World cup: 2e ronde nu ook met de beide heren
Foto: Lennart Ootes
Anish Giri en Jorden Van Foreest hadden een bye in de eerste ronde. Maar nu moesten ze toch ook aan de bak. Ik vermoed dat zowel Anish als Jorden niet helemaal tevreden zijn met het resultaat. Beiden speelden remise.
Nesterov – Giri – ½ – ½
Giri speelde met zwart tegen de Rus Arseniy Nesterov. Uiteraard speelde Nesterov onder FIDE-vlag. Nesterov was mij niet bekend. Het is een jonge speler (2o jaar) en grootmeester. Maar onder grootmeesters zeker geen hoogvlieger (elo 2554). Maar het grote ratingverschil met Giri (2775) hoeft natuurlijk niet te betekenen dat onze landgenoot eventjes over zijn tegenstander heen walst. Dat is ook zeker niet gebeurd.
Wit speelde Catalaans. Het grote voordeel van de Catalaan is dat je over het algemeen zeer solide spel kunt ontwikkelen en vaak net een tikkeltje makkelijker spel hebt dan je tegenstander. Zo ging het ook wel een beetje in deze partij. Geen van beide spelers maakte een serieuze fout en daardoor werd het niet zo’n spannende partij. Uiteindelijk tekenden de beide spelers op de dertigste zet het vredesakkoord.
Foto: Lennart Ootes
Van Foreest – Adli ½ -½
Jorden van Foreest speelde tegen de Egyptenaar Ahmed Adli. Die naam klinkt me wat bekender in de oren. Adli is met een elo van 2596 een wat sterkere grootmeester dan de eerdergenoemde Nesterov. Maar je hoopt toch dat Jorden met wit iets kan bereiken. Maar dat viel een beetje tegen.
Aanvankelijk verliep de partij volgens bekende patronen: een Maroczy Bind. Daarin heeft wit wat meer ruimte en moet zwart maar zien dat hij voldoende tegenspel kan ontwikkelen. Dat deed hij best wel voortvarend met 13. … f5. Zie onderstaand diagram.
Hierdoor ontstonden er toch wel wat voor mij vreemde structuren. Want hoe speel je zoiets verder? Jorden deed wat je kunt verwachten in deze stelling en ruilde op f5. En speelde vervolgens zijn loper naar d3. Dat heeft ook allemaal de instemming van de computer. Het leek mij ook de meest voor de hand liggende voortzetting. Wat je een paar zetten later niet kon zeggen.
Wat zou u hier spelen? Ik geef toe dat ik niet zo creatief ben als Jorden. Maar ik zou hier ‘gewoon’ 19. Tg1 hebben gespeeld. Het was ook de aanbeveling van de computer. Maar Jorden speelde het een tikkeltje dubieus. Hij koos voor 19. g4?!
Wit had aanvankelijk een miniem voordeeltje, maar dat was met deze zet wel zo’n beetje vervlogen. Het was nu eerder zwart die beter stond. Enfin het waren bijzonder lastige stellingen om te beoordelen. Neem dus zelf maar een kijkje.
Khaled – Roebers 0 -1
En dus was het weer een Nederlandse dame die voor het vuurwerk moest zorgen. Dat vuurwerk kwam er zeker. Het leek trouwens wel een beetje op een minimatch tussen Nederland en Egypte. Jorden speelde tegen Adli en Eline tegen Mona Kaled. De uitslag, kan ik wel verklappen, was in het voordeel van Nederland.
Wit verspeelde al vroeg haar openingsvoordeel met het vreemde 7. d5. Maar Eline reageerde ook niet op de beste manier. Voor de hand lag om 7. … Da5 te spelen. Maar in plaats daarvan verscheen 7. … a6 op het bord. De pion ging één zet later al weer naar a5 waar nog steeds Da5 beter zou zijn geweest. De witte opbouw was toch wel een tikkeltje merkwaardig. De stukken kwamen een beetje op de verkeerde plekken terecht.
Enfin er ontstond een bijzonder gecompliceerd gevecht waarin de kansen de ene keer in evenwicht waren en de volgende keer leek de zaak weer uit het lood te gaan.
Kortom: relatief veel onnauwkeurigheden en ook enkele regelrechte fouten aan beide kanten. Maar ik had toch telkens wel het gevoel dat Eline op een zeker moment het heft in handen zou nemen. En zo geschiedde. Kortom: wellicht bepaald niet vlekkeloos, maar wel een prima start in ronde twee.
U vindt alle informatie zoals speelschema, indelingen en uitslagen op de speciale website…
Dank voor de updates, Michel. Op naar de volgende wedstrijden in deze ronde.
Graag gedaan. Was weer een hele klus, maar wel leuk om te doen. 😊
Ook namens mij weer bedankt Michel!
Beste Michel,
Het is niet simpel om heet van de naald een partij te bespreken. Maar ben je niet wat al te kwistig met leestekens? Keuzes in de opening hebben ook met stijl te maken. Ik kan me vergissen, maar het lijkt me dat de eindstelling in jouw variant met 7… Da5 niet echt des Roebers is. Je goed thuis voelen in een stelling is in de opening ook minimaal een halve punt computerwaardering waard. Misschien iets minder op 2700+-niveau, misschien ook iets meer op 2200- -niveau.
Alleen computeroordelen in een analyse verwerken is misschien wel erg objectief, maar houdt geen rekening met de wedstijdsituatie: een tegenstander met 250 elopunten minder die graag normale, begrijpelijke zetten gespeeld ziet worden. 7… a6(!) laat de tegenstander nog even in het ongewisse (waar wit gelijk twijfelachtig op reageert) en 8… a5(!) Legt de vinger op de wonde plek. Het interesseert me niet zo wat de computer hiervan vindt. Wit heeft wat ruimtevoordeel, zwart heeft een dingetje op b4 waar ze wellicht in de toekomst wat aan heeft. Het zal best dat de computer (die ik er niet bij haal) na 9.Pf3 Pa6 10. Pd4 e5 iets bijzonders heeft, maar ik ben voorlopig niet onder de indruk.
24… Tbb8!? lijkt me typisch een zet van een ervaren speler. Zoek geen onoverzichtelijke complicaties tegen een op papier zwakkere speler. De stelling vasthouden (zonder hem te laten vervlakken) kost minder tijd en is waarschijnlijk goed genoeg: die fout komt later wel (37.Df4). Maar ook zonder die zet lijkt het me dat zwart de beste papieren heeft: actievere stukken, veiliger koning, (voorlopig) een pion meer. Of de computer nog ergens een sluipweggetje weet, is niet zo belangrijk. Ik kan me een uitspraak van Karpov herinneren nadat men hem vroeg waarom hij in een mindere stelling niet akkoord ging met remise: ‘Ik zag niet hoe ik zou kunnen verliezen’. Zoiets zegt heel veel meer dan een computeroordeel.
In partijen waarin de zwakkere speler een onverwacht succes heeft, ligt dat vaak aan diens gedegen kennis van een opening, of aan dat de sterkere speler te snel wil toeslaan, of dat deze de stelling te zeer laat vervlakken. Daarvan is in deze partij geen sprake geweest. Tegen een sterkere speler had Eline mogelijk andere keuzes gemaakt, maar hier heeft ze naar mijn mening perfect gespeeld.
In Het Groot Analyseboek gaat Jan Timman bij Kortchnoi-Karpov 1974 in op die uitspraak van Karpov. Die stond in zijn partij tegen Adorjan, Las Palmas 1977, lange tijd erg slecht, misschien in hogere zin wel verloren, maar in de tijdnoodfase verloor Adorjan de draad van de partij en sloeg Karpov toe. Eerder in de partij, toen hij nog heel moeilijk stond, kon Karpov afwikkelen naar een iets gemakkelijker te verdedigen stelling, dat zonder meer remise zou worden, maar dat liet hij bewust achterwege. Na afloop vroeg men Karpov waarom hij niet had gekozen voor de vereenvoudiging, waarop hij antwoordde dat als hij “de stelling hield zoals hij was, hij ook niet zag hoe hij kon verliezen…” Met meer tijd op de klok dan zijn tegenstander bleef Karpov Adorjan steeds weer nieuwe vragen stellen, tot deze uiteindelijk bezweek.
Frits, dank voor je aanvullende analyses, mede ook tav persoonlijke speelstijl en psychologische aspecten. Het zou leuk zijn als iemand aan Eline kon vragen of ze bij 7… a6 (soort wachtzetje?) en 8… a5 dezelfde gedachtengang had, of dat ’t “gewoon” een kwestie van “voortschrijdend inzicht” was 😉
De stelling na 7… a6 8.Pf3 kwam via zetverwisseling voor in een oude partij Shamkovich-Olafsson (www.365chess.com/search_result.php?n=1220884&m=16&ms=d4.Nf6.c4.g6.Nc3.Bg7.e4.d6.Be2.O-O.Be3.c6.d5.a6.Nf3&sp2=1). De laatste speelde 8… b5 en het lijkt me, zonder oordeel over de zet zelf, dat zwart later wat beter kwam te staan. Vandaar wellicht dat Mona (volgens de FIDE ratinglijst is dat haar familienaam) 8.a4 speelde, maar dat laat dus een gat op b4 achter, waar 8… a5 de nadruk op legt. Het is een wel vaker in vergelijkbare stellingen voorkomende manoeuvre.
Hopen dat je zwakkere tegenstander vroeg of laat de fout ingaat is nogal riskant en kan averechts werken. Dat Karpov die stellingen een stuk beter kon inschatten dan de gemiddelde schaker zoiets doet kan ik best begrijpen (zie opmerking Peter Huisman).
Ik gooi er even een anekdote uit eigen ervaring tegenaan. In een toernooi in Zweden speelde ik tegen een FM (rating ruim boven de 2300). Hij speelde me helemaal zoek. Ik lag zo’n beetje in de touwen, maar hij maakte het niet direct af. Dat ene moment van terughoudendheid werd hem fataal. Hij had een kleinigheid over het hoofd gezien. Want plotseling zag ik een fraaie combinatie waarmee ik zijn dame won. Hij bleef nog een tijdje doorspelen, maar ik gaf hem geen enkele kans meer. Hij gaf op en liep kwaad weg met de uitspraak “you were very lucky”. Mooier kon hij mijn dag niet maken!
Kortom: je tegenstander van het haakje laten glippen kan zich behoorlijk tegen je keren. Je weet wel “een kat in het nauw maakt rare sprongen”. Zwakkere tegenstanders kunnen soms hele goede dingen doen. Ook als ze al in de touwen liggen. Of moet ik zeggen: juist als ze in de touwen liggen?
Tenslotte: van een topper zoals Eline mogen we ook wel het een en ander verwachten. Zoals het uitrekenen van de mogelijkheden na het slaan op b3 en hoe je dan een winnende stelling bereikt in plaats van een min of meer evenwichtige stelling na het toch wat terughoudende Tbb8.
365chess.com/game.php?gid=2589902
Zoiets zou inderdaad meer ‘des Roebers’ zijn!
Michel, bedankt voor je verslag.
Frits, langs de zijlijn kritiek uiten is niet zo moeilijk. Ik wacht met smart op een verslag van jou!
Met alle plezier gedaan!
Ik neem aan dat het niet de bedoeling van schaaksite is dat allerlei mensen onuitgenodigd over dezelfde partij verslag gaan doen. Dus je zal het moeten doen met mijn commentaren op verslagen (waar ik overigens ook wel wat tijd in stop, maar met even veel plezier).
Beste Frits, die commentaren zijn welkom. Het leuke is dat we het niet altijd met elkaar eens hoeven te zijn. Dus hou je niet in. 😊
Beste Frits, Herman Grooten benadert me geregeld voordat een toernooi begint of ik een wedstrijdverslag wil schrijven voor een ronde. Eenvolgende keer zal ik hem jou als potentieel verslaggever suggereren.