Het wil maar niet lukken…
Van 12 t/m 21 mei wordt in Moskou de Chess Grand Prix gehouden. Dit toernooi is een onderdeel van de Fide Wereldkampioenschapscyclus. Na het eerste toernooi, dat in Sharjah (in de Verenigde Arabische Emiraten) werd gehouden, is dit het tweede toernooi, waarbij punten vergaard kunnen worden voor de GP. In juli staat in Geneve (Zwitserland) het derde toernooi op de rol en daarna vindt in november in Palma de Mallorca (Spanje) het laatste toernooi plaats. Deze cyclus levert deelnemers op die in maart volgend jaar in het Kandidatentoernooi gaan uitvechten wie in november van 2018 wereldkampioen Magnus Carlsen mag uitdagen om de wereldtitel.
In het verslag over de eerste drie ronden van collega Dimitri Reinderman heeft u kunnen lezen dat het toernooi in Moskou een Zwitsers toernooi betreft.
Inmiddels zijn er zes ronden gespeeld en hebben twee spelers de leiding in handen. Dat zijn de Chinees Ding Liren en de grote man uit Azerbeidzjan momenteel, Shakhriyar Mamedyarov. Hij behoort met zijn prestatie tot dusver in Moskou tot het selecte clubje dat boven 2800 bivakkeert.
Maar het veld zit heel erg dicht bij elkaar. Wat Reinderman al schreef: een score van plus twee kan zomaar genoeg zijn om een kwalificatieplaats afdwingen voor het Kandidatentoernooien.
Helaas blijft het nog altijd kwakkelen met Anish Giri. Onze landgenoot heeft inmiddels drie remises toegevoegd aan zijn totaal en daar schiet hij geen snars mee op. Het is ook niet dat Giri het niet probeert. Integendeel: hij gaat allerlei vervlakkende varianten uit de weg, hij vermijdt dameruil waar hij kan, hij zoekt met open vizier naar complicaties. Hij gaat soms bijna te ver. Zoals in de vierde ronde met zwart tegen de Noor Hammer. Giri zat het een beetje te gokken en moest dat bekopen met pionverlies. Maar op het moment dat hij ernstig in gevaar, laat ‘Mr. Equalizer’ (zoals hij denigrerend door andere topspelers wordt genoemd) zijn tanden zien. Giri maakte een toreneindspel met een minuspion keurig remise. Hij etaleerde daarbij niet alleen zijn grote inzicht in hoe hij toren moest inzetten, maar ook toonde hij zich heel bekwaam bij de spelvoering toen het in een theoretisch bekende positie terecht gekomen was. Schakers die wel eens van de ‘Regel van vijf’ hebben gehoord, kunnen hun hart ophalen aan deze partij. Ik heb hierover al eerder een artikeltje geschreven.
Lees meer >