Het keerpunt van Hans Ree
Het Nieuw Archief voor Wiskunde is het tijdschrift voor de leden van het Koninklijk Wiskundig Genootschap, de vakvereniging van Nederlandse wiskundigen in de breedste zin van het woord. Het genootschap is in 1778 opgericht onder het motto “Een onvermoeide arbeid komt alles te boven”, en is ‘s werelds oudste nationale wiskundevereniging. Daan Mulder schrijft mooie artikelen voor dit tijdschrift in zijn serie ‘Het keerpunt van …’. Het gaat over Nederlandse wiskundigen die een andere afslag in hun carrière namen.
Deze week herlas ik zijn interview uit december 2018 dat ging over Het keerpunt van Hans Ree en dit riep bij mij de herinnering op aan mijn ontmoeting met Hans Ree, nu al weer tien jaar geleden. Dit was ter gelegenheid van het verschijnen van Mijn Schaken. Een mooi boek met een bijzondere actie op onze site. Ik hoopte toen dat er rond de 75ste verjaardag van Hans weer een nieuw boek van hem zou zijn. Met iedere week een mooie schaakrubriek op onze site, en dit al ruim tien jaar lang, mogen we natuurlijk niet klagen.
Geniet van het interessante interview dat Daan Mulder had met Hans Ree. Beiden bedankt voor de spontane medewerking!
Daan Mulder
Het keerpunt van Hans Ree
‘Ik beschouw wiskunde wel als een hoger iets dan schaken, aanzienlijk hoger’
Lees meer >
Wereldkampioen Alexander Aljechin had in 1933 het toernooi in Parijs gewonnen. Hij behaalde acht punten uit negen partijen. Dr. Tartakower werd tweede met zes punten. Het spel van Aljechin verraste steeds door grote originaliteit. Hij verliet zich niet op theoretische paden, hoewel hij de theorie goed kende, doch zocht steeds naar nieuwe wendingen. Na Parijs kwam hij naar Nederland om in oktober/november een serie lucratieve simultaans te spelen. Hij speelde o.m. in Maastricht, Heerlen, Heemstede, Bussum, Groningen, Amsterdam, Eindhoven, Utrecht, Den Haag en besloot zijn toer op 14 november in Rotterdam, waar hij te gast was van het Rotterdamsch Nieuwsblad. Aljechin was een echte broodschaker, hij leefde van het schaken.
Daar is ‘ie’ weer, hoor ik sommigen denken. De een instemmend en de ander afwijzend. Maar voor de kleine groep echt geïnteresseerden en meelevenden blijft de ontwikkeling in IJmuiden spannende en interessante kost. Hier kan geen Netflix-serie tegenop. Onze bezoekers zullen niet onder een steen hebben gelegen en uit de media hebben vernomen dat het weer flink hommeles is in IJmuiden en bijna dagelijks is er nieuws over de strijd die er is losgebrand! De situatie lijkt nu vele malen ernstiger dan tijdens de fusieonderhandelingen van de afgelopen jaren. Misschien maakt IJmuiden nu de ergste naoorlogse crisis door? Hoe diep moet een ‘transformatie’ gaan? Kan Hoogovens met staatssteun zelfstandig door, moet er genationaliseerd worden, moet er weer nagedacht worden over een fusie of komt er een nieuwe koper voor IJmuiden al of niet met tijdelijke hulp van de staat? De raderen draaien op volle toeren, ook op het hoogste niveau. IJmuiden is weer ‘Chefssache’ geworden.
Nog wekelijks komen er, via verschillende kanalen, schaiku’s binnen. Men vindt het een leuk idee en men geeft aan dat het niet altijd meevalt om in 5-7-5 lettergrepen iets kernachtig uit te drukken. Wel vindt men het een bijzondere activiteit voor het doden van coronatijd. Iedereen kan meedoen, ook niet-schakers en ‘oefening baart kunst’. ‘Het is al een uit de hand gelopen actie’, schreef iemand. Een ander:’ Het is net als bij schaken, je moet goed nadenken.’
Interessante discussies over de anderhalvemetertoernooien en -schaakcompetities (intern en extern). De meest creatieve ideeën vliegen over het scherm. De een nog ingenieuzer dan de ander. Na de partij moeten de schakers thuis direct met bord en stukken in bad zolang er geen mondkapjes voor de schaakstukken zijn.
Na het overlijden van Alexander H.J.F.S. Münninghoff (AM) publiceerde 
In deze serie wil ik het rijke schaakleven beschrijven van Frits Böttcher aan de hand van het familiearchief en eigen onderzoek. Alvorens in te gaan op zijn boeiende schaakleven eerst een portret van deze markante en vooraanstaande Nederlander die in 1915 in Rotterdam werd geboren en op 93-jarige leeftijd in den Haag overleed. Grote bekendheid kreeg hij als lid en oprichter van de Club van Rome. De aanleiding voor deze serie was het volgende.
