Avonturen in Kenia (deel 2)
In mijn vorige verslag had ik verteld over de trainingsessies met de Keniaanse spelers, maar ik was er niet alleen gekomen om training te geven. Zo vaak komt er niet een grootmeester (de laatste keer was toen Nigel Short op vakantie was in Kenia, en daarvoor in 1990 toen John Emms training kwam geven) dus stond er in het weekend een simultaan (zaterdag) en een blindpartij (zondag) op het programma. Bij een simultaan is het vaak even onderhandelen over het aantal spelers: de organisatie wil vaak zo veel mogelijk, maar het moet wel in een bepaalde tijd afgelopen zijn. Nu kan het vrij snel gaan als er veel huisschakers meedoen, maar het kan ook heel lang duren als het allemaal sterke clubschakers betreft. In dit geval was de tegenstand zo tussen 1300 en 2150, en kwamen we daarom dertig borden en vijf aanschuivers overeen. Optimistisch dacht ik dat ik dat wel binnen vijf uur kon afronden. Dat viel wat tegen: er was maar een partij die ik snel won, en uiteindelijk duurde het (volgens twitter) 5 uur en 47 minuten (met 4.2 km afgelegd).
