Caissa – HMC Calder 2-8

Een schoolvoorbeeld van scorebordjournalistiek. Nummer 10 tegen nummer 3 van de ranglijst, pakweg honderd ratingpuntjes verschil per bord, dus wat is er verrassend aan de uitslag 2-8 bij Caïssa-HMC Calder?

De expert zegt niets, de toeschouwer in Huize Lydia weet beter. De kopman van de thuisclub omschreef de wedstrijd vanuit Caïssa bezien treffend met de term ‘nachtmerrie’.

Evenwicht

Toen ik na 35 minuten de speelzaal (wederom) betrad – een speler bij ons was ruim te laat en hem binnenloodsen vanaf de tramhalte was geen overbodige luxe – was op bord 5 al een eindspel ontstaan voorbij de 30e zet. Een blik op de klok verried dat met name de witspeler de stelling al eerder op het bord had gehad…

Na zo’n drie uur spelen waren de kansen nog steeds ongeveer in evenwicht. Tegenover gunstige(re) stellingen voor Van den Doel, Van der Stricht, Sprangers en Ondersteijn stonden moeilijke voor o.a. Kleijn, Burg en Span. Broekmeulen, daags tevoren teruggekeerd van een stage in Indonesië, had een kwartier eerder remise aangeboden in een verdachte stelling en daar had Wunnink na ampel beraad wel oren naar. Kortom, het kon nog alle kanten op.

Voorsprong

De eerste verstoring van de balans voltrok zich op bord 9. Albert Riemers ging vol vertrouwen in op een combinatie in het centrum. Toen Sprangers met 19.Tad1 de druk opvoerde zag hij plotseling niet meer hoe het verder moest en verbruikte zeeën van tijd. Wit offerde een pion, maar objectief was er weinig aan de hand. Toch raakte Riemens de weg kwijt en leverde zonder noodzaak een kwaliteit in met niet veel tijd meer op de klok. Ik rekende op een vol punt, maar dat bleek uiterst voorbarig. In het laatste kwartier voor de tijdnood liet Sprangers het op b4 geparkeerde paard opeens ontsnappen en leverde plotsklaps zijn meerkwaliteit weer in – een blunder van jewelste. Riemens greep zijn kans, maar profiteerde niet optimaal van de bizarre witte koningsmanoeuvre, die Sprangers hem voorschotelde om enige verwarring te stichten. Met nog drie seconden op de klok verzuimde zwart de doodsklap uit te delen en ging tot overmaat van ramp door zijn vlag. Het moet gezegd dat het rommelige notatieformulier van Sprangers, die in de uitvluggerfase allerlei notatiefouten had begaan, ook een rol speelde bij dit alles.

Tussenstand 1-2, want tevoren had Jeroen Bosch het remiseaanbod van Rob Witt met nog minder dan een minuut op de klok wijselijk aangenomen. Zijn stelling was er de zetten daarvoor niet bepaald op vooruitgegaan…

Matchwinnaar

Deze voorsprong zette HMC helemaal op de rails, want een kwartiertje later was het 1-5 dankzij volle punten voor Ondersteijn (bord 10), Van den Doel (bord 1) en Miedema (bord 5). Die laatste gebruikte zijn uur tijdvoorsprong om in het derde uur het ontstane eindspel helemaal uit te rekenen. Voor de (neutrale) toeschouwer was het een spannende stelling, Miedema was echter tamelijk zeker van zijn zaak.

Ondertussen hadden onze spelers die het deze middag moeilijk hadden zich allemaal uit de nesten gewerkt en zij zouden zeker niet meer verliezen. Paul Span werd wederom matchwinnaar. Alje Hovenga kon na een zorgvuldig opgebouwd overwicht niet doordrukken en kwam in de tijdnoodfase zelfs nog licht in de problemen, want Span gaf geen krimp met een remise tot gevolg.

Topscorers

Twan Burg had in Arno Bezemer een tegenstander die dezelfde offeraanval lanceerde, waar hijzelf ook een slachtoffer van was geworden tegen Hugo van Hengel. De verwikkelingen waren zo moeilijk dat Bezemer er op verschillende momenten niet in slaagde de winnende zet te vinden. Na wederzijdse fouten resteerde niet meer dan remise: 2-6 Ook in de gezamenlijke analyse na afloop bleef veel onduidelijk. Pas een bezoek aan De Laurierboom later op de avond (en Rybka!) brachten opheldering.

Hans Ree kon geen manier vinden om zijn grote positievoordeel om te zetten in iets concreets en verloor bij een afwikkeling rond zet 40 niet alleen zijn pluspion, maar kwam zelfs onnodig een pion achter in een eindspel. Daarin maakte Kleijn aanvankelijk weinig vorderingen en bood daarom op zet 57 remise aan. Er kwam geen reactie van Ree en toen besloot Christov maar zelf dames te ruilen. Het resterende eindspel schoof hij vervolgens simpel uit…

Onze tweede topscorer pakte het Slavisch van Ivo Timmermans energiek aan, maar meer dan een klein plusje heeft er nooit ingezeten. Totdat zwart een pion offerde om af te ruilen naar een eindspel met lopers van ongelijke kleur. Ivo miste op twee, mogelijk drie momenten de weg naar remise. In ieder geval 39…h6 en ergens rond zet 45 de opmars …c6-c5 en mogelijk ook nog 50…Kf8. De spelers konden na afloop geen winst vinden. Zoals het ging stond alles bij wit optimaal voor 60.b4! met beslissende doorbraak.

Podium

Wat het verschil maakte deze middag? Uit de vier moeilijke stellingen maakten wij 2,5 punt, uit de vier gunstige(re) 4.

Op tweederde van de rit is HMC Calder eindelijk op stoom gekomen. De kentering vond plaats tijdens het behalen van de Nederlandse titel snelschaken voor teams in ons eigen Calder-toernooi. Sindsdien hebben wij de schroom van ons af weten te werpen en zijn we van de degradatiezone opgeklommen naar een (gedeelde) twee plaats. In het derde trimester gaan we met enkele andere ploegen uitmaken wie naast het ongenaakbare HSG op het podium mag staan, om te beginnen thuis tegen SC Utrecht..