Voorbeschouwing halve finale World Cup
Alle berichten over de Worldcup 2025 via deze pagina
De World Cup in Goa, India is inmiddels gevorderd tot de halve finales. Ik kende Goa alleen uit de Bourne Supremacy-film uit 2004 (in de boeken van Ludlum komt het niet voor), waarin het wordt afgeschilderd als de plek om ‘off the grid’ te gaan, maar het is blijkbaar een bekend vakantieoord.
Stukjes op Schaaksite over schaakevenementen waarbij (nog) Nederlanders bij betrokken zijn, worden het best gelezen, zo mocht ik vernemen.
Helaas kan ik van dit voordeel geen gebruik maken bij deze voorbeschouwing op de halve finale van de World Cup: Warmerdam, Giri en Van Foreest zijn al lang en breed uitgeschakeld.
De overgebleven kanshebbers zijn op volgorde van rating de Chinees Wei Yi (2752), de Oezbeken Javokhir Sindarov (2721) en Nodirbek Jakubboev (2689) en de Rus Andrej Esipenko (2681).
De paringen:
- Wei Yi-Esipenko
- Sindarov-Jakubboev (een volledig Oezbeekse halve finale dus)
Hebben deze heren dan misschien toch nog een connectie met het Nederlandse schaakleven? Jawel, alle vier hebben ze deelgenomen aan het Tata Steel-toernooi.
Als we op hun resultaten daar afgaan is Wei Yi natuurlijk de favoriet als winnaar in 2024. Esipenko was verrassend derde in 2021, Sindarov was gedeeld vijfde afgelopen editie (en heeft ook in 2019 nog Hoogeveen meegedaan) en Jakubboev was in de Challengergroep vierde. Laatstgenoemde zorgde wel voor wat reuring door om religieuze redenen niet de hand te willen schudden van zijn vrouwelijke opponent Vaishali, wat later weer in den minne is geschikt met bloemen en chocolaatjes.
Wat nu te zeggen van het afgelopen toernooi van deze spelers?
Wei Yi had het met name moeilijk tegen Maghsoodloo in ronde 3. Hij had een schwindel nodig in de eerste partij van de blitz tiebreak en maakte het af in de tweede partij. De andere ronden rekende hij vrij eenvoudig af met zijn opponenten, en dat waren niet altijd de minsten. Zo bond hij Erigaisi in de kwartfinale aan de zegekar. Hij lijkt zich met name in open stelling goed thuis te voelen, terwijl hij dit toernooi een aantal keer tegen de Caro-Kann niets bereikte met de afruilvariant. Tipje voor Esipenko misschien? Een lekkere pot leverde hij af tegen Piorun in ronde 2:
Wei Yi maakte het hier mooi af met 18.Lf7+!.
Javokhir Sindarov had tot aan de kwartfinale alleen tegen Yu Yangyi in ronde 4 een tiebreak nodig. Zoals dat al zo vaak is gebeurd in het beruchte dame+pion versus dame eindspel was dit (zeer) lang remise tot Yu Yangyi blunderde op zet 99:
Alleen 99..Ka2 houdt remise; de reden kan alleen de tablebase u vertellen.
Hierop schoof Sindarov het halve punt op zet 116 weer terug over de tafel. Dit ging zo over en weer door tot Yu Yangyi op zet 125 de laatste blunder beging. Dit eindspel blijft mijns inzien toch bij uitstek geschikt om aan te tonen dat schaken voor mensen te moeilijk is.
In de kwartfinale had Sindarov het zwaar tegen Martinez Alcantera ( eter bekend onder zijn internetalias “Jospem”). Deze Jospem is de afgelopen jaren veel in het nieuws geweest omdat een zekere oud-wereldkampioen zich niet kon voorstellen dat hij op een eerlijke manier door deze man verslagen kon worden, wat uitmondde in iets genaamd clash of claims, waarbij het verloop een hoog soapgehalte had. Ik kan me zijn motivatie goed voorstellen om de wereld te laten zien dat hij het echt kan, en dat is deze World Cup goed gelukt. Slechts met grote moeite schudde Sindarov hem uiteindelijk in de tweede rapidtiebreak af, na in de eerste rapidtiebreak 1-0 achter te hebben gestaan. Sindarov blijkt vooral met wit een allround speler, die dit toernooi al e4, d4 en c4 heeft gespeeld. Positioneel goed, taai, weinig grote fouten, ziet er geen been in om zijn opponent compleet gaar te spelen. Voor zijn collegae geen fijne jongen om tegen te komen in een toernooi met knock-out formule.
Andrej Esipenko was van de halve finalisten degene die voor de buhne het meeste vertier verzorgde. Alleen in de tweede ronde had hij geen tiebreak nodig tegen voormalig kandidaat Abasov:
18.La6! is een lekker zetje om uit te voeren.
Het standpunt dat Esipenko van de halvefinalisten het meest geluk heeft gehad is denk ik redelijk goed te verdedigen. En dan bedoel ik niet alleen dat zijn tegenstander uit de 3de ronde, Pouya Idani, na een overwinning met wit gewoon met zwart tot een Najdorf besloot in plaats van beton te storten. Aan de opening lag het niet (steeds), maar Idani verloor alle drie de zwartpartijen met het Siciliaans: weten we ook waar een sterk punt van Esipenko ligt.
In de vierde ronde speelde Keymer, toch de huidige nummer 4 van de wereld, in de 2de partij van de rapidtiebreak (in de eerste had hij net een remise toreneindspel weggegeven) hier 37.Dg4 ??
Waarna 37..Dc2 materiaal kost. Niet geheel verrassend blijken bij een dergelijk toernooi ook stressbestendigheid en uithoudingsvermogen een rol te spelen, en deze eigenschappen zijn blijkbaar bij Esipenko in overvloed aanwezig. Keymer zal er wel even flink doorheen gezeten hebben.
Het is duidelijk dat Wei Yi favoriet is, maar je kunt Esipenko blijkbaar pas afschrijven als hij vastgebonden op de rails ligt en de trein eraan komt.
Nordirbek Jakubboev is al de tweede Oezbeekse topspeler met de voornaam Nodirbek na Abdusattorov. Dat zal dus wel wat te betekenen hebben dacht ik, en inderdaad: “Nodir”betekent zeldzaam, of buitengewoon en “bek” meester of leider. Nomen est omen dus. Hij had het vooral in de derde ronde moeite met Nguyen, die een paar kansen miste:
20.Pxb4! was hier een mooie geweest, en na 20.Lxb4 21.Da4 Db6 heeft wit gewoon tijd om 22.Txa3 te spelen met winnend voordeel. Voor de computer een peuleschil, voor een mens toch andere koek. Daarna ging het crescendo met de “buitengewone meester”. In de tweede ronde had hij een zeer fraaie zet tegen de Duitser Huschenbeth: zwart heeft net in al zijn onschuld op a4 geslagen.
Jakubboev wint nu materiaal met het fraaie 23.Pc5!.
Maar goed, in de strijd tussen Oezbeken houd ik het persoonlijk toch maar op de ‘grinder’ Sindarov.
Rest mij nog u veel plezier met het volgen van het restant van de World Cup.
Dank! Leuk artikeltje
Graag gedaan
Jabboekkov kennen we al.
Een bekend schaker, die zijn sprookjes laat prevaleren boven eerbied en menselijkheid en zich minachtend en vol vrouwenhaat gedraagt, goedgekeurd door een deel van de schaakgemeenschap viel me op: https://schaaksite.nl/2025/01/
Ja, van dik hout zaagt men plankjes, nietwaar? Zijn tegenstandster accepteerde zijn excuses. Daar laat ik het bij.
Hear, hear!
‘Ik laat het hierbij’, aldus de zelfbenoemde Paus van Schaaksite. Dat vergoelijken van moreel onaanvaardbaar gedrag omdat iemand toevallig een sterke speler is, is ernstig. Goed dat Renzo er ons even op wijst.
Er is ‘something rotten in the State of Denmark.’ En die rot begint altijd bij de kop van de vis. In ons geval is dat de FIDE. Daar zijn we helaas allemaal lid van. Ze hebben Daniel Naroditsky niet beschermd en Yakubboev niet gecorrigeeerd.
Zo kennen we onze Wim weer. Lekker op de man spelen. Zogenaamd zelfbenoemd bewaker van de kwaliteit van het forum maar ondertussen alleen maar mensen affikken. Iemand die het woord “Hautain” uitgevonden heeft. Zelfreflectie is hem overigens compleet onbekend. Geef hem een fittie en de leeft helemaal op. Heeft zelf totaal niet in de gaten wat dit over hemzelf zegt.
Ach meneer Baksteen. If you can’t stay the heat, stay out of the kitchen. Frits is mans genoeg om mij van repliek te dienen als hij dat nodig vindt. Daar heeft hij u niet voor nodig. En bovendien, als hier iemand op de man speelt zonder enig inhoudelijk argument over wat dan ook, dan hoeven we niet lang te zoeken wie dat zou kunnen zijn heer Baksteen.
Ik denk dat het affikken van Frits, Dimitri en LDB de afgelopen tijd bewijs genoeg is Wim. Maar misschien kun je je eigen aanvallen niet herinneren? Maar ik zeg: QED!
Dit is gelijk m’n laatste reactie op je bijdragen waar je iemand aanvalt. Zie het als hulp, opdat je je leven kunt beteren. Ik heb er een hard hoofd in met jouw verleden. Maar er is altijd hoop! 50% kans.
Moedig voorwaarts Wim
Wat schattig Martin. Ik wens jou ook veel geluk.
Ik vind de harde veroordeling (“vrouwenhaat”, “moreel onaanvaardbaar”) wat vreemd als we de religieuze motivatie kennen.
Een vraag aan allen:
als de speler uit overtuiging geen vrouwen de hand schudt (wat een bekende regel is in de orthodoxe Islam), maar wel op een andere manier respect toont (een knik of buiging), waarom is onze sportieve norm van de handdruk dan belangrijker dan zijn vrijheid van godsdienst?
Hij had het een respectvolle manier kunnen doen, hij had van tevoren met Vaishali en de organisatie erover kunnen overleggen, hij had een alternatieve groet kunnen bedenken. Daar koos hij echter niet voor. Zie https://youtu.be/9GEvln4S2u8?si=aiIOSYSfymMK9KZn&t=24
Misschien heeft ie geleerd van dit incident en gaat het de volgende keer beter. Mijn persoonlijke regel is dat als iemand na 3 keer nog dezelfde “fouten” maakt een “veroordeling” op zijn plaats is. Net als ieder mens heeft ie recht op fouten.
Helemaal mee eens, Pieter! Hij had dit ongetwijfeld beter kunnen doen en moeten doen. Door van tevoren duidelijk te maken hoe en wat. Maar ik vind het feit dat hij het niet wil doen, absoluut geen reden om iemand voor vrouwenhater uit te maken. Daar is toch nog heel wat meer voor nodig.
Ik heb een werkkamer gedeeld met een Indonesisch meisje, op zekere dag had zij een bezoekster met hoofddoek. Toen ik die een hand wilde geven werd dat mij geweigerd.
Na Smout – Harandi, Biel 1980 eerste ronde 1.e4 e5 2.f4 Lc5 3.Pf3 d6 4.c3 Pf6 5.d4 exd4 6.cxd4 Lb4+ 7.Ld2 Lxd2+ 8.Pbxd2 o-o 9.Ld3 Pc6 10.o-o h6 11.Db3 Tb8 12.Tae1 Ld7 13.Lb1 Ph5 14.De3 Pe7 15.f5 Pf6 16.Df4 Ph7 17.Kh1 Lb5 18.Tf2 Pc6 19.h4 Te8 20.g4 f6 21.Tg1 De7 22.a3 Pd8 23.La2+ Pf7 24.g5 fxg5 25.hxg5 hxg5 26.Pxg5 Pxg5 27.Txg5 Df6 28.Tfg2 Tf8 29.Tg6 Dxd4 30.Dh6 1-0 vlag kreeg ik van een toeschouwer een plaatsvervangende hand. Had ik op dat moment geweten dat dat Jan Nagel was, dan had ik hem misschien aangesproken op zijn uitspraak over de Berlijnse Muur, die Mauer dus.
Een hand geven is onderdeel van de overeengekomen etiquette rond het schaakspel. Naast de regels van het spel zelf net zo belangrijk. Samen te vatten als respect voor de tegenstander.
Het verbod om ‘vreemde’ vrouwen een hand te geven is in de moslim orthodoxie ingegeven door het idee dat aanraking lustgevoelens zouden kunnen opwekken bij de man. Dat idee staat ook aan de basis van de hoofddoek en vorm verbergende kleding van moslim vrouwen die zich in de publieke ruimte begeven.
Ruimte om je religie te volgen gun ik iedereen, dat wil zeggen thuis en in de publieke ruimte. Maar dat is hier niet aan de orde. Als je wilt schaken, moet je je aan de regels houden op het bord en daarnaast. Kun je dat niet opbrengen, dan moet je maar iets anders gaan doen.
Dat er orthodoxe moslims waren wist ik al. Vele religies en andere overtuigingen kennen zo’n stroming.
Ook het orthodox damegambiet (of geweigerd damegambiet) is me bekend.
Maar dat er ook orthodoxe schaak etiquette zijn is nieuw voor me. Vooral omdat etiquetten cultuurgebonden zijn en schaken en multiculturele sport is.
Weer wat geleerd vandaag en ik ga weer moedig voorwaarts!
Het is mooi om te zien hoe soepel jij morele en culturele complexiteit weet terug te brengen tot één simpele regel, Wim: “dit is onze etiquette, dus zo hoort het.” Dat maakt de wereld vast een stuk overzichtelijker.
Een kleine kanttekening: etiquette is geen natuurwet, maar een afspraak tussen mensen, en die afspraken hebben zich in de loop van de geschiedenis nogal eens aangepast aan veranderende maatschappelijke realiteit. Dat heet culturele ontwikkeling en is soms best handig.
Ook interessant hoe je de religieuze motivatie terugbrengt tot “lustgevoelens voorkomen”. Dat klinkt alsof je een theologisch debat hebt samengevat op basis van één YouTube-short. Maar vooruit, iedereen zijn eigen onderzoeksstijl. En alle moslims die het handgebaar zien als een vorm van religieuze omgangsregels, zitten er naast.
En natuurlijk: wie niet precies voldoet aan jouw normenset moet “maar iets anders gaan doen”. Het is een krachtige visie op diversiteit, al werkt hij vooral goed in een museum over de jaren ’50.
Ik vermoed zomaar dat een samenleving die steeds pluriformer wordt niet zo makkelijk in jouw morele mal te persen is. Maar goed, misschien valt het allemaal mee zolang niemand vraagt om een klein beetje flexibiliteit.
Moedig voorwaarts, Wim!
Gebruiken in het verkeer tussen man en vrouw normaliseren die voortkomen uit het idee dat vrouwen ondergeschikt zijn; dát vind ik iets van de jaren vijftig. Als je echt geïnteresseerd bent in het onderwerp ‘handenschudden’ in theologische context dan kan ik je het werk van Brahim Laytouss aanraden.
Wim, jouw duiding is een schoolvoorbeeld van hermeneutische hypertrofie: één gebruik zo oprekken dat het ineens het volledige verklaringskader voor een religieuze traditie moet dragen. Indrukwekkende interpretatieve spierkracht, maar helaas vooral in de vorm van kramp.
Intrigerend ook dat je Laytouss noemt, terwijl zijn werk precies het tegendeel van jouw lezing ondersteunt: geen koranisch verbod, foutieve taalkundige aannames, en een pleidooi voor ijtihād in plaats van ongecontroleerde extrapolatie.
Je analyse is een thin description masquerading as depth: niet de praktijk wordt verklaard door de context, maar de context wordt ingekort tot jouw conclusie. Elegante symmetrie, maar epistemologisch zo plat als een schaakbord.
En de reductie van een etiquettevariant tot ideologie is bijna performatieve etnocentrie: de eigen norm als axioma, de rest als afwijking die slechts via moreel falen kan worden begrepen. Lévi-Strauss zou er een veldstudie van hebben gemaakt.
Maar goed, misschien is Laytouss inderdaad een mooi beginpunt. Zijn teksten zijn namelijk wél gebaseerd op interpretatie, niet op projectie.
Jammer Leo dat je Laytouss niet begrepen hebt of wilt begrijpen, louter om je punt te maken. Het is een ouderwetse ijtihad, dat niet handenschudden met vrouwen, die voortkomt uit een cultuur waar vrouwen ondergeschikt zijn aan mannen. Ik blijf erbij dat er geen enkele reden is om vanwege die reden mild te zijn voor inbreuk op de schaaketiquette. En bespaar ons in een eventueel vervolg je filosofische bombast. Dat maakt geen enkele indruk.
Wim, het probleem zit hem minder in de ijtihād dan in de categorieverwarring. Jij behandelt een theologische herinterpretatie alsof het een morele psychodiagnose is, en dat maakt je conclusie eleganter van toon dan van logica.
De klassieke ijtihād die het niet-handenschudden voortbracht was patriarchaal. Precies daarom ontmantelt Laytouss haar op taalkundige en contextuele gronden. Maar dat is een juridisch-hermeneutisch argument, geen morele attribuutleer over de intenties van iedere gelovige die die regel nog volgt. Je schuift zijn kritiek op de regel moeiteloos door naar een kritiek op de persoon, en dat is een sprong die Aristoteles al een metabasis eis allo genos noemde.
Dus ja, Laytouss ondergraaft de religieuze plicht. Maar hij ondersteunt niet jouw idee dat de hedendaagse gelovige die zich eraan houdt automatisch vanuit vrouwenonderdrukking handelt. Dat is jouw interpretatiekader, geen gevolg van zijn analyse.
Kort gezegd: jij leest Laytouss normatief, terwijl hij zichzelf juist tegen dit soort normatieve projecties keert. En precies dát onderscheid is de reden dat zijn werk interpretatie is — en dat van jou vooral projectie.
Interessant Leo. Ik heb het gevoel dat we elkaar naderen. De gelovige onderdrukt vrouwen niet omdat hij vrouwen wil onderdrukken maar doordat hij zich daartoe genoodzaakt ziet vanwege de normen die zijn geloof hem oplegt. Begrijp ik je zo goed? Maar is een mens niet vrij in zijn keuzes ook als het om geloof aangaat? En zo ja, mag je daar dan niet over oordelen?
Ik denk dat we inderdaad dicht bij elkaar zitten, Wim! Voor mij zit het verschil nog vooral hierin:
Je kunt stellen dat de oorsprong van zo’n religieuze regel patriarchaal is. Alleen betekent dat niet automatisch dat iemand die de regel vandaag volgt, zelf vrouwen wil onderdrukken of dat zijn handeling dat effect heeft.
In de praktijk volgt iemand zo’n regel meestal omdat hij ermee is opgegroeid, omdat het binnen zijn traditie als respectvol geldt, of omdat hij het simpelweg niet anders geleerd heeft. Dat maakt het gedrag misschien lastig in onze sportcontext, maar het zegt nog niets over zijn intenties tegenover vrouwen. Kritiek op de regel kan zeker. Maar van één handeling tijdens een schaakwedstrijd kun je nog niet afleiden dat iemand persoonlijk vrouwen onderdrukt.
Maar wat vinden vrouwelijke schakers waarvan ik vermoed dat er zeker een paar meelezen? Is het gepast dat je geen hand krijgt om zogenaamde religieuze redenen? Benieuwd of hierop reacties komen.
Ik heb ook wel eens meegemaakt dat een vrouw vriendelijk glimlachend nee schudde toen ik mijn hand uitstak. Ieder zo zijn normen en waarden. De wereld is groter dan Rotterdam.
Het is ook niet zo dat de FIDE geen stelling neemt tegen onsportief gedrag. Het is alleen niet verplicht de tegenstander de hand te schudden. Dat zoiets een overeengekomen etiquette (?) zou zijn, strookt niet met wat de FIDE er zelf over zegt:
Any player who does not shake hands with the opponent (or greets the opponent in a normal social manner in accordance with the conventional rules of their society) before the game starts in a FIDE tournament or during a FIDE match (and does not do it after being asked to do so by the arbiter) or deliberately insults his/her opponent or the officials of the event, will immediately and finally lose the relevant game.
Zover mij bekend is deze regel ooit voorgesteld (ik dacht naar aanleiding van een incident tussen Short en Cheparinov), maar nooit ingevoerd. Staat deze regel in het FIDE Handbook? Ik heb pas nog gezocht en niets gevonden. Niet bedoeld als discussieonderwerp, ik wil het gewoon graag weten.
Ik heb hem niet in het handboek kunnen vinden. Wel heeft de FIDE ooit het volgende persbericht de wereld ingestuurd.
https://www.fide.com/images/stories/NEWS/download/TallinPB-PlayersBehavior.pdf
Ja, die ken ik. Zoals te lezen is, is dit nog uit de tijd van Ilyumzhinov. Als je nu in de Ethics Code kijkt (A. Administrative Subjects, 08. FIDE Ethics, Ethics and Disciplinary code), vind je hier dus niets over terug. De persoonlijke mening van een voormalige FIDE-president is niet hard te maken als geldige regel.
O ja, dat was in Wijk aan Zee. Short wilde een hand geven, Cheparinov weigerde, toen wilde Short niet spelen (Nigel just needs that helping hand…) en uiteindelijk speelden ze een dag later, toen de GM’s een rustdag hadden maar het gewone volk wel speelde. Een raar gezicht, zo’n podium met één partij erop en één monitor aan. De spelende amateurs hadden een duidelijke voorkeur voor Short en dat bleek toen hij ook won: een klaterend applaus.
Wie is meer te prijzen?
christenenvoorisrael.nl/videos/rivka-ravitz-weigerde-de-hand-te-schudden-van-de-paus-en-dit-is-wat-er-gebeurde
De paus was hier te prijzen, voor vriendelijk en ontspannen omgaan met een rare situatie. Ravitz is niet te prijzen: je kunt niet simpelweg vasthouden aan je eigen normen en verwachten dat je daarom wordt gewaardeerd. Als een imam hier te lande weigert een vrouw de hand te schudden, is Nederland direct te klein – en terecht. Je kunt niet samenleven op basis van zulke ongelijkheid, als de ene groep z’n normen heilig verklaart en daarmee de beperkingen van die normen oplegt aan anderen. Dat Christenen voor Israël het gedrag van Ravitz te prijzen vindt, illustreert precies waarom zware orthodoxie en fundamentalisme zo achterlijk zijn.
Komisch is het wel, dat zoeken naar geschreven ongeschreven gedragsregels. Want precies dat is (schaak-)etiquette: een verzameling van ongeschreven gedragsregels. Groetjes uit Rotterdam @Tiggel 1.
Het zoeken naar de regels zou jou juist moeten bekoren, aangezien je hierboven zelf letterlijk schreef:
“Als je wilt schaken, moet je je aan de regels houden op het bord en daarnaast. Kun je dat niet opbrengen, dan moet je maar iets anders gaan doen.”
Dat waren wijze woorden, Wim. Ik had het zelf niet beter kunnen stellen.
Nu dit opgehelderd is, kan je wellicht na de kleinburgerlijke aandacht aan het al dan niet handenschudden van Yakubboev misschien ook je gedachten delen over de vermeende Putin-affectie van zijn opponent Episenko. Die discussie woedt buiten 010 namelijk ook nog.
Vertel! Want ik weet niet beter dan dat Jesipenko de brief van de 44 heeft ondertekend.
https://x.com/PHChess/status/1993343012337074320
Ongeschreven beleefdheidsregels zijn ook regels. Aandacht voor beleefdheid en respect voor elkaar kan ik niet zien als een vorm van kleinburgerlijkheid. Tenzij je bedoelt, Tiggel1, dat respectvolle omgangsvormen soms een minder fatsoenlijke inborst verhullen. Dan wordt fatsoen inderdaad burgermansfatsoen.
De trainer coach van Esipenko is Alexey Shipov en waar zijn sympathieën liggen is duidelijk.
Interessant die reacties.
:Wat ik niet begrijp:
– In een samenleving die geobsedeerd is door het kleinste beetje discriminatie, die zoekt daarnaar en het altijd vindt, ook als het er niet is (er is ergens geen evenredige verdeling en dus vindt men dat er discriminatie aan ten grondslag MOET liggen… eh, tig andere redenen mogelijk), wordt openlijke discriminatie als hier soms gewoon hard verdedigd. Waarom?
– Als ík zou weigeren een vrouw de hand te schudden – en het bij mannen wel doe- zou ik voor veel lelijks en vermoedelijk ook vrouwenhater worden uitgemaakt. Want ik zou discrimineren. Yakubboev wordt door menigeen verdedigd. Ik zal niet verdedigd worden.
(let op mensen, ik zeg niet dat ik dat doe. Ik ben te fatsoenlijk voor dergelijk gedrag. Gedachtenexperiment.) Waarom toch die ongelijke behandeling? Als iemand me dat toch eens uit kan leggen.
– Als er nu iemand komt die vanuit zijn principes homo’s geen hand geeft (en hetero’s wel), zwarten geen hand geeft (en blanken wel) – allemaal erg pluriform gedrag trouwens- dan moet je als je Yakubboevs gedrag verdedigt, die discriminatie ook verdedigen… Respect immers voor andere overtuigingen, pluriformiteit.
Ook die houding zal ik afkeuren en benoemen als haat, maar ik hoor de verdediging ervan wel….
“Als twee hetzelfde doen, is het nog niet hetzelfde” (uit een boekje van Euwe waar 24… Kg8-h8 door Boleslavsky ? krijgt en Botwinniks antwoord 25.Kg1-h1 met ! wordt beloond).
Allemaal beside the point, beste Renzo. Als we in een gemeenschap, en dat is de schaakgemeenschap, hebben afgesproken om met geschreven en ongeschreven regels (let op Tiggel1) in de omgang elkaar respect tonen, is er voor afwijking daarvan geen enkele grond. Als het je niet bevalt, ook goed, maar ga dan iets anders doen.
Ik zie nog steeds er het nut niet van om een discussie die een jaar geleden op diverse plaatsen is gevoerd, hier nog eens uitgebreid over te doen.
Wat dacht je van aandacht willen als motief?
Daar heb je hem weer, Paus Frits Fritschy. Natuurlijk is opinievorming van belang rond de FIDE die weinig tot niets gelegen laat liggen aan infaam gedrag. Dat gebrek aan steun heeft nota bene geleid tot de zelfmoord van Naroditsky.
.