In het eerste verslag kon u lezen hoe ik voor de rustdag 4.5 uit 5 haalde in het Bataviatoernooi. Ondanks dat ik lekker in mijn ritme leek te zitten was de rustdag welkom. Als profschaker heb je nooit echt een vrije dag, maar een rustdag voelt wel zo. Toch moest er gewerkt worden en ik bereidde me goed voor op de niet geheel fitte Edwin van Haastert (die zich na zeven ronden zou terugtrekken wegens ziekte). Het resultaat was een leuke stelling na de openingsfase.
De jury (Van Delft, Peng, L’Ami) vond dit de beste partij van het toernooi. Opmerkelijk genoeg viel mijn volgende partij ook in de prijzen, maar dan voor het beste eindspel van het toernooi. Op zich mooi, maar laat het nou net de ene partij zijn die ik verloor…. Het eindspel was inderdaad goed gespeeld door Friso, maar ik had dat kunnen voorkomen als ik niet geblunderd had in de volgende stelling. Waarom is 18.Dc6 een blunder?
Daar ging mijn poging om het wereldrecord ongeslagen blijven van Carlsen te verbeteren! Of nouja, dat record wordt maar hoger en hoger, dus dat was sowieso iets te ambiteus misschien. Maar mijn poging om het Nederland record van Tiviakov te verbeteren was meteen ook mislukt. Ook dat was wellicht wat te ambiteus. Maar het Amsterdams record had misschien gekund? Dat zou op naam van Timman kunnen staan, of Sosonko, of op mijn naam, geen idee. Enfin, ik moest weer vanaf nul beginnen.
Lees meer >