De deelnemende universiteiten zijn: Arizona State University (2148), Colgate (1408, New York), Columbia (2553, New York), Cornell University (2039, New York), Harward (2083, Massachussets), Illinois (twee, 2156, 1651), Lindenwood University (twee, 2387, 1610, Missouri), Miami Dade (1859, Florida), New York University (2129), Oberlin University (1056, Ohio), Penn State (1612, Pennsylvania), Princeton (vier, 2243, 1968, 1934 en 1730), Rochester Institute of Technology (1083), Texas Tech University (drie, 2517, 1964 en 1782, Texas), Toronto (twee, 2233, 1429, Ontario, Canada), Chicago (1997), University of Technology of Jamaica (1767), UMBC (University of Maryland, Baltimore County, 2512), UMPC (University of Maryland College Park, twee, 2138, 862, Maryland), University of Texas at Austin (2005), University of Texas at Brownsville (2488, 2127, University of Texas at Dallas (drie, 2597, 2356, 2073), Utah (1703) University of the West Indies (2210, Carribean) Washington University (twee, 2181, 1815, Missouri), Webster University (drie, 2691, 2545, 1856, Missouri) en Yale (1801, Connecticut).
Het kampioenschap bestaat uit zes ronden. Het niveau van de schakers varieert van een Elorating van minder dan 1000 tot grootmeesterniveau.
Er zijn prijzen voor verschillende categorieën in ratingen. De vier best geëindigde teams doen mee aan de President’s Cup (het Nationale Finale Vier Kampioenschap), die in april 2013 zal plaatsvinden in Washington, D.C.
Het PanAm Intercollegiate Championship is een prestigieus teamschaaktoernooi. De deelnemende colleges en universiteiten betalen veel geld om hun studenten daaraan deel te laten nemen.
Het eerste team van Webster Universiteit (rechts) met Susan Polgar
4. Teammates must play in descending rating order, except that 50-point transpositions are allowed. Board order must remain the same throughout the event. Each team must submit a roster before the close of registration indicating the fixed lineup.
A team may not deviate from its given roster after sign-up.
Om 17.43 uur, dat wil zeggen zeventien minuten voor het begin van de eerste ronde, worden de opstellingen van de 44 teams bekend gemaakt. De lijsten van de teams worden opgehangen in de zaal.
Iraniers spelen geen competitie (schaken, voetbal, …) tegen Israeliers omdat het verboden is. Iraniers riskeren strenge straffen en moeilijkheden in hun thuisland als ze het wel doen. In het schaken is bovenstaand geval al lang geen unicum meer. Ik herinner mij bijvoorbeeld www.google.com/hostednews/afp/article/ALeqM5h0aJkmLkKeNJhkYqXMuvCQtAKFrg?docId=CNG.53a3a87585d070bccdefff624c9c67d1.281 waar de Iraanse speler uit de competitie werd gezet omwille van zijn weigering.
M.i. moet de fide (op het hoogste niveau) bepalen of Iraniers uberhaupt mogen schaken als je a priori weigert tegen Israeliers te spelen en dit als richtlijn meedelen aan alle organisaties i.p.v. elke organisatie afzonderlijk hierover te laten oordelen.
Misschien wil onze fide-president die heel wat stemmen uit Islamlanden gekregen heeft, bewust geen uitspraak hierover doen.
De kwestie die zich vorig jaar in Corsica voordeed, was voor mij aanleiding een artikel te schrijven. In paragraaf 4 heb ik naar dat artikel verwezen. Het ging om schaaksite.nl/page.php?al=weigeren-te-schaken-tegen-een-ander
In dat artikel heb ik geschreven dat de FIDE al een uitspraak heeft gedaan. De FIDE heeft beslist dat onder geen enkel beding een speler mag weigeren te spelen tegen een speler uit een bepaald land. Er is slechts één uitzondering, als beide landen met elkaar in oorlog zijn.
M.i. is het geen schaakpolitiek probleem, maar door onwetendheid een uitvoeringsprobleem.
Pieter:
Ik heb pas later jouw eerste artikel gelezen maar het lost deze zaak helemaal niet op.
Vooreerst slaat de uitspraak van de fide enkel op de olympiade en niet op andere competities. Verwijzen naar de uitspraak is dus m.i. onzin. Een landencompetitie is iets totaal anders dan een tornooi waarin nationaliteit geen belang heeft.
Vervolgens is het onzin om een forfait toe te kennen bij een weigering zoals in de olympiade want het vervalst de competitie (Israel krijgt de punten toegeworpen terwijl de andere teams moeten werken voor elk punt). De bedoeling van een competitie is het sterkste team te bepalen en niet wie de meeste forfaits heeft gekregen.
M.i. is het dus wel degelijk een schaakpolitiek probleem. Bovendien Polgar is als schaakprofessional zeer goed op de hoogte van de wetten en besluiten waardoor je zeker kunt zijn dat ze Artikel 6.3.8.4 had gebruikt indien van toepassing.
Als fide deze weigeringen afkeurt dan is de enige juiste beslissing om deze spelers uit de fide te plaatsen (en dus eventueel alle Iraanse, Jemense,… te schrappen) maar dat gaat uiteraard onze fidepresident belangrijke stemmen kosten.
In het artikel van gisteren verwees ik ook naar de regel bij de Olympiade. Ik vergeleek een continentaal kampioenschap een beetje met een Olympiade. Op zo’n kampioenschap gaat het ook om verschillende nationaliteiten.
In dit geval gaat het om een keuze. Voor wie kies je: voor de speler die niet wil schaken tegen een tegenstander om wat voor reden dan ook, of voor de tegenstander die zich daardoor gekwetst voelt.
Kijk, als de indeling is gemaakt en iemand voorafgaand aan de partij zegt dat hij niet tegen een Brabander wil spelen, barst iedereeen natuurlijk in hard lachen uit (ook de Brabander, neem ik aan). Maar het wordt al anders als hij zegt dat hij niet tegen een homo wil schaken, of niet tegen een lesbienne, of niet tegen een jood. Voor de betrokken tegenstander is zoiets hoogst onplezierig, en heeft invloed op zijn concentratie. Daar hebben andere spelers geen last van.
In mijn eerdere artikel heb ik geschreven dat discriminatie in de sport niet mag, en dat daartegen moet worden opgetreden.
In het Amerikaanse geval was bovendien een alternatief aanwezig, namelijk de opstelling van een vervanger. Mijn mening is dat dit signaal moet worden afgegeven.
Iets anders is de FIDE. Die organisatie is zo opgezet, dat het beleid los staat van de invloed van de president. Er is een onafhankelijke regelscommissie, stel ik me zo voor. Die doet voorstellen aan de Raad van Bestuur van de FIDE, die volgens mij de voorstellen marginaal toetst. Volgens mij is het nog nooit in de geschiedenis van de FIDE voorgekomen dat de raad een voorstel afwees. De raad fungeert dan ook meer als een postbodefunctie om de voorstellen voor te leggen aan de Algemene Vergadering, die beslist. Daarbij worden de voorstellen in wezen als een hamerstuk aanvaard. Het is praktisch onmogelijk om de vergadering te laten ophouden over regelskwesties. Bij de laatste vergadering kreeg de president van het Vergadering het mandaat om een regel te maken voor het telaat komen.
Het lijkt me wel een goede zaak het discriminatieverbod te regelen in de FIDE-regels. Maar zoals gezegd, daar gaat de regelscommissie in eerste instantie over.
In bijna alle tornooien heb je meerdere nationaliteiten echter de olympiade is 1 van de enige tornooien waarin expliciet de nationaliteit van belang is bij de indeling, paring en de eindrangschikking. In het Pan American tornooi wordt geen indeling gemaakt volgens nationaliteit vandaar de vergelijking niet opgaat met een olympiade.
Jood, homo, lesbienne, Brabander op 1 hoop gooien is tekort door de bocht. We moeten een duidelijk onderscheid maken tussen discriminatie door de eigen keuze en discriminatie die opgelegd is. Niet wensen te spelen tegen homo, lesbienne, Brabander is een eigen keuze terwijl het niet wensen te spelen tegen een jood is voor de Iranier een onvrijwillige keuze.
Ik ben het volledig eens dat discriminatie door eigen keuze niet kan maar ik sta heel wat toleranter t.o.v. discriminatie die onvrijwillig is.
Ik geef wel toe dat het gebruik van vervangers veel proper was geweest in het Amerikaanse geval. Dus ik ben akkoord met jouw aangedragen oplossing. Nu ben ik wel geinteresserd wat je had gedaan als vervanging niet mogelijk was geweest want dan kan je de bal niet meer terugkaatsen.
Ik dacht dat de fidepresident altijd zijn veto kan geven tegen nieuwe regels. Hij heeft dus m.i. altijd het laatste woord in de fide-regels. Ik ben dus niet akkoord dat er geen belangenvermenging speelt. Ik zie vandaag met onze huidige fidepresident geen reglement erdoor komen die dit soort zaken oplost. Onze fidepresident speelt dus de hete aardappel door aan de tornooiorganisaties.
Uiteraard zijn er verschillen tussen een Olympiade en een Continentaal kampioenschap. De overeenkomst is dat het gaat om een internationaal toernooi waar dus hoe dan ook mensen aan deelnemen van verschillende nationaliteiten.
Of discriminatie een eigen keuze is of een opgelegde keuze is lastig te onderscheiden. Want in dit soort gevallen speelt op de achtergrond ook de groep mee. In Nederland kennen wij bijvoorbeeld het verschijnsel van de zgn. weigerambtenaar. Dat is een ambtenaar die om geloofsovertuigingen weigert een homopaar te trouwen. Reken maar dat daarbij ook een rol speelt zijn of haar geloofsgemeenschap. Als de kerkgangers van kerk van de ambtenaar er achter komen dat de betrokkene homo’s huwt heeft de ambtenaar een probleem in zijn of haar kerk.
Uiteindelijk is het allemaal een kwestie van wie de rekening moet betalen. En die knoop is o.a. in Europa en Amerika al doorgehakt. Dat is het verbod om te discrimineren. Een wedstrijdleider is niet alleen gebonden aan de FIDE-regels, maar ook aan de verdragen en wetten zoals die in ons land gelden. De schaakwereld maakt daarvan deel uit.
Als in het Amerikaanse geval dus vervanging niet mogelijk is, had ik de rekening gepresenteerd bij degene die discrimineert. Die weigert te spelen en krijgt dus een nul.
De president van de FIDE heeft uitdrukkelijk niets te zeggen over de FIDE-regels, zie onder meer hoofdstuk 2 ‘De organisatie van de schaakwereld’ van het boek dat ik je toestuurde. Wat wel zou kunnen, is een mogelijke beïnvloeding van de president op de leden bij de totstandkoming van voorstellen. Maar dat is iets waar een lid zelf op moeten letten. Zo is bijvoorbeeld bekend dat de president wijziging wilde van de toenmalige royale regel van te laat komen. Maar eerlijk gezegd zie ik daar niet zoveel kwaad in. De regelscommissie stelde voor de termijn van één uur terug te brengen tot ik meen een half uur of een kwartier, met als alternatief meen ik een nul.
De meeste tornooien zijn open voor alle nationaliteiten dus is het m.i. geen overbodige luxe om door de fide een standpunt t.o.v. discriminatie in een reglement te gieten. Wat als de zaak was voorgevallen in Afrika of Azie, zou het dan wel ok zijn geweest omdat er geen lokale anti-discriminatiewet bestaat?
Enkele mogelijke fidereglementen:
1) Je schrapt de Iraanse schaakfederatie uit de fide want deze mensen discrimineren Israeliers. Iraanse schakers passen dus niet in de gedachte van amici sumus.
2) Je verbiedt Iraanse spelers te spelen in open competities dus ze mogen nog schaken maar enkel in hun eigen nationale competities. Je vermijdt dus de discriminaties in de schaakwereld maar je maakt geen veroordeling t.o.v. de discriminatie door Iraniers t.o.v. Israeliers.
3) Je laat Iraniers toe in open competities op voorwaarde dat er geen Israelische spelers meespelen. Zelfde als het vorige maar je geeft Iraniers meer speelruimte. Echter dit vergt van tornooiorganisaties wel een grotere oplettendheid bij de nationaliteiten.
4) Je laat Iraniers toe in open competities op voorwaarde dat een weigering geen serieuze invloed zal hebben op de eindrangschikking. Opnieuw geef je de Iraniers meer speelruimte. De tornooiorganisatie heeft echter een zeer moeilijke opdracht om op voorhand te bepalen of de weigering al dan niet oneerlijke concurrentie zal veroorzaken.
Dit zijn 4 mogelijke reglementen en wellicht kunnen we er nog maken. Er bestaat geen juist of fout reglement, enkel een politieke keuze. Voor zo’n politieke keuze is de fide te zwak.
Ik las onlangs in Modern Chess van Kasparov dat de fidepresident een veto kon uitspreken tegen om het even welk nieuw reglement. Ik weet niet of dit vetorecht nog bestaat maar indien wel dan betekent dit toch wel wat meer dan een mogelijke beinvloeding. Tenslotte, eten de mensen van de regelcommissie niet uit de hand van de fidepresident of bent u 100% zeker dat ze compleet onafhankelijk kunnen handelen?
Het zou mij niets verbazen indien in landen die niet zijn onderworpen aan anti-discriminatiebepalingen, de uitslag anders luidt. Het ene land verkeert nu eenmaal in een andere ontwikkeling van de rechtsstaat dan het andere. Dat heeft uiteraard ook invloed op het denken van de wedstrijdleiders. Het is niet anders.
Wel heeft sport een bijzondere opdracht: sport en politiek zijn gescheiden.
Wat de opmerking van Kasparov betreft, de president kan geen veto uitspreken over de FIDE-regels en reglementen. Ik denk dat Kasparov op iets anders doelt.
Het is de taak van de president beslissingen van Algemene Vergadering, de Raad van Bestuur en de Presidentiële raad uit te voeren (precies zoals een Nederlandse of een Belgische minister dat ook doet). Zoals dat overal het geval is, kan de president in de manier waarop hij e.e.a. uitvoert, vrij zijn. Daarnaast kan de president handelen over zaken die vooraf niet voorgelegd hoeven te worden aan de organen. Wel moet de president altijd achteraf verantwoording afleggen. Ik zou dan ook niet willen spreken van ‘veto’, maar gewoon ‘afwijzen’ en doen op de manier zoals hij dat mag doen binnen zijn gegeven vrijheid.
In mijn reactie van 10.26 uur schreef ik ‘Er is een onafhankelijke regelscommissie, stel ik me zo voor.’ Die laatste – vreemde – toevoeging was niet zonder reden. Uw laatste zin zou ik namelijk niet durven op te schrijven. Als ik dat doe, krijg ik nog meer mensen over mij heen. Toch wil ik er wel iets over zeggen, en dat is iets waarover ik ook wel eens heb geschreven. Het is absurd dat een voorzitter en leden van een commissie zoveel jaren achter elkaar daarvan lid kunnen zijn. Dat mag men niet alleen de FIDE kwalijk nemen, maar ook de betrokken schaakbonden. En de toernooi-organisaties. Dat moet in ieder geval aan het denken zetten.
Ik zou niets laten veranderen aan de opstelling.
De partij krijgt dan een reglementaire uitslag.
Dat is de beste manier om de regering van Iran te laten merken welke nadelen er kleven aan hun beleid.
Paul-Peter: Doen we dan niet aan politiek i.p.v. schaken? Trouwens ik vind het oneerlijk dat ik tegen een Iranier moet vechten voor een punt terwijl mijn directe concurrent die een Isralier is, het punt toegeworpen krijgt.
Pieter claimt dat sport en politiek gescheiden moeten zijn maar is dat geen utopie? Op de meeste sportmanifestaties zie je politici en die zitten daar meestal niet omwille van hun interesse.
We kunnen nog veel artikels of commentaren schrijven maar ik verwacht 0,0 vandaag van de fide omtrent dit soort zaken. Iedere organisatie zal voor zichzelf moeten bekijken welke politieke keuze ze willen maken. Als organisatie wordt je willens nillens gedwongen om een standpunt in te nemen.
Iran probeert de sportreglementen te beïnvloeden.
Daaraan toegeven is ook een politieke keus
Iran is niet geinteresseerd in nieuwe sportreglementen, enkel in het discrimineren van Israel.
De geimpacteerde Iraanse sporters daarentegen proberen enkel hun sport te beoefenen. In Bastia, Corsica gaf de Iraanse speler Ehsan Ghaem Maghami al aan dat hij zou moeten stoppen met schaken als iedereen reageert zoals de Franse organisatoren.
Wij als westerlingen moeten ook goed beseffen dat we met het straffen van de Iraanse spelers niet hun politiek regime treffen en enkel het schaken in Iran een halt toebrengen. Dit druist dan weer in tegen de filosofie om onze schaaksport overal te promoten en te propaganderen.
Paul-Peter,
Mee eens. De hoofdarbiter had het verzoek tot wijziging van de opstelling moeten afwijzen.
Echter, dat heeft hij niet gedaan. De hoofdarbiter heeft ingestemd met een wijziging. Het gevolg is dat er twee partijen zijn begonnen die afwijken van de definitief vastgestelde opstelling. Als de teamleider dat na verloop van tijd ontdekt, tekent hij beroep aan. Op het moment waarop wordt beslist zijn de partijen dus al een tijdje aan de gang.
Wat beslis je nu als jij bevoegd bent te beslissen op het beroepschrift? Vernietig je de beslissing van de hoofdarbiter en bepaal je:
a. Twee reglementaire nullen?
b. Eén reglementaire nul, en de tweede partij met andere speler laten spelen conform de definitieve opstelling (waarbij de spelers dus voordeel hebben van twee andere partijen die al aan de gang zijn)?
c. De Iraanse speler op het eerste bord verwijderen, een vervanger opstellen op het vierde bord, zodat alle andere spelers opschuiven, en alle vier partijen weer tegelijk kunnen spelen?
Brabo,
Ik ben het met je eens dat het ook heel erg sneu is voor de spelers uit Iran. Zij kunnen er ook niets aan doen. Zij zijn ook het slachtoffer van hun regiem. Zij worden ook belemmerd in de kansen zich te ontwikkelen.
Maar de vraag is of een wedstrijdleider daarmee rekening moet houden, ten koste van anderen.
Dat is een zware beslissing: het kiezen tussen twee mensen.
Gelukkig wordt de wedstrijdleider daarbij geholpen. Er is al voor hem gekozen. Dat heeft de politiek voor hem gedaan. Zodoende hoeft de wedstrijdleider die zware last niet op zijn schouders te drukken. De wedstrijdleider kan zich vastklampen aan de regels. Hij voert slechts uit wat de Algemene Vergadering van de FIDE al eens heeft beslist, en waar bovendien de wetten in Nederland en België voor staan: niet discrimineren. Zodoende trekt degene die het ook niet kan helpen, aan het kortste eind. Het is niet anders.
Het leven zit nu eenmaal niet zo rechtvaardig in elkaar. Zo heeft de ene talentvolle speler het geluk te zijn geboren in Nederland, de andere talentvolle de pech te zijn geboren in de sloppenwijk van Oeganda.
Pieter: Ik ben het met je eens dat we steeds het voordeel moeten geven aan de andere spelers en niet de Iraniers die discrimineren als er moet worden gekozen. Ik ben het dus tevens eens dat in het Amerikaanse geval, het veel beter ware geweest om gebruik te maken van de vervangers. Daarnaast ben ik het ook eens dat een verkeerde arbiterbeslissing niet meer teruggedraaid kan worden in dit type situatie (je kan de wedstrijd of tornooi niet meer opnieuw laten spelen) en er dus slechts excuses kunnen worden aangeboden.
Als je als arbiter/ organisator op voorhand weet dat de deelname van een Iranier aan het tornooi hoogstwaarschijnlijk zal leiden tot problemen, moet je dan niet beslissen die speler uit te sluiten van deelname? Het is een kleintje om als arbiter/organisator op voorhand te vragen of de Iranier moeilijkheden heeft met een paring tegen een Isralier en indien ja dan hem uit te sluiten. Dit lijkt mij een veel correctere en gemakkelijkere oplossing dan forfaits te geven, spelers tijdens het tornooi uit de competitie te halen (Bastia), paringen aan te passen of ploegen te verplichten hun vervangers te gebruiken.
Er is een onderscheid tussen teamwedstrijden en individuele wedstrijden. De teamleider kan het probleem oplossen door een vervanger op te stellen. Die oplossing valt volledig binnen de regels.
Echter, dat lukt niet bij individuele wedstrijden. Ik voel er niets voor om discriminatie te honoreren door af te wijken van de indelingsregels en de betrokkene te laten spelen tegen een ander. Dat is een verkeerd signaal. En in wezen zou de wedstrijdleider op die manier meewerken aan een schending van een mensenrecht. Vergelijk het geval dat ik eerder gaf, dat iemand niet wil schaken tegen een homo.
Als iemand niet tegen een ander wil spelen komt hij maar niet opdagen en ontvangt hij een reglementaire nul. Ik vind dat eerlijk gezegd wel een lichte straf. Of dit ook moet leiden tot verwijdering uit het toernooi weet ik niet.
Tot slot moet worden bedacht dat het in dit geval gaat om een geloofwaardigheidsargument. We moeten maar geloven dat de familie in Iran heeft te lijden onder de bereidheid van het schaken van een familielid in Amerika tegen een jood. Ik heb nog nooit gehoord van concrete voorbeelden. Het dreigement komt op mij over als napraterij.
Ik ben niet vergeten hoeveel bloed er vergoten is in Iran bij onenigheid van de laatste verkiezingsuitslagen. Het regime dat aan de macht is, schrikt niet terug om zwaar geweld te gebruiken tegen het eigen volk. Ik ben geen specialist in het Iraanse regime maar als andere grootmeesters over de Iranaanse grootmeester zeggen dat hij eigenlijk een heel brave man is die gewoon doet wat hij moet doen, dan geloof ik dat. Trouwens dankzij mijn familiebanden, weet ik vrij goed hoe het in zulke regimes aan toegaat en geloof mij dat je 3 keer nadenkt vooraleer iets ongepast te doen. Zoiets als napraterij bestempelen is gewoon onwetendheid.
Het geven van reglementaire nullen, verpest een eerlijke competitie. Dit is voor mij geen goede oplossing.
Schaken discrimineert niet.
don’t hate the game…hate the players
als Speler A niet met Speler B wilt spelen , kan speler A , of het team waar hij toebehoort , maatregelen nemen dat men niet tegen elkaar komt. lukt dat niet op wat voor manier dan ook, of is er geen tijd voor, dan heeft speler A pech.
onder geen enkele andere voorwaarden zou er een beslissing genomen mogen worden door FIDE of welk schaak orgaan dan ook,hoe rechtvaardig een beslissing ook mag zijn.
Sport an sich zou het Zwitserland onder tijdverdrijf moeten zijn. blijf neutraal. echter is het in realiteit anders, en wordt sport als excuus – chantage middel gebruikt om zaken voor elkaar te krijgen.
Schaken/FIDE zou hier boven moeten staan.
Een moeilijke kwestie.
Omdat de speler uit Iran (Elshan Moradiabadi) niet kan spelen tegen een joodse speler uit Israël.
En als het een arabische speler uit Israël is? Of een joodse speler uit Portugal?
Er is slechts één uitzondering, als beide landen met elkaar in oorlog zijn.
De machthebbers in Iran zijn ongetwijfeld van mening dat het land in oorlog is met Israël.