Mijn naam is Oele, 23 lentes jong. Ik woon momenteel in Rotterdam en vond schaken al op jonge leeftijd leuk en leerde het spel in Utrecht, nadat mijn broers mij waren voorgegaan. Als hoogtepunt ben ik op mijn vijftiende Nederlands kampioen geworden onder 16 jaar. Ik speelde veel toernooien in het buitenland; dat waren mijn leukste schaakervaringen. Met de Siciliaanse Draak pakte ik vaak punten en ook het Italiaans speel ik graag.
Lees meer >
Inleiding
Als er één speler is die – met zijn bijzondere speelstijl – de aandacht verdient, is het wat mij betreft de Zweedse grootmeester Ulf Andersson. Hij behoorde een tijd tot de wereldtop met zijn zuiver strategische stijl en hij stond bekend op zijn fenomenale eindspeltechniek. Sommige mensen vonden dat zijn spel niet tot de verbeelding sprak maar dat ben ik grondig met hen oneens.
Inderdaad: het lijkt allemaal dat veel van zijn partijen rond het “=-teken” (ofwel in de tegenwoordige computertermen 0.00) hangen, maar bij het naspelen van veel partijen blijkt dat toch niet waar. Zo bediende Andersson bijna zijn gehele carrière tegen 1.e4 zich van het Siciliaans dat in de eerste plaats toch een vechtopening is. Voor mij was het altijd speciaal hoe tegen de gevaarlijkste aanvalsspelers ter wereld ook deze ondoorzichtige jungles overeind bleef en vaak ook nog won. Een belangrijke reden waarom ik zijn partijen met verhoogde interesse volgde was omdat hij graag het zogenaamde “egelsysteem” speelde. Ondanks een groot gebrek aan ruimte is opmerkelijk hoe groot de veerkracht is van deze speelwijze. Toen er een boek verscheen met de opmerkelijke titel “Ulf, the Attacker”, keek ik dan ook verwonderd op. Want eerlijk gezegd kende ik hem niet zo, maar grootmeester Thomas Engqist is er wat mij betreft volledig in geslaagd om deze kant in het spel van Ulf mooi te belichten. En eigenlijk durf ik nu te zeggen dat ik begrijp hoe Andersson zijn ontwikkeling naar de top heeft kunnen maken en vooral ook, hoe het komt dat hij tegen de grootste “hakkers” (om zo oneerbiedig te noemen) vaak met een vol punt aan de haal ging. Hij was tactisch ook een geweldenaar, kon goed rekenen en daarom ook zo goed verdedigen! Want in zijn jeugd had hij – als ik Engqist mag geloven – zich de stijl van Paul Morphy eigen gemaakt!
Jan Timman schreef het voorwoord voor het boek over zijn goede vriend Ulf (foto Jos Sutmuller)
Voordat ik inhoudelijk inga op wat voor moois er in dit boek allemaal te vinden is, een korte beschrijving van de levensloop en carrière van de sympathieke Zweedse grootmeester:
Ulf Andersson is geboren op 27 juni 1951 in Västerås in Zweden en groeide op in Arboga, een dorp zo’n 200 kilometer ten westen van Stockholm. Hij begon pas op 10-jarige leeftijd met schaken, rijkelijk laat voor een speler die later decennia lang tot de wereldtop zou gaan behoren. Hij vond voetbal en ijshockey leuk in zijn jeugd en het schaken kreeg pas een wat prominenter plek in zijn leven toen hij op zijn dertiende lid van een schaakvereniging in Arboga.
Ulf studeerde in 1969 af aan de vakschool als industrieel monteur, nadat hij net had leren draaien en lassen. Toch heeft hij letterlijk daar zijn “draai” niet in gevonden omdat zijn schaak carrière een vlucht naar voren nam vanaf 1970 en hij eind jaren ’70 al bij de elite hoorde. Want vanaf 1979 toen hij nummer 25 was op de ratinglijst, klom hij op tot de 12de plak in 1981. Twee jaar later, in 1983 dus werd hij zelfs de nummer vier van de wereld, toen met een peakrating van 2640. Kom daar tegenwoordig nog maar eens om. Dan lijkt 2640 niet op de 2776 van Vincent Keymer dat de nummer vier van de wereld nu even in de liveratings heeft.
Lees meer >
Foto privé collectie
Schaker sinds mensenheugenis. Afgekeken van pa, lang blijven hangen op een rating in de 2200 en nadat ik serieus verliefd werd op het Open Spaans en het Aangenomen Damegambiet wat degelijker geworden met zwart en een piekrating van 2349 bereikt in oktober 2009. Mijn enige keer in de Top100 van Nederland! Als schrijver begonnen met verslagjes van de interne competitie voor de lokale krant, maar deze hobby liep wat uit de hand toen ik het halve clubblad van En Passant vol schreef. Vaste lezer Johan Hut was zodanig geïnteresseerd in mijn schrijfsels dat hij me eerst bij Schakers.info en later bij Schaaksite introduceerde. Veel gepubliceerd over En Passant 1 in de jaren dat wij meespeelden in de Meesterklasse en drie keer kampioen van Nederland werden. Tegenwoordig doen we weer normaal op schaakgebied en strijd ik moedig om mijn Elo boven de 2200 te houden.
Lees meer >
De Stukkenjagers zijn bezig aan een goed seizoen.
Net als vorig seizoen presteren we boven ons niveau. We blijven scoren, zo ook afgelopen zaterdag op bezoek bij regerend landskampioen Charlois Europoort. Hieronder een sfeerverslag van de wedstrijd inclusief alle partijen.
Zoals de titel al zegt, speelde in bijna alle partijen een paard een hoofdrol: van paarden aan de rand tot aan krachtige paardzetten die beslissend waren. Veel plezier met het naspelen van de partijen in een ode aan het paardenspel!
De vier topborden van De Stukkenjagers in deze wedstrijd. Van links naar rechts: Oleksandr Dovgaliuk, Sam en Luuk Baselmans en aan bord 1 Sjoerd van Roon (foto Henk Jan Beukema)
Sam Baselmans was volgens mij als eerste klaar. Hij kwam winnend uit de opening, maar kon zijn voordeel niet verzilveren tegen IM Thibaut Vandenbussche. Sam beschreef zijn partij als volgt: “Uit een afruilfrans kwam eigenlijk best wel een ongebalanceerde stelling met tegengestelde rokades. Ik zette een aanval op met f3/g4/h4 en op een gegeven moment moest hij een keuze maken om de (vergiftigde) pion op h4 te pakken of passief terug te gaan met zijn paard. Hij koos voor het nemen van de pion maar dit leverde hem wat problemen op. Ik miste echter dat 14.Pe2 direct de partij won, maar ook daarna kreeg ik nog kansjes. Zelfs nog om een gewonnen eindspel in te gaan met 23.Dxh6 en 24.Dxh6 omdat de zwarte stukken passief blijven en zijn pionnen vrij zwak, maar helaas koos ik net de verkeerde eindspel variant en bleef er een remise stelling over.” (½-½)
Lees meer >
Foto privé collectie
Van mijn tiende tot en met mijn twaalfde levensjaar heb ik geschaakt bij de schaakjeugd in het Noord-Hollandse Assendelft. Daarna heb ik het schaken weer opgepakt op mijn 25e in Amsterdam. Inmiddels meer dan 25 jaar verder schaak ik op mijn 51e nog steeds met veel plezier, maar nu in Amersfoort.
Qua openingen heb ik van alles gespeeld en iedere keer als ik mezelf voorneem “Nu is het voorgoed 1.e4”, ga ik toch weer wat anders spelen. Dat is een van de redenen dat het spelletje voor mij leuk blijft en naast het lezen en studeren speel ik natuurlijk ook gewoon graag een potje schaak.
Qua schaaksites vind ik Schaaksite.nl veruit de leukste site om schaaknieuwtjes vandaan te halen en ik hoop met mijn recensies hier dan ook een bijdrage aan te kunnen leveren.
Lees meer >
Schaaksite heeft inmiddels aardig wat medewerkers die meehelpen om Schaaksite beter te maken. Hieronder een groot aantal vrijwilligers, waarvan sommigen er na geruime tijd mee zijn gestopt, maar toch soms nog iets publiceren. Ze kunnen het niet laten…!
Naast de boekenrubriek hebben we ook een team van mensen dat ons assisteert bij de verslagen die u op Schaaksite aantreft. Daarnaast zijn veel van hen recensent en kwijten zich goed van hun taak: ze zien het als hun opdracht om het boek van A tot Z door te nemen, soms zelfs met een engine analyses te checken. Deze benadering heeft veel uitstekende en doorwrochte boekrecensies opgeleverd zoals te vinden is onder onze “Boekenrubriek” Vanaf 2019 heeft Herman Grooten de coördinatie van deze rubriek overgenomen van de helaas veel te vroeg overleden Johan Hut. Sindsdien wordt ervoor gekozen om zoveel mogelijk op vrijdag een boekrecensie aan te bieden. Het heeft ertoe geleid dat we met een team van (inmiddels meer dan) tien enthousiaste mensen aan de slag zijn gegaan. Zij kiezen zelf een boek uit dat zij daarna bespreken. Onder de recensenten is enig verloop (begrijpelijk omdat er soms veranderingen zijn in iemands leven), maar telkens is het gelukt om een vervanger te vinden voor iemand die ermee wilde stoppen. We zijn al deze vrijwilligers zeer erkentelijk voor hun prachtige recensies en we zijn ervan overtuigd dat we de bezoekers van Schaaksite hier een groot plezier mee doen.
Lees meer >Dit verhaal van Herman Grooten werd oorspronkelijk op 5 december 2020 geplaatst.
Ramsgate is een badplaats in Engeland. Het is eenvoudig om vanuit Frankrijk de boot te nemen, waarna je direct in Ramsgate aankomt, waar in de jaren tachtig in de winter een open toernooi werd gehouden. De verhalen van Timman in “Het smalle pad” over ijskoude Engelse hotelkamers in Hastings waar een minuscuul straaltje warm water uit de kraan kwam,
Lees meer >Zoals u in het artikel “Schaaksite zoek vrijwilligers” heeft kunnen zien, zijn we altijd op zoek naar vrijwilligers. Er hebben zich inmiddels een paar nieuwe recensenten aangemeld, we komen er (eigenlijk) nog eentje tekort. Houdt u van boeken, kunt u aardig schrijven en bent u een beetje digitaal vaardig?
Dan mag u een berichtje sturen naar ons mailadres: redactieschaaksite@gmail.com. We streven ernaar om door het jaar heen elke week op vrijdag een recensie te plaatsen van een (actueel) boek. Zie onze speciale categorie. Dat kan mogelijk ook een dvd of een chessable.com course zijn. Met tien recensenten is de frequentie van eens in de tien weken voor iedereen goed te doen. Alleen tijdens de vakantieperiodes houden wij ook een reces.
Lees meer >Er is in Hamburg een schaker, grootmeester met een academische titel nog wel, met een niet aflatend energieniveau die zoveel online schaakcontent produceert dat ze bij Chessbase wellicht steeds meer geheugenruimte zullen moeten inkopen om te zorgen dat de zaak niet vastloopt. Ook onderhoudt hij een niet aflatende stroom aan boeken, die vermoedelijk velen verbaasd zal doen staan om de hoeveelheid pennenvruchten die van zijn hand verschijnen. Ik vermoed dat hij heel wat fans heeft onder zijn publiek die graag op de hoogte willen blijven van zijn werk. Want dat is ook zijn kracht: hij schrijft voor het grote publiek, bestaande uit leergierige clubschakers die graag hun spel willen verbeteren.
De wijze waarop de grootmeester zijn “leerstof” aanbiedt is meestal kort maar krachtig, weinig omhaal van woorden en meestal ook geen overdaad aan varianten waardoor mensen afhaken. En als auteur is dat het laatste wat je wilt. Ook verlangt Karsten Müller, want over hém hebben we het in deze rubriek, een actieve houding van zijn lezers. Hij biedt veel opgaven aan en ook bij zijn instructievoorbeelden staan QR-codes afgedrukt die heel eenvoudig een directe link naar het voorbeeld in Chessbase geeft.
Op 24 maart 2024 besprak ik maar liefst drie boeken van Müller en ondertussen zijn er nog andere boeken van hem verschenen. En wat me was opgevallen, was dat Müller altijd zo verstandig was om niet een pgn met al zijn commentaar en analyses via die QR-code aan te bieden, maar beperkte hij zich (tenminste in de boeken die ik gezien heb) slechts tot de “kale partijzetten”. Waarom verstandig? De belangrijkste reden voor een schaaktrainer (want dat predicaat mag je Müller wel opspelden), dat hij zo zijn werk zomaar weggeeft. Dat is tegenwoordig één van de problemen op het internet. Als iemand het boek koopt en zo ijverig is om daar een pgn-bestand van samen te stellen, dan kan dat door één mail in heel wat mailboxen terecht komen. Gratis en voor niets! Ik heb dat persoonlijk ooit meegemaakt toen ik zo onverstandig was om na afloop van een training pdf- en pgn-bestanden mee te sturen. Daar kun je dan copyright onder zetten, maar mensen gaan – soms zelfs te goedertrouw – daarmee aan de haal en met één druk op de knop komt dat dan bij meer schakers terecht dan mij lief was. Mensen beseffen niet hoeveel arbeid erin zit om leer- en oefenstof rondom een thema uit te werken. Het was zelfs zo erg dat, toen ik een keer werd uitgenodigd om in België een workshop te geven en ik wat oefenstof uitdeelde, een aantal van de aanwezigen doodleuk zeiden, dat ze deze bladen al kenden! Ik kon dus niet mijn eigen materiaal meer presenteren en moest gaan improviseren…
Terug naar het boek. Wie schetst mijn verbazing toen ik voor de grap toch maar even met een QR-code een bestaand voorbeeld tevoorschijn toverde. En ineens zag ik een link tevoorschijn komen van een partij, maar ditmaal met alle aantekeningen en analyses van Karsten op de zogenaamde “share.chessbase.com”-webpage (zie screenshot rechts). Het was dan niet in het Engels maar mijn Duits is (meer dan) voldoende om dit allemaal te kunnen lezen. Ik hoop niet dat ik met deze opmerkingen nu “slapende honden heb wakker gemaakt…”
Lees meer >
Alle berichten over de Worldcup 2025 via deze pagina
Vandaag werden de tiebreaks in de finale van de World Cup gespeeld tussen de Oezbeek Javokhir Sindarov en de Chinees Wei Yi. 
Voor het volgen van deze partijen zette ik de livestream aan door Lichess.org aangeboden waarbij de GM’s Peter Leko (voormalig kandidaat wereldkampioen) en Jan Gustafsson commentaar bij de partijen leverden. Dat deden zij op deskundige en vooral ook gevatte wijze. Gustafsson liet aan het begin van hun ‘show’ een paar leuke statistische gegevens zien die u op YouTube (zie link onderaan het artikel) terug kunt zien. Ik heb één van die leuke plaatjes er via een screenshot even uitgepikt. Het geeft weer hoeveel partijen er met de verschillende openingszetten werden gespeeld.
Het is duidelijk dat 1.e2-e4 het wint van alle andere openingszetten.
Lees meer >
