Dimitri's NK: de witpartijen
De weg van mijn huis naar bioscoop, supermarkt of café is tussen de honderd en tweehonderd kilometer. Althans, als ik al fietsend door Amsterdam niet een liedje in mijn hoofd heb, wereldproblematiek (of mijn eigen) aan het oplossen ben of alvast aan mijn komende schaaksitestukje denk, dan zuig ik wieltjes als Evans, doe ik een vlammende demarrage in de ronde van Vlaanderen of raap ik op de slotbeklimming de vroege ontsnappers een voor een op. Dat soort verleukingen van de werkelijkheid beperkt zich niet tot fietsen: zo speelde ik ook in mijn hoofd het NK schaken. In het begin ging alle aandacht uit naar de spelers die flitsend van start waren gegaan, maar zo tegen het einde ging ik stiekem ook een paar partijtjes winnen. En in de slotronde weer, en opeens stond toen mijn naam bovenaan, tot verrassing van velen. Huh, Reinderman, deed die ook mee? Enfin, niet een heel realistisch scenario natuurlijk, maar zo ver zat het niet van de werkelijkheid af…
Lees meer >
