. Daarom mag aandacht voor de schaakrubrieken in de landelijke bladen niet ontbreken. In de afgelopen jaren zijn helaas veel schaakrubrieken veelal wegens bezuinigingen verdwenen. Schaakrubrieken die nu nog over zijn moeten worden gekoesterd en op deze manier geven wij meer aandacht aan dit goede werk.
INTRO
1. Carlsen
Deze week veel aandacht voor Carlsen in de weekrubrieken daar hij afziet van deelname aan de kandidatenmatches.
Eerdere publicaties hierover:
Magnus Carlsen stapt uit lopende WK-cyclus
Schaakrubrieken 6 november, Intro
2. Meesterzet op een schaakpiano
Op de kunstpagina van de Volkskrant van afgelopen zaterdag stond er met deze kop een artikel van Marina de Vries.
Beeldend kunstenaar Guido van de Werve voerde in het Stedelijk Museum Amsterdam een schaakperformance op, die ooit deel zal gaan uitmaken van zijn ‘gesamtkunstwerk’.
Het artikel begint met:’Sinds begin jaren zeventig is het Koningsgambiet- een beruchte openingszet in de schaaksport- niet meer gespeeld. Maar die ven gevaarlijke als uitdagende zet, waarbij het koningsstuk in een keer open en bloot op het schaakbord ligt, versloeg de Russische wereldkampioen Boris Spassky tijdens de koude oorlog zijn Amerikaanse uitdager Bobby Fischer. Die verliet naar verluidt huilend het podium.
Afgelopen donderdagavond voerde beeldend kunstenaar Guido van de Werve in zijn Performance Number Twelve de zet opnieuw op in het Stedelijk museum Amsterdam.
(…)´Het schaakbord waarop Van der Werve speelt, is namelijk niet zomaar een schaakbord, maar een door de kunstenaar gebouwde schaakpiano, een ingenieus meubelstuk waarbij de schaakvlakken pianotoetsen zijn en elke zet een noot doet klinken. De schaakpartij, met openingszet en speciaal einde, is op verzoek van Van der Werve door een Amerikaanse grootmeester gemaakt- zelf heeft hij op basis daarvan een muziekstuk gecomponeerd. Eigenlijk horen schaakpiano en compositie bij zijn film Nummer twaalf – een Caspar David Friedrich-achtig filmtableau, waarin een kluizenaar in dramatische natuurlandschappen piekert over complexe, onoplosbare problemen.’
3. Standenbord bij De Raadsheer liegt nooit
Onder deze kop verscheen afgelopen zaterdag een aardig artikel in Het Parool van de hand van Steven van de Gaag.
Het artikel begint met :
‘Het is 20,30 uur, ‘De jongen kent zijn opening niet’, zegt Eric Mol (84), ‘Dat is geruststellend’ Hij is opgestaan van zijn schaakpartij en laat zijn opponent in gedachte achter.’ Het derde achttal van schaakvereniging De Raadsheer speelt een competitiewedstrijd tegen een achttal van het Verenigd Amsterdams Schaakgenootschap (VAS). In twee rijen van vier turen schaakparen naar hun stelling. Achter elk bord zit een volwassen, veelal grijze man tegenover een tiener met een afgezakte broek of een oordopje in. Het is alsof de vaders en grootvaders met hun kinderen of kleinkinderen schaken.
Op een tafel parallel aan de denkers staat een standenbord, een opvallend ambachtswerk in een schaakwereld waar digitalisering voortschrijdt. Niemand bij De Raadsheer weet door wie en wanneer het is gemaakt. ‘Iedereen is van na het standenbord’, zegt secretaris Frans Smit.’
5. Schaakmanifestatie in Sliedrecht
Veel informatie over de succesvolle schaakmanifestatie van afgelopen zaterdag is te vinden op:
Boekbespreking De Kronieken, Berrevoets
6. Nina Hoekman, dammen
In de Volkskrant van afgelopen zaterdag stond een bijzonder interview dat Robèrt Misset hadmet Nina Hoekman, de Nederlands dameskampioene dammen .
Het is de kunst om deze ziekte los te laten
Voor de zevende keer werd Nina Hoekman deze week Nederlands kampioen dammen. Ze weigert haar programma aan te passen aan haar ernstige ziekte. ‘Van kanker verlies je. Maar ik leef, dus ik speel. En ik vecht.’
Enkele citaten:
‘Het is wel zo gemakkelijk om bij haar thuis in Zutphen af te spreken, zegt Nina Hoekman-Jankovskaja, nadat ze in Zoutelande voor de zevende keer Nederlands kampioene dammen is geworden. De benen willen niet zo goed meer. Of het geen probleem is wanneer het gesprek wordt onderbroken voor het bezoek van een huisarts.
De 46-jarige Hoekman is ernstig ziek. Toch had ze vorige maand in het Russische Oefa op een haar na de wereldtitel veroverd. Weer verloor de in de Oekraïne geboren Hoekman van haar aartsrivaal Goloebjeva. Maar waarom moet ze de Letse wereldkampioene haten?´
‘Ik weet niet wat erger is : voor de eerste, of voor de tweede keer horen dat je kanker hebt. Ik begrijp nu waarom je iemand moet meenemen als je de uitslag van de tests krijgt. Je hoort namelijk niets meer als dat ene, fatale woord is uitgesproken. Ik keerde terug uit Irkoetsk en het proces begon opnieuw.’
‘Nina, je wordt nooit meer gezond kreeg ik te horen. Ik heb geen prognose gekregen. De artsen zeiden tegen Henk en mij: jullie worden niet samen oud. Maar wat is oud?´
´Ontzet rent Oleg (zoontje van zeven) naar zijn moeder. ‘Mam, er iets iets vreselijk gebeurd. Kom even mee.’ Ze hijst zich uit haar stoel en strompelt achter hem aan. Even later is ze terug. Hoekman, glimlachend:’Hij is dood, op Nintendo.’ Ze lacht om de wrange ironie, dat we net over de dood praten.’Laat Oleg gewoon kind blijven. Ik denk niet dat hij exact weet wat er aan de hand is. Maat hij vermoedt wel iets. Mama kan moeilijk lopen, mama is niet lekker.’
‘Het wordt dan ook hoog tijd dat de jeugd een kampioene van 46 jaar van de troon stoot, aldus Hoekman. (…) Ik zou mijn werk slecht hebben gedaan als ik op mijn vijftigste nog de beste ben. Ik leid als bondscoach juist mijn opvolgers op.’
‘Ik ga er vanuit dat het goed komt, tot het tegendeel bewezen is. Lachend loopt ze naar de deur, om de huisarts binnen te laten.
Wij wensen Nina Hoekman veel sterkte bij deze moeilijke en oneerlijke strijd en we hopen vurig dat ze deze strijd ook zal winnen. TK
Hans Ree
Zijn rubriek ‘Alleen Grisjtsjoek is blij ’ begint met:
‘De brief van Magnus Carlsen met de noodlotstijding dat hij niet meedoet aan de kandidatenmatches, die volgend jaar Kazan gespeeld worden, kwam vlak voor het begin van het Tal Memorial in Moskou. Natuurlijk werd aan de deelnemers gevraagd wat ze van Carlsens beslissing vonden.
Ze hadden er geen goed woord voorover, met uitzondering van Alexander Grisjtsjoek, die zei:’Het is fijn. Zijn beslissing beviel me’. Grisjtsjoek mag Carlsen in Kazan vervangen, dus voor hem was het een buitenkansje.
Het is waar dat de FIDE zich slecht heeft gedragen door voortdurend de regels van het wereldkampioenschap te veranderen, maar het was opmerkelijk dat juist de slachtoffers van de laatste verandering, Boris Gelfand en Levon Aronian, daar niet zwaar aan leken te tillen.
Gelfand is winnaar van de World Cup, Aronian van de Grand Prix. Volgens het oude plan zou er een match komen tussen de winnaars van die twee wedstrijden om uit te maken wie van hen in 2012 met Anand om het wereldkampioenschap mag spelen. Maar juist om Carlsen- die zich eind 2008 uit de Grand Prix terugtrok- toch weer binnen de tent te halen, besloot de FIDE dat er in plaats daarvan een serie kandidatenmatches komt met acht spelers.’
Hij behandelt de partij Levon Aronian – Vladimir Kramnik, Tal Memorial Moskou.
De schaakopgave deze week is een stelling uit de partij Sjachriar Mamedirov – Teimoer Radjabov, Corsica rapid 2010. Zie hieronder.
Gert Ligterink
Zijn rubriek ‘ Magnus Carlsen ontbeert de steun van zijn collega’s’ begint met:
‘Met verbazing en misschien heimelijk ook een vleugje opluchting hebben de collega’s van Magnus Carlsen gereageerd op de aankondiging van de Noor dat hij niet zal meedingen naar het recht op uitdaging van wereldkampioen Anand.’
Voor de volledige rubriek, de behandeling van de partij Carlsen- Topalov en het naspelen hiervan klik hier.
Hans Böhm
Zijn rubriek Halkidiki’ begint met :
‘Het WK-jeugd werd dit jaar verspeeld van 19-31 oktober in het Griekse plaatsje Halkidiki. Daar moeten vrolijke mensen.’
Voor zijn volledige column met de partij L. Schut – N. Ziazioelkina klik hier.
Bab Wilders
Voor zijn schaakrubriek met een tweezet van Knuppert , met boekbesprekingen en een analyse van de partij tussen Topalov en Carlsen, Nanjing klik hier
Henk Prins
Uit zijn rubriek:
(…) Het is voor iedere schaker moeilijk om een beslissend voordeel in een partij in winst om te zetten. Tegen dat probleem liep Jeroen Piket aan in een partij tegen Lau in Rotterdam in 1998.
Piket heeft door zeer goed positiespel beslissend voordeel bereikt. Hij kan zijn werk bekronen door 33. Txc5! Te spelen. De partij gaat verder met 33… Txc7 34. Txc7 Dd8 35 Lxe5 en is dan uit. Piket laat echter de gelegenheid voorbijgaan.
Hij speelde 33. Lxe5. Deze zet is ook niet slecht. De dreiging blijft bestaan en er is weinig tegen te doen. 33…Kg8 34 Lg3? Weer ziet Piket de directe winst niet … en zo gaat de rubriek verder . De partij eindigde na 44 zetten in remise.
Tot slot presenteert hij zijn ladderaars een nieuw probleem, een tweezet van A. Onkoud, Marokko.
Rini Kuijf
Uit zijn rubriek ‘Dagschaak’ opgave A5325 voor beginners en B5325 voor gevorderden.
Max Pam
Zijn rubriek ’Carlsen hikt aan tegen laatste horde’ begint met:
‘De schaakwereld huilt waar hij eens heeft gelachen. Magnus Carlsen, het Noorse supertalent waarvan iedereen hoopte dat hij de jongste wereldkampioen ooit zou worden, heeft zich teruggetrokken uit het kandidatentoernooi. De negentienjarige Carlsen is het niet eens met de wijze waarop de cyclus om de wereldtitel is geregeld. Als Carlsen voet bij stuk houdt, zal hij er niet bij zijn, wanneer Anand in 2012 zijn titel verdedigt. Het is nog onduidelijk wanneer Carlsen een nieuwe kans krijgt, maar dat zou wel eens tot 2016 kunnen duren.
Het is vaker gebeurd dat de grote favoriet zich begint te beklagen als hij de laatste horden moet nemen. Ineens blijkt dat blakende zelfvertrouwen toch niet optimaal te zijn. Fischer is wereldkampioen geworden, maar wij zijn nu bijna vergeten dat hij halverwege in mocht stappen, omdat rechthebbende Benkö grootmoedig zijn plaats afstond. Kandidaten zijn snel geneigd te vinden dat de werledkampioen veel te veel privileges heeft- uiteraard tot de kandidaat zelf wereldkampioen is geworden.’
Hij behandelt de partijen Carlsen-Topalov, Bacrot-Anand en Wang Yue- Topalov
Het einde van de partij Carlsen – Topalov ging als volgt:
32.d5xe6! Dit dameoffer was de bedoeling van alles. Na 32…. Pd3x 33.ef7+ Kf8 34.Lxh6+ Ke7 35.fe8D+ Kxe8 36. Ld3x staat wit totaal gewonnen. Topalov liet het er niet op aankomen en gaf op.
12 november 2010 – Gert Ligterink
Zijn e-column ‘Dilemma’ op de nieuwe Tata Chesssite begint met :
‘Tijdens het Univé-toernooi in Hoogeveen gebeurde iets wat ik al een tijdje niet meer van dichtbij had gezien. In de laatste ronde van de open groep speelden twee Italianen, een meester en een grootmeester, tegen elkaar. Een week lang hadden ze in het vakantiepark een huisje gedeeld, waar ze zich samen hadden voorbereid op hun partijen. Hun toernooi was niet slecht verlopen: met een score van 5,5 uit 8 stonden ze op de derde plaats.
Maar op die slotdag hadden ze een probleem. Hun derde plaats was een hele drukke, met tien anderen gedeelde derde plaats. Als ze een vriendenremise overeenkwamen, zouden ze beiden met ongeveer 80 euro naar huis gaan. Als een van hen zou winnen, zou de buit 1200 euro zijn.
Het was een dilemma waar de deelnemers aan het Tata Steel toernooi nooit voor staan. In alle groepen in Wijk aan Zee, van Grootmeestergroep A tot tienkamp 8 B speelt de hoogte van de geldprijzen een ondergeschikte rol. Het gaat om roem, ratingpunten, promotie naar een hogere groep en soms een meester- of grootmeesterresultaat. In een open toernooi zijn al die zaken ondergeschikt aan het te winnen prijzengeld.’
Voor zijn volledige e-column klik hier
