Groninger Combinatie – LSG Intellimagic 4-6
Wat de eerste uren nog een spannende wedstrijd leek te worden – tussen de twee teams met de hoogste gemiddelde rating in deze ronde en met licht optimistische vooruitzichten – stortte op een gegeven moment helemaal in. Het begon met drie remises. Daan Brandenburg zag al snel een solide witte stelling tegenover zich zonder zwaktes en nam daarom genoegen met remise. Mogelijk was dat bij doorspelen ook gebeurd. Het stukoffer van Eelke Wiersma was niet bedoeld als winstpoging, maar om remise te forceren. Daar kon Jan Werle niet aan ontkomen. Joost Wempe stond een geofferde kwaliteit voor en heeft enige momenten goede winstkansen gehad. Na de doorbraakzet 21.e5 zijn die kansen waarschijnlijk voorbij. Niettemin voelt ook hier de remise wat snel aan, temeer daar een paar borden in moeilijkheden waren gekomen. Joris Brenninkmeijer overkwam het ergste van deze middag. Eerste cruciale moment was na b6 van Jelmer Jens.
Competitiemailing:
Decennialang was hij niet alleen perschef van alle belangrijke toernooien in ons land, maar regelde hij eigenlijk ook het deelnemersveld. Tegenwoordig zou je hem toernooidirecteur noemen, maar daar wilde hij niets van weten. Hij liet zich voor zijn werk ook niet betalen, zijn geld kreeg hij uit zijn journalistieke werk. Withuis was overtuigd communist en wilde ook niets weten van onderscheidingen. Anders zou hij zeker tot erelid van de KNSB zijn benoemd.
Een dergelijke uitspraak moet je altijd checken. Daarbij doel ik niet op het moderne fenomeen ‘nepnieuws’, maar op iets vriendelijkers. Er zijn nogal wat families waarin opa bekendstaat als meester of zelfs grootmeester, op basis van kleine lokale successen. Baudet blijkt echter in zoverre gelijk te hebben, dat zijn overgrootvader een van de sterkste Nederlandse schakers van zijn tijd was. De claim over Lasker en Capablanca acht ik nog niet bewezen.
Bij nader onderzoek bleek dat het ging om Ben Meyers, een student Ontwerpkunde, die samen met zijn vader een uniek schaakbord had ontworpen in de vorm van een wereldbol. Voor de bol en de bijbehorende (magnetische) schaakstukken hadden ze speciaal hout gebruikt (walnoten, esdoorn en Jatoba). Esdoorn gebruikten ze voor de lichte velden en walnoot voor de donkere velden. Ben was het idee al eerder tegengekomen maar vond dat het beter uitgevoerd kon worden. Samen met zijn vader heeft hij het spel in vijf weken gemaakt. De keuze voor hout was niet zo moeilijk want hobby en werk van zijn vader was houtbewerking. Op zevenjarige leeftijd leerde hij al van zijn vader hoe hij hout kon bewerken. De schaakstukken zijn met veel aandacht voor detail gemaakt. Er kwam veel wiskunde aan te pas om het goed in bolvorm te kunnen maken. (Educatief: schaken en wiskunde!)
