Schaaksite

Recensie: Cyrus Lakdawala – Winning ugly in chess

24 september 2019 14:00 Barry Braeken 0

Dit is de eerste recensie van de nieuwe recensent Barry Braeken. Barry schaakt al tientallen jaren recreatief. Hij speelt momenteel voor Voerendaal (en in het verleden voor Brunssum, HSV en Philidor Leiden). Zijn rating is al jaren stabiel tussen 1900-1950. Hij wil zijn recensies vooral toespitsen op de clubschaker die graag wat bijleert maar daar maar weinig tijd voor heeft. Klik voor een korte cv op ‘onze recensenten‘.

Aangezien ik al jarenlang behoorlijk goed ben in het door lelijk spel verliezen van partijen was ik erg nieuwsgierig naar het boek “Winning ugly in chess: playing badly is no excuse for losing”. We weten allemaal dat schaken een spel van imperfecties is en dat, om met Tartakower te spreke,n de speler die de één na laatste fout maakt, wint. Het is zeker de moeite waard om je niet steeds te laten betoveren door prachtige partijen van topspelers maar te leren hoe je in de strijd der mindere goden je punten kunt pakken.

Daarnaast heeft de schrijver van het boek, Cyrus Lakdawala, een goede reputatie. Hij heeft al een twintigtal boeken op zijn naam staan waaronder een paar goede openingsboeken en partijverzamelingen van onder andere Capablanca en Botwinnik. De laatste jaren schreef hij ook goed ontvangen leerboeken, zoals Clinch it!en How Ulf beats black. Vertrouwenwekkend dus.

Toch valt dat bij lezing ietwat tegen. De schrijver geeft in de inleiding al een (onbedoelde) waarschuwing af: “When I began this book, I didn’t intend it to be one full of contradictory/anomalous games, which merely amuse the reader, yet don’t teach anything”. Dat is echter precies wat het boek wel is. Lakdawala probeert daar nog een mouw aan te passen door aan elke partij opgaves en ‘Moments of contemplation’ toe te voegen, maar buiten het feit dat heel onpraktisch de oplossingen meteen onder de opgave staan, hebben ze ook niet de diepgang om echt tot een leereffect te leiden. De vijftien lessen die de schrijver vervolgens belooft in de inleiding worden helaas niet waargemaakt. Daarvoor is het boek te zeer een verzameling “contradictory/ anomalous games”.

Recensie: Side-Stepping Mainline Theory

17 september 2019 22:05 Mark Haast 0

Een boek van Gerard Welling! Dat wekt bij mij meteen interesse. Samen met Steve Giddins heeft de Eindhovense IM Side-Stepping Mainline Theory geschreven. Een onderwerp dat Welling op het lijf geschreven is. Hij staat bekend als een creatieve speler, met (volgens Wikipedia) een voorliefde voor ongebruikelijke openingen als 1.b3. Daar gaat het boek overigens niet over. Hoewel de cover misschien anders doet vermoeden, is Side-Stepping Mainline Theory een repertoireboek, voor zwart én wit! Centraal staan het Oud-Indisch (tegen 1.d4) en de Philidor (tegen 1.e4). Met wit wordt ervoor gekozen deze opstelling in de voorhand te spelen, enkele uitzonderingen (Pirc/Scandinavisch) daargelaten.

Een opvallende combinatie, Gerard Welling en Steve Giddins. Welling is een bekend gezicht in de Nederlandse schaakwereld, en in Engeland geldt waarschijnlijk hetzelfde voor Giddins. Laatstgenoemde heeft meer dan een dozijn schaakboeken uitgebracht, voornamelijk gericht op de fanatieke clubschaker. Daarnaast is hij een verdienstelijke speler met de FM-titel, die (volgens ratings.fide.com) de laatste jaren nauwelijks meer achter het schaakbord te vinden is.

Understanding Maroczy Structures

10 september 2019 20:13 Jordy Schouten 2

In een periode van een jaar tijd heb ik bijna al mijn partijen tegen 1.e4 beantwoord met de versnelde draak. Lang vond ik het een ideaal systeem met terugkomende thema’s, leuke tactieken en goede resultaten. Echter, toen ik steeds betere tegenstanders confronteerde met deze opening, kreeg ik bijna elke partij de Maroczy opzet te verwerken. Keer op keer stond ik bijna de gehele partij tegen de muur en leek er nooit meer dan een half punt te behalen. Meermaals was er voor mij niet doorheen te komen en mede daardoor heb ik de versnelde draak voorlopig in de ijskast gezet. Bij het zien van deze nieuwe titel “Understanding Maroczy Structures” wist ik al meteen dat ik dit boek moest zien te bemachtigen. Eindelijk een volledig boek in plaats van een paar kleine hoofdstukken over de Maroczy structuren.

Recensie: Chess Tactics Workbook for Kids door John Nunn

8 september 2019 18:34 Herman Grooten 2

Als er een grootmeester in de wereld is waarvoor ik groot respect heb, is het de Engelsman John Nunn (geboren 25 april 1955). Hij werd in 1974 Europees jeugdkampioen en 1978 benoemd tot grootmeester. Hij behoorde een tijd tot de sterkste spelers ter wereld, waarbij hij het in januari 1985 schopte tot de negende plaats op de wereldranglijst. Wat later (januari 1995) behaalde hij zijn hoogste rating ooit: 2630 maar daarmee was hij geen negende van de wereld meer. Naast deze prestaties werd hij ook driemaal wereldkampioen in het oplossen van schaakproblemen.

Daarnaast had hij nog een andere opmerkelijke bliksemcarrière in de wiskunde. Hij meldde zich al als 15-jarige aan op de prestigieuze universiteit van Oxford. Daar promoveerde hij ook op jonge leeftijd tot Doctor in de wiskunde. Als ik het goed heb stond hij al ruim voor zijn 24ste colleges te geven op deze universiteit maar in 1981 zei hij dit bestaan vaarwel om professioneel schaker te worden. Dat heeft hem geen windeieren gelegd, hij is een zeer succesvol schaker geworden en misschien nog wel succesvoller met de vele boeken en publicaties die hij op zijn naam heeft staan. Als (mede-)directeur van uitgeverij Gambit valt het aantal boeken dat hij geschreven heeft bijna niet te tellen. Op zijn Wikipediapagina staat een uitgebreid overzicht.

Vakantie!

31 augustus 2019 13:03 Richard Vedder 1

Een samenvatting van een e-mailwisseling tussen een voornaam afgevaardigde van de jubilaris en schrijver dezes…

Ha Richard,
Vraagje: zou jij iets over het jubileumboek willen schrijven op schaaksite?

Die durft. Mij eerst een boek aansmeren en vervolgens vragen er een recensie over te schrijven. Ik heb nog nooit een boek besproken dat ik zelf betaald heb! (Neem dat “aansmeren” niet te ernstig hoor.

50 jaar Paul Keres

16 augustus 2019 21:27 Johan Hut 1

Een jaar na het vijftigjarig bestaan van de Utrechtse schaakclub Paul Keres is er een dik jubileumboek verschenen. Dat de club de jubileumdatum heeft laten verlopen is niet bezwaarlijk, want als het boek op tijd was verschenen had het geen 305 pagina’s geteld.

De club werd in 1968 opgericht onder de naam Utstud. Het was een studentenclub in Utrecht, dus iedereen kan bedenken wat die naam betekent. Utstud was een fusieclub van drie zeer oude studentenclubs, namelijk Lasker (1908), Stukken & Schijven (1910) en Caïssa (1946).

De fusieclub begon binnen de competitie van de Stichts-Gooise Schaakbond op het laagste niveau en maakte een glorieuze tocht naar boven, net als later bijvoorbeeld Koningsclub Bergen en Sopsweps’29, die vanwege het reglement ook op het laagste niveau moesten beginnen. Het boek bevat een hilarisch gefingeerd verhaal van een tegenstander die hier niet blij mee was.

“Meneer, ik ben veertig jaar met plezier lid van de Koperen Loper, maar de lol is er nou wel af. En ik ken er genoeg die er net zo over denken, ook bij andere verenigingen. Die lui van Utstud winnen alles. Ze verpesten gewoon alle competities waar ze aan meedoen. D’r is geen aardigheid meer aan. Ze worden gesponsord door Van der Galie (een boekhandel met een grote schaakafdeling – JH) en daarom konden ze die spelers van Utrecht kopen. ’t Is geen wonder dat ze er geen fluit aan doen om loten voor de KNSB te verkopen, terwijl wij ons uit de naad moeten lopen om een pakketje schaakmateriaal te winnen. De centen komen ze gewoon aanwaaien, nou en daar willen ze wel voor spelen.”

Boekrecensie – Learn from Michal Krasenkow

2 juli 2019 14:12 Koen Leenhouts 0

Veel trainers vertellen dat het naspelen van partijen, die door sterke grootmeesters zijn geanalyseerd, een goede manier van trainen is. Je krijgt inzicht in de belangrijkste thema’s in bepaalde stellingen, je ziet tot op zekere hoogte hoeveel varianten topspelers berekenen en het is leerzaam te zien hoe gewonnen stellingen worden afgemaakt of hopeloze verdedigd. Desondanks verschijnen er niet zo gek veel partijenverzamelingen in vergelijking met openingsboeken of werken die zich richten op verbetering van het middenspel.

Boekrecensie: Praktisch trainen met IM Robert Ris

25 juni 2019 13:40 Daniël Zevenhuizen 0

Cruciale vaardigheden voor de schaakfanaat

Boekrecensie van Robert Ris’ Crucial Chess Skills for the Club Player, vol. I (2018) door Daniël Zevenhuizen

In zijn schaakhandleiding Crucial Chess Skills for the Club Player deelt Internationaal Meester Robert Ris zijn inzichten als trainer van schaakliefhebbers in de middencategorie (ELO 1500-2200). In twee delen vat hij de, zijns inziens, meest fundamentele thema’s voor het schaakbegrip samen. Het werk is een welkome uitgave in een tijd gedomineerd door dweperige computerverering: praktische methode vervangt roekeloze imitatie.

Over coaching

22 juni 2019 8:30 David van Kerkhof 0

Toen ik zag dat Thinkers Publishing een boek had gepubliceerd van topcoach Vladimir Tukmakov genaamd ‘Coaching the Chess Stars’, was ik natuurlijk enthousiast om dit boek te recenseren: het gaat per slot van rekening over mijn eigen vakgebied. Ik was van tevoren nog niet bekend met de aanpak van Tukmakov en bij een dergelijk onderwerp is het altijd de vraag of die aanpak je ook aanspreekt. In de inleiding overtuigt Tukmakov me echter al direct. Hij zegt namelijk het volgende: