Maria’s Meesterlijke Meesterklasseverslag
Ik stond zoals gewoonlijk weer eens veel te laat op. Het was zaterdag! Mijn eerste keer als Opperhoofd KNSB-zaterdagen en Teamleidster van het eerste. Ik heb als een zombie gegrabbeld naar de koffiecups (ze zijn geüpgraded van coffeepads) en heb een willekeurige toets op het koffiezetapparaat ingedrukt. Al bijna klaar voor de dag raap ik mijn kleren bij elkaar die ik in een roes heb uitgetrokken en in elke hoek heb gepleurd. Ik heb een pauze nodig. Op de rand van de bank heb je altijd van die “Wat-doe-ik-met-mijn-leven”-momenten. Zo nu ook. Ik maak me druk om niets en ga een geweldige dag tegemoet.
Terwijl ik op de fiets zit realiseer ik me opeens dat ik teamleider ben. Misschien moet ik wel serieus doen en mensen de hand schudden. In blinde paniek bulder ik het Denksportcentrum in en zie ik dat ik de eerste ben. In ieder geval al een ding goed gedaan vandaag! Onze geweldige Ria heeft al alle borden en schaakstukken uit de onderste zaal gehaald, omdat daar vandaag dammers spelen. Tot mijn grote schrik zie ik dat de dammer die ik een keer per ongeluk in een dronken bui heb gezoend er ook is en hij geeft mij een merkwaardige blik. Van die blikken waarvan ik niet kan plaatsen of ze nou ongemakkelijk zijn of dat hij gewoon probeert te flirten.
Het was moeilijk.
Toen kwamen Annemarie en Elias binnen. Twee van mijn favorieten in de schaakclub. Zij hielpen mij met de boel klaarzetten en mensen ontvangen. Luuk hielp ook mee met de stukken klaarzetten, een erg behulpzame man en een aanwinst voor het eerste als je het mij vraagt. Even later kwam de wedstrijdleider binnen. Ik heb hem heel netjes een hand gegeven en het bleek een erg aardige en relaxte man te zijn. Na een paar minuten mijn hoofd pijnigen of ik hem een drankje moest aanbieden liep ik op Elias af. “Moet ik hem nou iets aanbieden of niet? Ik ken de ongeschreven regels helemaal niet.” En Elias reageerde dat het op de SISSA-rekening moest. Ik voelde me heel wat toen ik op hem afstapte en hem wat te drinken aanbood. Mijn eerste officiële, bijna professionele drank-aanbieding-aan-iemand-belangrijk.
Het was 5 voor 13u en ik moest de opstelling van het eerste opschrijven op een wedstrijdformulier. Die stond op mijn mobiel! Na een paar minuten zoeken kom ik tot de conclusie dat mijn mobiel niet in mijn tas zit en ook niet in mijn jas. Ook de wedstrijdformulieren zaten niet in mijn tas. Gelukkig had de wedstrijdleider een paar extra meegenomen, dus die mocht ik invullen. Annemarie, de heldin, zat ook in de appgroep dus kon ik via haar mobiel de opstelling overnemen. Al met al ging het allemaal goed en begonnen we met gezonde spanning aan de wedstrijd. Lees verder…
