Even een weekendje naar Trømsø

Een dikke maand geleden was ik een avondje eten bij de familie De Jong-Muhren/De Jong en toen vertelde Jan-Willem dat hij een weekendje naar de olympiade ging om te kijken. Ik zei dat lijkt me leuk en voor we het wisten begon het grote boeken. Jan-Willem de Jong (JW), Edwin van Haastert, Jan Sprenger en Bram van den Berg (schrijvers dezes) gingen het plannen.

Jan-Willem zat net voor zijn bruiloft, dus leek het ons het beste als hij alles zou regelen. Twee dagen voor zijn bruiloft had hij nog niks gevonden in een prijsklasse waar je niet stijl van achterover slaat. Jan-Willem gaf aan wat hulp te kunnen gebruiken omdat hij niks kon vinden, Edwin ging er een ochtendje achteraan en vond een betaalbaar appartement op 600 meter van de speelzaal. (Het gemiddelde olympiadeteam zou jaloers geweest zijn.)

Afgelopen vrijdag was het dan zover, Jan-Willem en Edwin gingen wat eerder naar Schiphol want hadden ruimbagage (waarover later meer) en Jan en ik kwamen vanuit Tilburg maar vertrokken wat later, we hadden namelijk alleen handbagage. Jan deed er nog wel een halfuur over om al zijn liquids in een zakje te stoppen maar toen konden we dan ook beginnen aan het avontuur. Jan vond dat ik maar snel was met inchecken, ik zeg ja ik heb gewoon geen liquids meegenomen, ik gebruik die van jullie wel ;-).

De avond ervoor was ik naar Vlissingen geweest om te zien hoe leuk het daar was (prima!), dus heb op de heenreis (1x twee uur naar Oslo en 1x anderhalf uur naar Trømsø) slechts de binnenkant van mijn ogen gezien. In Oslo werden we trouwens nog uitermate vrolijk aangesproken door een loketdame op het vliegveld met “asjeboe”. Tenminste, zo klonk het, na speuren op internet ben ik er nog niet achter of dit nu een Noors woord is of niet ;-).

Bij aankomst de koffers opgehaald, gepind (acht kronen is ongeveer één euro) en een taxi gepakt naar ons appartement. We wisten het huisnummer niet maar het kwam toch helemaal goed. We werden vriendelijk welkom geheten en er werd ons gelijk verteld dat we ook wifi hadden,

via het netwerk nøkkel, iets wat tot veel hilariteit leidde. Snel spullen gedropt en naar de speelzaal.

Een hele discussie of we wel of niet naar binnen wilden, een single entry kaartje was namelijk €20 en een multiple entry kaartje €40.

We gingen voor een single entry kaartje. De speelzaal was een enorm grote fabriekshal, die voor ons gelijk een deceptie bleek. Je mocht alleen aan de zijlijn staan en kon 70% van de borden met geen mogelijkheid zien! Een enorme deceptie, als je zo een toernooi organiseert en toeschouwers wilt, dan kan dat toch een stuk beter. Zelfs reservespelers van het team (van die dag) mochten niet binnen de lijnen komen. Gelukkig speelden de Nederlandse mannen op een lager bord en konden we ze aan het werk zien, waarbij Robin van Kampen in tijdnood gelukkig een geinig potje won, of was het een geinig gelukkig potje?!

Gelukkig waren er liveborden te zien en ik snap dat je graag de Noren aan het werk wilt zien, maar de Noorse dames krijgen ook het hele toernooi een live coverage en met een rating van 2200 max. is dat toch niet echt aan te gluren, als daar ook You Hifan (bijvoorbeeld) had kunnen zitten. Ook het analyse gedeelte was erg mager, een enorme teleurstelling voor ons, maar gelukkig blijkt dit uiteindelijk de voorbode voor heel veel moois.

Na een paar uur speelzaal verdwenen we snel even naar ons appartement, Edwin en Bram deden inkopen en Jan en JW kwamen iets later uit de speelzaal. Gewoon even wat bier, eieren, brood, beleg en chips gekocht, dat is dan 1200 kronen, dank u! Waarbij aangetekend dat de 24 biertjes die we hadden gehaald maar 320 kronen kostten. Ach je bent maar eenmaal op vakantie toch 😉

Bij terugkomst waren Jan en JW in gesprek wie er nu in hemelsnaam de sleutel had en waar hij ook alweer was. Ondertussen vertelde ik dat we 1200 kronen hadden betaald voor de inkopen, wat Jan erg veel vond en hij had het idee dat we niet opgelet hadden met wat we gekocht hadden. Edwin en ik zeiden dat dat best kon kloppen, maar dat het noodzakelijke gehaald was. Edwin en ik hebben toen allebei maar een sleutel gepakt, dat leek ons het beste (hierover straks meer) en we vertrokken met zijn vieren om te eten.

De dames hadden ons een pizzatentje aangeraden (wij hebben daar twee grote pizza’s en één kleine besteld met zijn zevenen (zevenen!!) en kregen het maar net op (insiders vertelden mij dat Pedrag een kleine eter is), aha! Dus wij gingen daarheen en Edwin zei op de heenweg, ik ga zeker een grote pizza bestellen. Toen hij de kaart kreeg en zag dat dit maaltijdje € 40 ging kosten zei hij: ”Zoveel heb ik nog nooit voor een pizza betaald”. Echter je ben maar eenmaal op vakantie dus een grote pizza voor Edwin en ook voor Bram, 40 centimeter pizza voor € 40, een medium voor Jan en Jan-Willem. Ik kreeg er zelfs een schaar bij en bleek geknipt voor deze job.

De linker pizza is van Bram, de rechter van Edwin, die van Jan-Willem ligt achter onder die van mij en van die van Jan is ook maar een klein stukje te zien. Edwin kreeg op één pizzapuntje na zijn pizza op, maar gelukkig was ik er nog zodat we de tafel leeg achter konden laten. Bij terugkomst moest er nog gevochten worden wie welk bed kreeg. We hadden in de woonkamer een stretcher met matras er overheen (die ik snel claimde onder het motto ik ga als laatste naar bed en sta als eerste op). We hadden een redelijk tweepersoonsbed en een echte twijfelaar (technisch gezien tweepersoons, praktisch niet). Eventueel stond er ook nog een bank in de woonkamer.

Edwin wilde niet graag met iemand in het tweepersoonsbed, zijn motto was: “ik vind jullie leuke en gezellige jongens, maar als jullie bij mij in bed liggen komen jullie door de zwaartekracht de hele nacht naar me toegerold”. Er werd besloten Edwin de eerste avond de bank te geven, JW de tweepersoons en Jan de anderhalf/tweepersoons. De volgende dag zouden ze dan verder kijken. Jan Willem kreeg nog een appje dat we gemist werden bij de analysesessie van de dames (Pedrag had zelfs bier meegebracht), waarop we maar snel zeiden dat we er morgen zeker bij zouden zijn ;-).

Edwin en ik gooiden er tot een uur of half 4 nog maar een snelschaaksessie tegenaan en gingen toen lekker slapen in het licht.

Zo zag het er ’s morgens om half 5 uit!

Dag 2 stond JW als eerste op om bij de dames te gaan voorbereiden en nam een sleutel mee, ik deed mijn hardloopkleertjes aan en heb lekker 45min hardgelopen. Daarna wat eieren in de pan en de dag kon beginnen. Jan wilde even naar buiten om rond te lopen en een sleutel meenemen, waarop Edwin en ik zeiden daar komt niks van in. Edwin en ik moeten minimaal één sleutel hebben! De rest van het weekend was dat in ieder geval duidelijk. JW kwam daarna grijnzend terug van de voorbereiding. Hij zegt dat doet die Pedrag wel leuk, de dames bereiden voor en na een uurtje komt hij vragen wat ze voorbereid hebben, dan zegt hij dit is een prima variant, dit niet, dit wel, etc. vervolgens komt hij nog met wat ideeën. Tegen een van de dames zei hij: “Je moet even wat partijen van Spassky bekijken”, de dame in kwestie typte dat in, waarna Pedrag zei: "dat is met twee s’en";-). Tja, dan voel je je toch wel oud.

We besloten vandaag de Floya (berg) te beklimmen, eerst gingen we de 38 meter hoge Tromsøbrug over die 1016 meter lang is, geinig bruggetje.

Daarna naar het begin van de kabelbaan en toen de keuze, voor de kabelbaan de korte route (3,1 km, recht onder de kabelbaan door/heel stijl), of de lange route (3,8 km) maar beter begaanbaar. We gingen voor de lange en na ± 45 minuten kwamen we gesloopt boven, vooral Edwin was zeven keer gestorven, maar het uitzicht vergoedde meer dan genoeg.

We besloten een drankje te doen, daar waren we wel aan toe. Wij wilden iets fris, alleen Jan wilde graag een alcoholvrij biertje en vroeg aan de barman of hij de Noorse of de Duitse aanbeval? De barman zei dat hij zeker voor het Duitse alcoholvrij biertje zou gaan.

Jan: ”Ja goed bier daar staan wij Duitsers om bekend!”

Barman: ”Ik wist überhaupt niet dat Duitsers alcoholvrij bier dronken!”

Jan-Willem bestelde nog een lekker wafeltje. Edwin zei nee, want ik ben op dieet dus doe maar even niet. Ook de 2e ronde sloeg hij over, hij was toch wel geschrokken van zijn conditie, weer een goede daad verricht! Jan-Willem en Edwin namen de kabelbaan naar beneden om nog even naar het schaken te kijken, ik zei wel gewoon te willen lopen en ook Jan leek dit leuker. We vertrokken en Jan zei zullen we nog even naar de top lopen (is nog 250 meter omhoog en we zitten al op 600mtr). Dat leek mij een goed idee en daar gingen we, in korte tijd de berg beklommen en het uitzicht was nog overweldigender en die rust!

We vonden zelfs een Noorse dame die Jan en mij op de foto wilde zetten.

Tevens vroegen we haar naar de toeristische hoogtepunten die we moesten bekijken, ze nam alle tijd en vertelde honderduit over fjorden, waar de oceaan lag en dingen die we zeker nog moesten doen de komende dagen. Ze raadde een tocht met de boot aan, omdat die rond 12 uur aankomt en dan zie je de zonsondergang op een schitterende manier (helaas was de timing hier niet lekker voor maar is een aanrader). Verder het polar museum en de IJszeekathedraal (Ishavskatedralen) waarover later meer.

We liepen naar beneden, en op een gegeven moment vroeg Jan: ”Je wist toch wel dat het een grapje was hè?”

Ik: ”Huh, wat?”

Jan: ”Dat van die top?”

Ik: ”Nee, het leek me wel een leuk en relaxed idee!”

Jan: ”Ja, ik ben ook blij dat we het gedaan hebben.”

Vervolgens ging ik shoppen met Jan, een mooie beleving, ik zou voor het bier en ontbijt zorgen, Jan voor de lunch, van vandaag en morgen. Vandaag hoefden we niet veel te hebben, het was immers al 5 uur, nou laat ik het zo zeggen we moesten 1400 kroontjes aftikken.

Bij thuiskomst maakte Jan een overheerlijke (dat dan weer wel) salade voor ons. We besloten even bij de analyses van de dames te kijken en dan te gaan eten, het bier stond ons op te wachten en we luisterden vooral en genoten van de kennis van Pedrag, na een half uur gingen we eten, nou ja Jan niet, die bleef bij Pedrag luisteren. We hadden wat bonnen van bondscoach Stefan Kuipers en maakten gretig gebruik van het lopend buffet, hierna nog even great dalmuti gespeeld met de dames waarna we ons eigen speelhol maar weer opzochten. Stefan meegenomen, want men (lees: ik niet) was bang dat het bier anders niet op ging. Echter tegen een avondje snelschaken en zuipen zeg ik geen nee!

De conclusie: Edwin is de leukste speler om te flessen, Jan wint in 20 zetten of gaat door zijn vlag (tempo 3+2), JW kan vooral ontzettend (ontzettend!) goed van zichzelf balen, Stefan praat te veel tijdens de partij, en ik? Ik ben een echte structuurspeler! Om half 5 geloofden Edwin en ik het ook wel weer en zochten de nachtrust op.

Jan-Willem mocht deze avond op de bank, want Edwin had niet echt goed geslapen de vorige nacht, de volgende ochtend verdween JW weer snel om mee te helpen met de voorbereiding, Jan maakte rond half 5 een eitje voor mij en hem, waarna Edwin als een zombie zijn kamer uit kwam lopen.

Jan: ”Je ziet er slechter uit dan toen je op de bank sliep!”

Edwin: ”Ik ben ook nog niet klaar met slapen!”

Edwin verdween naar het toilet, kwam terug en dook weer zijn bed in.

Jan al kloppend op de deur: “Wil je ook een eitje?”

Edwin: ”zzzzzzzzzzzz”

Ik: ”Ik denk dat hij weer slaapt ;-).”

De middag voor de Noorse tv naar de dames gekeken en ook naar de apen klasse, van dat Noors gepraat is trouwens weinig te maken, had ik dat al gezegd? Jan had een fiets gehuurd en was fietsen, maar we mochten als we honger kregen zijn salade van gister repliceren.

Edwin leek dit een uur later wel een goed idee. Edwin: ”Waar is de salade dan?”

Wij: “O ja die is op, maar er ligt nog een kilo (1 kilo!) spaghetti, pak die anders maar”.

Edwin: “Dus we hebben een kilo blauwe bessen, 30 stukken kaas, 28 tomaten, 1 kilo zalm en 200 gram rucola gehaald gister?”

Ik: “Ja, dat zou best kunnen kloppen, maar eigenlijk heb ik me alleen op het bier en de eieren gefocust”.

Edwin en JW gingen nog even naar de speelzaal en ik ging naar de jacuzzi, waar Anne en Stefan al waren.

Daarna uit eten geweest met de dames, waarna zij nog even gingen analyseren. Ons werd gevraagd hier niet bij te zijn ;-).

Ik besloot de berg op te gaan met de kabelbaan (Fjellheisen) en te genieten van wat ijsberen, het schitterende uitzicht en een adembenemende rust.

Op de terugweg kwam ik langs de IJszeekathedraal (Ishavskatedralen), waar om half 12 een optreden (Midnattssolkonsert) begon van een piano man een toeteraar en een zangster, een half uur lang geweldige muziek. Het is niet echt mijn muziek, maar ik heb toch met volle teugen genoten en het applaus van ± 2 minuten dat klonk van een man of 30 was ook terecht en mooi om te horen.

Vervolgens naar huis gelopen waar ook net de rest (inclusief Bianca) thuiskwam. Besloten werd twee tegen twee te gaan schaken op één bord, Jan en Edwin tegen het koppel, de emoties kunnen op zo een moment best hoog oplopen zeg ik! Als je als schakers wilt weten of je relatie goed genoeg is, kan ik dit zeker aanraden (niet boos worden als de uitkomst tegenvalt he;p).

Zoals aan de foto te zien was het ook wel grappig

 [FEN "1r1q1rk1/4b1pp/p2pb3/3Npp2/QP2P3/3B4/1P3PPP/R4RK1 w - - 0 1,normaal,centrum,"] 

Toen Bianca in onderstaande stelling Lxa6?! (JW: Lc4!) speelde was JW meer dan teleurgesteld. Toen ze na LxPd5 (JW had geen keus exLd5) Db6 b5?! uit haar klauwen liet vallen was de huiskamer toch echt te klein. Kortom het werd nog een doldwaze avond, waarbij JW (zzzzzz) ingewisseld werd voor een structuurspeler, als echte heren hebben Edwin en ik Bianca vervolgens voor het hotel afgezet.

De volgende ochtend heb ik nog een bezoek gebracht aan het Polar museum.

Jan zei "neem de fiets mee als je ergens heen gaat".

Ik zeg: “prima” en fiets weg…2 minuten later telefoon, Jan aan de lijn: “Ja, je moet nog wel even 100 kroontjes betalen want ik heb hem langer geleend dan gepland“.

Het Polar museum was nice, iets met ijsberen, R. Amundsen en mooie boten.

Op de terugweg viel me weer op dat dat Noors zo makkelijk is als je dingen ziet staan, maar als ze praten kan ik er echt niks van maken, had ik dat al gemeld of niet?

Bij de dames nog wat snoep afgeleverd (ter inspiratie) en ik moet zelf ook aan mijn dieet denken. Nog even met Bianca gepraat, die toe was aan een welverdiende rustdag en toen gingen we huiswaarts.

We waren op tijd op de luchthaven om nog van een welverdiend biertje te genieten, gelukkig had Jan nog massaal geld dus dat was geen enkel probleem. We stapten over in Oslo, waar we 30 minuten hadden om de ruimbagage om te halen (tenminste JW en Edwin). Ik zag een muur vol met palindromen en zei loop maar door ik haal jullie zo wel in, deze vond ik wel leuk.

Vervolgens haastte ik me naar band 3, waar ik geen mensen en geen bagage zag, ik dacht hmmm… Zou die bagage misschien automatisch worden overgezet? Anyway, ik heb mijn bagage, dus ik loop gewoon naar gate 43. Dat bleek helaas aan de andere kant van de luchthaven te zijn en ik moest ook nog opnieuw inchecken, omdat ik vanuit de bagageband alleen naar de exit kon. Beetje geduwd, beetje voorgedrongen (sorry!)en ruim op tijd (5 min voor vertrek), stapte ik het vliegtuig in.

JW en Edwin waren er echter nog niet.

Ik wilde Jan net vragen of ze nog kwamen toen ik ons lieve olifantje van een afstand al aan hoorde komen, enigszins (korreltje/zout) grofgebekt over dat de bagage gelijk was overgezet, zij dit niet wisten en stevig hadden moeten haasten om op tijd te komen.

Gelukkig waren ze er en konden we huiswaarts.

Eenmaal in Tilburg bleek dat de bagage Schiphol nog niet had gevonden en nagezonden zou worden, ach Edwin wat moet je ook met je huissleutels en je portemonnee, alsnog een fijne verjaardag gewenst ;-).

Mannen dank voor het leuke weekend, dames en Pedrag ook zeker bedankt en een aantal sportief mooie en gewoon mooie dagen gewenst.

Matthew kom op nog twee rondes vlammen, pak gewoon een lekker welverdiend cocktailtje vanavond!

foto van Matthew Sadler zelf