4 maart 2015 14:37 Dimitri Reinderman
Eind vorige maand speelde ik voor de tweede keer mee aan het Bataviatoernooi. De vorige keer ging niet echt goed, zoals de lezer o.a. hier heeft kunnen lezen. Dit keer was ik er ook niet zo gerust op, want mijn vorm leek slecht. In Duitsland had ik een slechte partij gespeeld en tot overmaat van ramp verloor ik in de competitiewedstrijd tegen Utrecht met wit van een 2200-speler waardoor ook het team verloor, met 5.5-4.5 nota bene. Maar dit toernooi ging het opeens wel heel goed! Niet dat ik geweldig speelde, maar mijn tegenstanders wisten dat goed te verhullen. Zonder al te ambitieus te spelen won ik vijf partijen en hoewel ik wel een paar partijen in de problemen kwam, bleef ik ook nog ongeslagen. Dat leverde 7 uit 9 op, meer dan ik vooraf op had durven hopen (al was de ratingwinst maar net genoeg om de competitienederlaag te compenseren).
Sommige lezers zijn wellicht benieuwd hoe een uitnodiging voor een (gesloten) toernooi in zijn werk gaat. Dat ging in dit geval via Facebook:
30-1-2015 18:34 Merijn van Delft
Hoi Dimitri, heb je 20 feb – 1 maart al wat te doen?
30-1-2015 18:53 Dimitri Reinderman
Een Bundesligawedstrijd, verder niets, is dan Batavia toevallig?
Mijn Duitse teamleider dacht dat het team wel een wedstrijd zonder mij kon (en inderdaad, 8-0 werd het) en zo kon ik mijn deelname bevestigen. Zoals u aan de datum kunt zien kwam de uitnodiging niet heel ruim van tevoren, wat te maken had met dat pas laat bekend was dat het toernooi dit jaar (met een nieuwe toernooidirecteur) zou doorgaan. Maar Merijn wist in vrij korte tijd een interessant deelnemersveld bij elkaar te zoeken en introduceerde ook een (voor Batavia) nieuwe manier van loten: een snelschaaktoernooi bepaalde wie een keer extra wit kon krijgen. Daar was bij buitenstaanders enige discussie over, maar als het volgens de regels mag en organisatie en spelers er geen probleem mee hebben, waarom zouden buitenstaanders dat dan wel moeten hebben?
Van tevoren dacht ik dat de manier van loting in principe gunstig voor mij zou moeten zijn, omdat het wel zou moeten lukken op een plusscore te eindigen bij het snelschaken, maar dat lukte maar ternauwernood. Na met 4 uit 6 begonnen te zijn verloor ik twee partijen en de overwinning op Jorden van Foreest in de laatste ronde was dus zeer welkom. Heel bemoedigend was mijn score bij het snelschaken niet, maar er viel me tijdens het toernooi iets op: tegen iedereen van wie ik bij het snelschaken verloor (Goudriaan, Kevlishvili, Schmaltz en Hing Ting Neimann) won ik in het gewone toernooi! Tegen degenen bij wie ik bij het snelschaken won speelde ik in het gewone toernooi remise, met uitzondering van Jorden die ik twee keer versloeg (maar tegen hem had ik de laatste Groningse matchpartij goed te maken). Revanchegevoelens zijn blijkbaar een goede motivatie voor mij.
Ik laat u nu alvast de eerste twee partijen van het toernooi zien. Het thema is hetzelfde: profiteren van een bepaalde verzwakking.
Reinderman,Dimitri (2586) – Schmaltz,Roland (2527)
1.e4 g6 2.d4 Lg7 3.c4 d6 4.Pc3 Pf6 5.f3 0-0 6.Lg5 a6 7.Dd2 Pbd7 8.Pge2 c5 9.d5 b5
Deze zet heeft twee nadelen. Ten eerste geeft het een pion weg: bewust natuurlijk, maar het is wel relevant. Ten tweede verzwakt het veld c6. Dat lijkt minder relevant, maar vaak gebruikt zwart de zet c5-c4 als breekzet en dan kan een paard via d4 op veld c6 komen. Overigens is theoretisch het zwarte systeem goed speelbaar: ik kon in de voorbereiding geen duidelijk voordeel voor wit vinden tegen optimaal spel, maar wel goede kansen op voordeel tegen minder optimaal spel. We gaan nu wat zetten verder.
Lees meer >