Schaaksite

Reinderman tijdens het VAM-toernooi 1999 in Hoogeveen, een jaar na zijn toernooizege aldaar. Foto: Johan Hut.

In oktober 1998 won Reinderman de open groep van het derde VAM-toernooi in Hoogeveen, samen met Karel van der Weide, Viktor Mikhalevski en Einar Gausel. Zijn score van 6,5 uit 9 was nauwelijks boven zijn ratingverwachting, maar een toernooizege is altijd mooi. Een maand later won hij het zonetoernooi in Andorra samen met maar liefst zeven andere spelers. Ook daar was zijn score van 6 uit 9 niet spectaculair, maar hij bleef wel Jeroen Piket en Paul van der Sterren voor. Dat was niet alleen in koele Elo-cijfers, maar ook in onderling resultaat een opmaat naar de genoemde vierde plaats. Die was op dat moment namelijk voor Van der Sterren, achter het trio Timman, Piket en Van Wely. Het resultaat in Andorra gaf Reinderman het recht deel te nemen aan het wereldkampioenschap in Las Vegas, waar hij in de eerste ronde werd uitgeschakeld door Boris Gulko.

Dimitri Reinderman analyseert tijdens Hoogovens 1999 met Jan Timman. Foto: Johan Hut.

De Nederlandse jeugdtitel had Reinderman behaald bij afwezigheid van Loek van Wely, die een paar maanden jonger is maar in 1988 en 1989 al kampioen was geweest en daarna niet meer meedeed.

Veel later (2008) werd Reinderman geïnterviewd door het Straatmagazine Z (overigens niet zo serieus) en zei: “Ik had de smaak goed te pakken, speelde veel en won zelfs het jeugdkampioenschap. Maar toen ontstond er een probleem. En dat probleem heet Loek van Wely. Elke keer dat Loek meedeed won hij en werd ik tweede. Dus Loek stond veel meer in de belangstelling. Hij kreeg trainingskampen en zo, ik moest uit mezelf beter worden.”

Hier klopt iets niet helemaal, zal de scherpe lezer zien, maar dat Van Wely – die al op jongere leeftijd excelleerde – betere begeleiding kreeg, zou goed waar kunnen zijn.

Dimitri Reinderman in 1997. Foto: Johan Hut

Dimitri Reinderman werd geboren op 12 augustus 1972 in Hoorn. Als jeugdspeler boekte hij successen.

In 1990 werd hij (slechts) gedeeld zesde bij het Nederlands Jeugdkampioenschap. Daar viel hij wel op, hij kreeg de J.H. Donnerprijs voor de meest ondernemende speler. Peewee van Voorthuijsen in het bondsblad: “Terecht, want naast een aantal fraaie overwinningen was hij ook in zijn verliespartijen duidelijk aanwezig.”

In 1991 werd hij samen met Stan van Gisbergen eerste, maar er werd geen beslissingswedstrijd gespeeld. Van Gisbergen kreeg de titel op basis van sterkste tegenstand, gek genoeg niet berekend naar weerstandspunten maar naar rating. (edit Dimitri: vanwege mijn veel hogere rating won Stan de titel op gemiddelde tegenstand en mocht hij ook nog naar het WK…)