Het venijn zat in de staart
Het was een spannende wedstrijd en pas op het eind werd het een Rotterdamse overwinning.
Tot onze eigen verrassing kunnen we nog steeds omhoog blijven kijken. Voerendaal is een geduchte tegenstander versterkt met het immer aanwezige Duitse legioen. Maar feitelijk ging het redelijk soepel. Misschien kunnen we nog derde worden, maar de Limburgers zijn met dit resultaat uitgeschakeld voor deelname in Europa.
De wedstrijd begon met een regen aan remises. Maar liefst 6 puntendelingen brachten een tussenstand van 3-3. De partijen tussen; Sielecki –Martens, Van der Weide-Lemmers, Bus-Yasen en Quist-Mundorf waren snel beëindigd. Waren de helden moe aan het eind van de competitie en met de vorige ronde slechts 2 weken daarvoor gespeeld? De andere 2 remises hadden meer inhoud. Bruno Carlier stond optisch wel iets beter, maar kon tegen Kaufeld uiteindelijk niets bereiken. Tussen Braun en Kuijf beleefde Rini enige benauwde momenten. De witspeler dreigde een kwaliteit te winnen, maar gelukkig kon zwart alle gevaren neutraliseren. Bij de tijdcontrole scoorde Voerendaal zijn enige volle punt, daarna was de Limburgse vlaai echter op. Al spoedig had Wantola de betere positie tegen Besseling. De witte stukken stonden veel beter geposteerd, hetgeen resulteerde in pionwinst. De zet Dxb2 leek mij niet zo’n gelukkige vondst, want daarna wikkelde wit met een aardige combinatie af met kwaliteitswinst, om vervolgens met een koningsaanval het punt keurig binnen te halen.
De resterende partijen stonden allen duidelijk beter voor de Rotterdammers en er werd een maximaal rendement uitgehaald met 3 overwinningen. Een fraaie prestatie leverde Jan Willem door de sterke Saltaev te verslaan. Wit verkreeg al spoedig een groot ruimte overwicht en de zwarte stukken werden samengedrongen op de onderste 3 rijen. Daarna werd het een zware laveerpartij, waarbij wit zijn stukken naar betere velden dirigeerde en zwart moest verdedigen. Tenslotte opende wit de stelling met de klassieke opstoot f5, waarna de zwarte stelling instortte, met als gevolg kwaliteitsverlies en zelfs stukverlies. Wederom m.i. een SOS kandidaat. Ook Bart Michiels won weer en ditmaal van Daniel Hausrath. Maar dit ging zeker in het middenspel niet cresendo. De witspeler had met b3 een pion geofferd en kreeg daar ruime compensatie voor. Een mooi loperpaar en positioneel een betere positie, zwart stond niet echt lekker.
Ondanks een centrale prettige positie en dreigingen via de open h-lijn kon wit toch niet profiteren. De zwartspeler wist zich te bevrijden, had wel een pluspion op de a-lijn, maar deze had op dat moment niet veel waarde, toen plotseling wit met 43. Td1 misgreep. Zwart wikkelde razendsnel af naar een eindspel met 3 pluspionnen. Daarna konden de zwarte pionnen op de b- en g-lijn niet meer worden tegengehouden. Het laatste en beslissende punt werd gescoord door Robby tegen de ervaren Patrick Driessens. Na een Franse opening en vervolgens de bekende patronen, bleef de stelling lange tijd in evenwicht. Na diverse ruiltransacties kwam wit toch wel iets prettiger te staan. Zwart maakte op de beruchte 40ste zet met a6 een fout. Want Tb6 pende het paard op e6 en wit won de zwarte a-pion. Robby rondde dit op charmante wijze af door met Txe6 de kwaliteit te offeren. Daarna waren zijn verbonden vrijpionnen op de d- en e-lijn niet meer te stoppen.
Wacht ons nog En Passant in de laatste ronde. Maar allereerst natuurlijk een felicitatie voor hun verdiende titel prolongatie!
