Showing 15943 articles

“Straatduif” door Theo Mooijman. Column van Schaakvereniging Promotie

Geboeid heb ik zitten kijken naar het verhoor van Michael Cohen door leden van het Congres. Mijn vrouw riep mij toen zij bij het zappen op CNN de live uitzending was tegengekomen.
Ik heb direct mijn werkzaamheden aan de kant gelegd en mij bij de televisie genesteld. De stategie van de Republikeinen bleek te zijn Cohen als een pathologische leugenaar neer te zetten. Iemand die gewoonweg altijd liegt als hem dat uitkomt. “U heeft eerder in een hoorzitting van het congres gelogen, waarom zouden we u nu wel geloven? Senator Jordan leidde de aanvallen in en elke senator na hem gaf een minuutje van zijn of haar eigen ondervraagtijd aan Jordan om Cohen extra af te matten. Enkele Republikeinse senatoren waren gematigd van toon, waarschijnlijk om te kijken of Cohen dan wat minder alert zou zijn. In schaaktermen: er werden enkele stille zetten gedaan dan wel een schijnaanval op de andere zijde van het bord geplaatst.

Cohen gaf geen krimp, ook niet toen de jaloezie kaart werd gespeeld. Hij zou geaast hebben op een post in het Witte huis en heeft, toen hij die niet kreeg, een 180 graden draai gemaakt en zich tegen de President gekeerd, na eerst één van zijn trouwste vazallen te zijn geweest. Cohen bleef uiterst secuur en correct antwoorden en beleed enkele malen zijn spijt. En zo waar: ik kreeg sympathie voor de man en zelfs begrip. In zijn tomeloze eerzucht deed hij alles (liegen, dreigen en zwijggeld betalen) om de President te dienen. Hij legde uit dat er een moment kwam dat dit alles zo tegen de belangen van het volk in druisde, dat hij dat niet meer wilde.
Hij heeft de veroordeling inzake zijn transacties en meineed al binnen en zal enkele jaren in de gevangenis moeten verblijven. Hij wil nu verklaren (wat iedereen overigens al weet, maar graag uit zijn mond hoort) dat de President een niets en niemand ontziend persoon is die alleen zijn eigen belang kent en tot elke prijs wil winnen.

Lees meer >

Jasel Lopez koploper in Batavia

Jasel Lopez is na drie ronden van het Bataviatoernooi de ongedeelde koploper. De Arubaanse Amsterdammer heeft dankzij twee overwinningen en een remise 2.5 punten verzameld. Of 4.5 punten als je naar de ’tiebreakstand’ (daarover zo meer) kijkt. Die kunt u desgewenst hier bekijken, ik geef de gewone stand:

In de elfde editie van het toernooi, dat o.a. opgezet is om Nederlandse spelers normkansen te geven, zijn er drie vernieuwingen ingevoerd. Over twee ervan ben ik positief, over eentje wat minder. Een goed idee is dat bij de opening een toernooi Hand & Brain werd gespeeld, waarbij acht spelers van de tienkamp werden gepaard met mensen die geboden hadden om te mogen spelen. Het leverde extra inkomsten op en bovendien is Hand & Brain (schaken met tweetallen waarbij één speler steeds een stuk (bijv. toren of pion) moet noemen, de andere speler met dat stuk een zet moet doen, zonder verder overleg) gewoon erg leuk. Een tweede nieuwigheid is dat komende dinsdag de ronde niet in café Batavia wordt gespeeld, maar in het Stadsarchief van Amsterdam. Het is even afwachten hoe dat uitpakt, maar de ervaringen bij het Tata Steel toernooi zijn goed, dus in principe lijkt het me een goed idee. En dan is er een derde nieuwigheid, een nieuw speelsysteem, waarover ik het persbericht citeer.

“Iedere ronde begint met twee snelschaakpartijen en – bij gelijke stand – één Armageddon partij. Het resultaat van deze partijen wordt alleen verwerkt bij een remise in de reguliere partij. De winnaar van de reguliere partij krijgt twee punten; de verliezer van de reguliere partij krijgt nul punten. In dit geval vervallen de uitslagen van de snelschaakpartijen. Bij een remise in de reguliere partij gelden de volgende regels: de winnaar van de tiebreak krijgt 1 punt; de verliezer van de tiebreak krijgt een ½ punt.”

Het blijkt echter een beetje een wassen neus. Er is voor de stand met de nieuwe opzet een prijzenfonds van 300 euro (150-100-50) beschikbaar. De winnaar van het toernooi wordt echter volgens de gewone stand bepaald en daar is het prijzenfonds ook een stuk hoger, 1000 euro (500-300-200). Heel belangrijk is het snelschaken dus niet. Het idee van de nieuwe opzet is dat het in theorie kan helpen het remisepercentage te verhelpen. Dat is voor dit toernooi niet zo relevant, maar het kan nuttig zijn om het in een minder belangrijk toernooi uit te proberen (en het levert het Bataviatoernooi wat extra publiciteit op). Nu ben ik op zich wel voor experimenten, maar ik zie wel wat mogelijke minpunten:

* Overschakelen van snelschaken naar een klassiek tempo lijkt me lastiger dan andersom. Het verslag op de website suggereerde zelfs dat Stefan Kuipers mede hierdoor een partij verloor (“Stefan had trouble switching from blitz to classical and quickly messed up the opening.”)

* Het kan voordelig zijn om bewust te verliezen bij het snelschaken: bijvoorbeeld om je helemaal op de klassieke partij te focussen, of omdat de tegenstander dan eerder geneigd is een remise te accepteren.

* Twee verschillende standen is minder overzichtelijk dan een enkele stand.

Maar wie weet pakt het allemaal goed uit. In het slotverslag kan ik hopelijk melden of de organisatie wel of niet tevreden is over deze nieuwe speelopzet.

Terug naar het toernooi.

Lees meer >

Jan Overbeek rapidtoernooi in Baarn op 6 april

Op 6 april 2019 organiseert de Baarnse Schaakvereniging voor de vierde maal het Jan Overbeek Rapidtoernooi. Een toernooi voor volwassen schakers, waar ieder op zijn eigen niveau de strijd aan kan gaan. U bent van harte welkom om mee te doen!

Datum: zaterdag 6 april 2019, 10.00 uur – ca. 17.00 uur

Locatie: Het Brandpunt, Oude Utrechtseweg 4-A, Baarn – vlakbij het station, gratis parkeren!

Lees meer >

Foto’s tweede ronde Batavia toernooi

Onderstaande foto’s zijn tijdens de 2e ronde van het Batavia-toernooi gemaakt.

Jasel Lopez

Rick Lahaye

Lees meer >

Voortbestaan Tata Steel Chess Tournament in gevaar?

Schaken op het Europese Staalschaakbord, deel 38

Het succesvolle Tata Steel Chess Tournament ligt achter ons. En we kijken alweer uit naar de aangekondigde editie van volgend jaar. Maar als we Theo Henrar, de directeur van Tata Steel, mogen geloven dan dreigen er donkere wolken en die kunnen het voortbestaan van het schaaktoernooi hard raken. Het gaat dan niet over de voorgenomen fusie met ThyssenKrupp waarover de Europese Mededingingsautoriteit op 29 april een uitspraak zal doen. Nee, het gaat over het concept-klimaatakkoord en de maatregelen die sommigen bepleiten.

Hans van den Berg (mededirecteur van Tata Steel) heeft te maken met andere donkere wolken die Wijk aan Zee herhaaldelijk bedreigen. In dit toeristendorp is een felle tweestrijd ontbrand en dit keer niet op het schaakbord.

‘Fasten your seatbelts’.

Lees meer >

Filmmiddag in het MEC

Programma CinéMax 2019 

Zaterdag 9 maart van 14.00-16.40 uur, toegang is gratis.

We tonen deze middag twee interessante documentaires: 14.00 – 15.20 uur: Closing gambit (2018).

Een documentaire over de beruchte match in 1978 tussen Karpov en Kortsjnoi in Baguio. Een strijd tussen Karpov, partijlid en lieveling van het Sovjet-regime, en dissident Kortsjnoi. Een match die de (schaak-)wereld enkele maanden in zijn greep had.

Lees meer >

Wim van der Wijk leert van AlphaZero

Het boek van Matthew Sadler en Natasha Regan over AlphaZero heeft op een overdonderende wijze de schaakwereld veroverd. De schrijvers gaven er in Wijk aan Zee een goedbezochte persconferentie over en er verschenen diverse recensies, waaronder deze van Koen Leenhouts hier op Schaaksite. Is het boek ook nuttig voor eenvoudige clubschakers? Jazeker, zegt Wim van der Wijk, die in de interne competitie van HSG (Hilversum) direct een partij won met de opmerkelijke opmars van de h-pion en andere kenmerken van het spel van Alpha Zero. Hier is zijn verhaal te lezen, met aan het einde een link naar een interview dat hij in 2017 hield met computergoeroe Jaap van den Herik.

In een partij in de onderlinge competitie probeerde ik in de voetsporen te treden van AlphaZero. Ik waagde mij aan een amateuruitvoering van de  ‘Symfonie van de randpion’, zoals die partij inmiddels is gaan heten.  Wat kan een clubschaker leren van de dimensie die dit revolutionaire AI-programma aan het schaken heeft toegevoegd? Op die vraag hoopte ik spelenderwijs een antwoord te krijgen. Helaas klinkt mijn symfonie hier en daar vals, maar fascinerend was het wel.
Computerschaak heeft me nooit echt geboeid maar ik heb de ontwikkelingen wel altijd geprobeerd te volgen. Onder de indruk ben ik al lang, geïnspireerd was ik echter nog nooit. Nu wel. De game changer in dit verband is AlphaZero. Het gelijknamige boek moet ik nog lezen maar een voorpublicatie in het magazine New in Chess fascineerde me mateloos. Het gaat om  het hoofdstuk met de fraaie titel  ‘Symfonie van de randpion’ (‘The rook’s pawn symphony’).

In die partij kwam de ruilvariant van het damegambiet op het bord, een populaire opening op clubniveau.
De variant behoort tot mijn repertoire met zwart. De aanpak van AlphaZero, een zelflerend monster,  imponeerde mij en ik besloot het systeem ook zelf toe te passen, als ik de kans zou krijgen.
Die kans kreeg ik, sneller dan gedacht. Eigenlijk te snel, want ik had de partij eerst nog wel wat beter willen bestuderen. Vier zetten van AlphaZero waren me bijgebleven, maar niet precies de context waarin ze zijn gespeeld. Hieronder ter vergelijking de momenten waarop deze zetten in beide partijen op het bord komen. De omstandigheden wijken nogal af.

Lees meer >

Schaakrubrieken weekend 23 februari 2019

Wekelijks publiceren of verwijzen wij naar diverse schaakrubrieken. Wij streven naar publicatie op de woensdag na het voorgaande weekend. Wij proberen de besproken partijen in een viewer te tonen.

Lees meer >

Gespot 92: Reuzendoder Wouter Spoelman

Bij het grasduinen in schaakboeken, het doorbladeren van schaaktijdschriften, het surfen op het internet, het bekijken van schaakfilmpjes valt het oog wel eens op interessante stellingen, bijzondere voorvallen, geniale zetten en grappige blunders. In deze rubriek wil ik u die graag voorleggen. Bent u ook iets tegengekomen? Laat het ons weten.

 

In Gespot 66: Reuzendoders bespreek ik een bijzondere overwinning van IM Manuel Bosboom op voormalig wereldtopper Peter Leko.
Maar we hebben in ons kleine kikkerlandje meer mensen rondlopen die wel eens een mooie ‘scalp’ te pakken krijgen. Wat eigenlijk niet zoveel onder de aandacht is geweest, maar in mijn ogen toch wel heel bijzonder, is wat de Amsterdamse grootmeester Wouter Spoelman in het vorige jaar voor elkaar heeft gekregen.

GM Wouter Spoelman (foto Frans Peeters)

Wouter is een oud-pupil die op jonge leeftijd niet alleen heel talentvol was, maar ook precies wist, wat hij wilde. Met grote discipline stortte hij zich op zijn schaakstudie en reeds op jeugdige leeftijd werd hij IM en later GM. Een profcarrière ambieerde hij niet; sterker nog, hij koos voor zo’n beetje de zwaarste en langst durende studie die er bestaat: medicijnen. Er zijn meer schakers die dit pad kozen en die hebben het schaakbord meteen aan de wilgen gehangen. Maar Spoelman niet! Hoewel hij nauwelijks de tijd heeft om zelf te schaken, begeeft hij zich sporadisch in de toernooi-arena. Zo liep hij een paar jaar geleden de nationale titel, die hij voor het grijpen had, mis. Dat moet een grote teleurstelling voor hem geweest zijn, maar hij houdt al jaren zijn rating van rond de 2585 redelijk in stand en dat is – als je zo weinig tijd kunt spenderen aan ons mooie spel – een prestatie van formaat.
Gelukkig zijn er nog andere manieren om te schaken en dat is via het internet. Zo laat hij zich via de Amsterdam Mosquitos op www.chess.com regelmatig zien. Dat gaat om een wereldwijde internetcompetitie waarin verschillende teams het tegen elkaar opnemen.

Vorig jaar wist Wouter op fraaie wijze wereldkampioen Magnus Carlsen met zwart te verschalken en nog niet zo lang geleden ging een andere wereldtopper, Maxime Vachier-Lagrave er bij hem onderdoor. Dat zijn bepaald niet de minsten! Ik heb deze opmerkelijke prestaties voor uw maar eens geanalyseerd.

Ook leuk om te zien hoe zijn tegenstander live commentaar geeft op deze partij. Han Schut heeft het filmpje voor u weten op te slaan via deze link. Het artikel van Han kunt u hier vinden.

Lees meer >

Boekrecensie: Game Changer

Toen ik nog heel jong was, kregen we thuis het computerprogramma The Final Chess Card. Waarschijnlijk was het bedoeld voor mijn oudere broer en zus die toen iets verder waren in het schaken. De naam van dat programma suggereerde dat een definitieve oplossing van het schaakspel nabij was, maar dat was bij dit programma nog lang niet het geval.

Hierna volgden allerlei andere programma’s die steeds sterker werden: Fritz natuurlijk, Rybka sloeg ik over, Houdini kocht ik wel en de laatste jaren natuurlijk vooral Stockfish. Meestal liep ik een aantal versies achter en aan het kijken naar de instellingen heb ik me al helemaal niet gewaagd. Nee, het computerschaak vond ik niet zo interessant en de matches ‘Man vs. Machine’ uit mijn jeugd tussen Kasparov en Deep Blue en Kramnik en Deep Fritz al helemaal niet, hoewel ik het wel erg speciaal vond dat Kramnik zich zo maar mat in 1 liet zetten. De deelname van Fritz SSS* aan het Nederlands Kampioenschap in 2000 vond ik destijds heel apart en nu nog veel meer.

Gek genoeg maakte enige opwinding zich van mij meester toen begin december 2017 berichten over AlphaZero verschenen. Een programma dat binnen een paar uur schaken leert en dan al sterker is dan het sterkste programma ooit, doet het goed bij de massa en blijkbaar ook bij mij. Later bleek dat op de onderzoeksopzet wel wat af te dingen was. AlphaZero maakte gebruik van veel sterkere hardware en Stockfish was niet op zijn sterkst. Desondanks was ik bijzonder onder de indruk van het mysterieuze spel van AlphaZero dat op niets leek wat ik eerder gezien had.

Daarom gaf ik aan graag het boek Game Changer te recenseren. Naast het feit dat ik AlphaZero erg interessant vond, was ik ook benieuwd naar de invalshoek van de auteurs, Matthew Sadler en Natasha Regan. Van hen las ik eerder het bekroonde Chess for life dat erg helder en origineel geschreven was. Nu bleek ik niet de enige te zijn met interesse in dit boek, want op deze site vertelden Teun Koorevaar  en Han Schut al uitgebreid over het boek. Dat hoef ik natuurlijk niet nog eens te herhalen, dus heb ik het in mijn stukje iets meer over de relevantie van het boek voor mij als schaker.

Lees meer >

Op het van Beuningenplein in Amsterdam-West kun je schaken

Op het van Beuningenplein in West is een gigantisch schaakboord aangelegd. Dit gebeurde op initiatief van bewoners, die een petitie startten op Facebook. Het schaakbord is van hetzelfde formaat als het bekende schaakbord op het Max Euweplein. Gister werden ook de schaakstukken afgeleverd op het plein. ‘Nu kunnen we lekker gaan schaken!’, zegt initiatiefnemer Joost van Hienen.
Van Hienen besloot de Petitie te starten met zijn buurman Pieter Siegel.

Lees meer >

Duo-toernooi Amersfoort op 23 maart

Het duo toernooi dat we vorig jaar organiseerden in het kader van ons jubileum was zo gezellig dat er een nieuwe editie komt en wel op zaterdag 23 maart. Kleine wijzigingen ten opzichte van vorig jaar: we tellen nu de bordpunten in plaats van de matchpunten en de inschrijvingsvoorwaarden zijn iets verruimd. Naast teams met minimaal 25 jaar leeftijdsverschil zijn nu ook teams toegestaan waarbij de oudste deelnemer minimaal twee keer zo oud is als de jongste toegestaan.

Lees meer >

Noteboom 2019

Website | Uitslagen en eindstanden: Groep AGroep BGroep CDGT-viewer (zonder engine helaas)

Once upon a time in the west

Op vrijdag 22 februari kwam er in Soest een einde aan de bekeraspiraties van En Passant voor dit seizoen. In een volgepakt Gildehuis was het bijna een herhaling van de wedstrijd uit november 2016, die overigens al rond tien uur in 2-2 was geëindigd met vier remises. Wij wonnen toen na strafschoppen. De herhaling zit hem dan ook niet in de eindscore, maar in de paringen. Ook toen Henk Vedder tegen Eric de Haan,

Lees meer >

Toernooiwinst en GM-norm Miguoel Admiraal in Capelle la Grande

Een paar maanden geleden schreef Miguoel Admiraal het Andorra Open op zijn naam en behaalde zijn eerste grootmeesterresultaat. Afgelopen week deed hij dat kunstje nog eens dunnetjes over. In het sterk bezette toernooi van Cappelle le Grande behaalde Miguoel een score van 7,5 uit 9. Hoewel 4 anderen op hetzelfde totaal uitkwamen, mocht Miguoel zich met de beste tiebreak-score de enige echte toernooiwinnaar noemen. Hiermee hield hij maar liefst 12 grootmeesters achter zich.

Lees meer >
Page 316 of 1063