Schaakfestival Groningen: 7e ronde
De vraag is altijd aan het begin van zo’n ronde: op wie moet je je richten? Aanvankelijk besloot ik vooral aandacht te besteden aan de topborden. Bij het eerste bord kwam ik bepaald niet bedrogen uit. Daar gebeurde het een en ander. Het was vooral de grootmeester die er geen twijfel over liet bestaan wie de beste was. Dat was Kazakouski. Er kwam een soort mix tussen Catalaans en het Damegambiet op het bord. Zwart wist zich redelijk te bevrijden, maar in het vervolg maakte hij toch te veel fouten en delfde hij terecht het onderspit.
De partij tussen Tiviakov en Romanov was een slappe vertoning. Als je met zwart tegen Tiviakov speelt en voor het Siciliaans kiest, kun je er bijna vergif op innemen dat hij op de proppen komt met de Alapin. Dat is zo’n beetje zijn handelsmerk. Grappig was wel dat beide heren op de 9e zet al een stelling op het bord hadden die nog niet eerder was verschenen. Maar heel veel muziek zat er niet in. Al eerder werd in onderstaande stelling 9. Lb5 gespeeld. Het door Sergei gespeelde 9. Pxc6 was weliswaar een nieuwtje, maar veel leverde het niet op.
Er gingen meer stukken van het bord en vervolgens werd de vrede getekend na de 17e zet van zwart.
Ook bij de partij tussen Aarav en Reinderman was de muziek er betrekkelijk snel uit. Wat begon als een soort Pirc leek op de 15e zet meer op een Siciliaanse Najdorf. Maar eentje voor zwart van de goede soort. Zie onderstaande stelling.
Tja… wat moet je hier doen met zwart? De achtergebleven pion is hier geen probleem. Wit is ook niet bij machte om een sterk stuk blijvend op d5 te posteren. Wat zwart deed is volkomen logisch: 15. … Le6. Er zit dan voor wit niets anders op dan de lopers te ruilen en zwart de kans te geven het ‘gat’ op d5 definitief te dichten. Zo geschiedde. Uiteindelijk kwam er een eindspel op het bord met ieder twee torens. De heren schoven nog een tijdje heen en weer en sloten op de 37e zet definitief de vrede.
Gelukkig gebeurde er wel het een en ander in de partijen achter de koplopers. Neem het potje tussen FM Kanov en GM Stremavicius. Zwart speelde hier een variant van het Siciliaans waarvan mijn hart niet enthousiast gaat kloppen. Het was toch allemaal al een keer eerder gespeeld tot en met 15. … e6. Overigens meestal met enige zetverwisseling. 16. Pb5 was een nieuwtje. Wat gebruikelijker was om te slaan op d6. Op zich maakt het voor de evaluatie van de stelling weinig uit: vrijwel gelijk.
Maar kennelijk raakte zwart een beetje in de war en speelde het onnavolgbare 16. … Lc6?? Hier was d5 of nemen op b5 met dame of loper goed genoeg geweest voor een gelijke stand. Maar zoals het nu ging verloor zwart een pion en kwam daarmee in een vrijwel verloren stelling terecht. Want elke patzer neemt vervolgens met schaak de d6-pion van het bord. Een tweede onnavolgbaar fragment ontstond in de volgende stelling.
Wat zou u hier spelen?
Vervolgens kwamen er meer fouten en trok de GM uiteindelijk aan het kortste eind. U vindt hieronder de volledige partij.
Met name op de iets lagere borden werd er hard gevochten en veel bloed vergoten. Nick Maatman won een overtuigende partij tegen Koen Lambrechts.
Een (wellicht) verrassend resultaat was de nederlaag van GM Krasenkow tegen Eelke de Boer. Er ontstond een interessant eindspel waarin de grootmeester diverse keren mis tastte.
Koploper is nu Kazakouski. die een half puntje voorsprong (6 punten) heeft op nummer twee: Romanov (5,5) en een groepje met 5 punten. We gaan nog twee spannende ronden tegemoet!
