Schaken in Remedios (1) met partij Vreugdenhil-Jonkman
In Remedios stond lang de tijd stil sinds het gebouwd werd door Spaanse veroveraars maar onlangs werden daar toch ook de klokken aangezet. De verkeersborden die het paard en wagen verbiedt om in het centrum te komen bewijzen er nog altijd hun nut maar er wordt tegenwoordig betere kibbeling dan in Nederland gebakken en de cocktails kosten in Café El Louvre inmiddels $ 3,50. Dat is een flinke prijsverhoging ten opzichte van 6 jaar geleden; ook op Cuba valt de vooruitgang niet te stoppen.
Een paar straten verderop vindt in een casa een tienkamp met 6 Nederlanders onder wie Manuel Bosboom, Robert Ris en Harmen Jonkman plaats. Onder de andere deelnemers bevindt zich de Cubaanse grootmeester Miranda (2472). Zij zijn de opgeraapte restanten van een groter open toernooi in het nabijgelegen Santa Clara dat op het laatste moment geen doorgang kon vinden.
Schaken op Cuba
Dat had alles te maken met een tijdelijke energiecrisis op Cuba. Havana koopt zijn olie het liefst van bondgenoot Venezuela maar door maatregelen van de Amerikaanse president Trump zou die aanvoerroute af en toe geblokkeerd zijn. Geen olie betekent geen elektriciteit en dus geen open toernooi want de regering in Havana verbiedt dan alle officiële evenementen.
Frans en Harmen
Een behoorlijke klap voor organisator Frans Vreugdenhil die veel tijd en geld in het evenement had geïnvesteerd. Hij bleef echter niet lang bij de pakken neerzitten en stampte in no-time een niet-officieel evenement onder leiding van arbiter Jan van de Ende uit de grond. Die was in verband met het toernooi in Santa Clara toch al in de buurt.
Lees meer >
De zomermaanden zijn typisch de maanden waarin schakers van allerlei sterkte hun krachten willen meten in binnen- en buitenlandse toernooien. Zo ook bij mijn schaakclub, Promotie. Niet langer serieus te nemen figuren als ikzelf spelen in het seniorentoernooi in Dieren. Maar een viertal op eer en roem beluste figuren toog naar de hoofdstad van Oostenrijk, enkele Vlissingen-verslaafden togen naar Zeeland en in het schilderachtige Brugge maakten de voorzitter van onze vereniging en een andere beminnelijke schurk de boel onveilig.
Het team bestaat uit: Loek van Wely, Thierry Baudet, Kees Eldering en Olaf Ephraim.
Anish Giri moest in de World Cup te Khanty-Mansiysk weer op herhaling. Het lukte hem niet om de jonge Amerikaan met Chinese roots, Jefferey Xiong, in de reguliere partijen op de knieën te krijgen. Beide partijen ging redelijk gelijk op, hoewel we mogen zeggen dat Giri wel aan het roer stond.
In de eerste partij, waarin onze landgenoot wit had, kwam er al snel na de opening een eindspel op het bord. Daarin gaf wit het loperpaar op in ruil voor een dubbelpion bij de tegenstander. Het leverde hem een klein maar duurzaam voordeeltje op. Zeker toen de zwartveldige lopers werden geruild en Giri een paard tegen een loper overhield, zag het er even naar uit dat hij hier wel zaken mee kon doen. Maar Xiong bleek uit het goede hout gesneden, hij verdedigde zeer taai en ondanks verwoede pogingen kon wit geen enkele progressie boeken. Toen Giri eindelijk een pluspion had, kwam hij in een eeuwige penning terecht en kon daarom zijn winstaspiraties meteen in de ijskast zetten. Remise bleek onoverkomelijk.
Benko werd op 14 juli 1928 geboren in Amiens (Frankrijk) waar zijn Hongaarse ouders op vakantie waren, maar hij groeide op in Hongarije. Hij probeerde zijn geboorteland in 1952 (dat toen Communistisch was) te ontvluchten maar hij werd gevangen genomen en zat maar liefst 16 maanden vast. Uiteindelijk lukte het wel om in 1958 naar de Verenigde Staten te vluchten. Datzelfde jaar werd hij door de Fide benoemd tot grootmeester. Zijn grootste prestatie was om zich te kwalificeren voor het Kandidatentoernooi in 1959 en 1962, waarin acht van ’s werelds beste spelers deelnamen. Hij gaf zijn plaats op in 1971 om Bobby Fischer toe te kunnen laten in dat Interzonale toernooi. Zoals bekend won Fischer dat met grote overmacht en liep hij daarna in de Kandidatenmatches ook over Mark Taimanov (6-0), Bent Larsen (6-0) en Tigran Petrosian (5,5-2,5) heen om daarna in de WK-tweekamp de regerend wereldkampioen Boris Spassky ook ruim te verslaan en zo de wereldtitel te veroveren. Benko kreeg zijn naam verbonden aan een opening die wij in het Nederlands kennen als het Wolgagambiet.
Een boek van Gerard Welling! Dat wekt bij mij meteen interesse. Samen met Steve Giddins heeft de Eindhovense IM 
In de Top-40 had ik Bouwmeester op plaats 21 gezet. Toen de serie klaar was, kreeg ik een mail van Coen Zuidema, Nederlands kampioen in 1972. Hij had geen commentaar op de volgorde die ik had gekozen, behalve op de positie van Bouwmeester. Die moest in de top tien staan. Belangrijkste overwegingen van Zuidema waren dat Bouwmeester in de jaren vijftig en zestig de onbetwiste nummer drie was achter Euwe en Donner en bovendien dat hij een van onze allergrootste Olympiadespelers was, wat nota bene in mijn verhaal stond.
