Schaaksite

Partijen 1e ronde Utrechtse Meesters

Alle partijen van de 1e ronde in de viewer. Veel overwinningen, geen remises. Waar zie je dat nog tegenwoordig.

Stukkenjagers wint eerste open editie van het HSB Snelschaken voor clubteams

Het winnende team (v.l.n.r. Luuk en Sam Baselmans, Nick Bijlsma en Mart Nabuurs, foto toernooisite)

Voor de eerste keer werd het HSB Snelschaken voor Clubteams opengesteld voor teams buiten de HSB. Een uitgelezen kans om snelschaken in teamverband te ontdekken in andere provincies. Bij de Stukkenjagers werd, na een korte voorselectie, een team opgesteld met de volgende sterspelers: Luuk Baselmans, Nick Bijlsma, Sam Baselmans, en Mart Nabuurs. In de trein naar Delft kwamen we tot zowel deze opstelling als mijn belofte om een verslag te schrijven als we het toernooi zouden winnen. En kijk hier het resultaat.

Het speelschema betrof tweemaal een enkelvoudige tienkamp, en in dit geval was er dus een poule met voorrondes en daarna de finalepoule. Het speeltempo van 3 min p.p. + 2 sec per zet was voor mij wel even wennen. In het begin denk je wel voldoende tijd te hebben, maar wanneer de tijd onder de minuut zakte, speelde er wel een lichte paniek op. Gelukkig mocht dit de pret en het resultaat niet drukken want we gingen gestaag door de eerste rondes heen. Soms werden hopeloze stellingen nog omgebogen naar winst, maar van echt ‘schwindelen’ was er niet echt sprake.

NK Snelschaken voor clubteams 2020

9 februari 2020 14:32 Kees Schrijvers 0

Op 21 maart 2020 wordt NK snelschaken voor clubteams georganiseerd. Met een eerste prijs van €1000 en een totaal prijzenfonds van €2500 verwacht de organisatie een spannende sportieve strijd. Hapjes en drankjes zijn de hele dag verkrijgbaar aan de bar en direct na afloop is er een borrel. Het NK snelschaken voor clubteams kent een rijke historie, die voert van de gouden jaren bij Pat Mat in Beverwijk (25 jaar lang), via Den Haag (2002-2006), Rosmalen (2009-2015), Groningen (2016) tot Bunschoten (2017-2019) en nu Amsterdam. Het toernooi wordt georganiseerd door Stichting SchaakWeek in samenwerking met schaakclub VAS. Stichting SchaakWeek is een initiatief van Merijn van Delft (zie ook schaakweek.nl) en gastheer namens schaakclub VAS is Niels van Dam. In het organisatieteam zitten verder de ervaren krachten Arno Eliens (hoofdarbiter) en Lennart Ootes (techniek). Er is plaats voor 60 teams, dus wees er snel bij!

• Een team bestaat uit 4 spelers – een vijfde speler mag als reserve aan het team worden toegevoegd. Alle spelers moeten lid zijn van de dezelfde vereniging.
• Er worden 9 dubbele ronden (ronden 1 tot en met 18) gespeeld in één grote groep.
• De bedenktijd bedraagt 3 minuten per persoon per partij met 2 seconden increment per zet vanaf zet 1.
• De resultaten worden aangeboden aan de FIDE voor verwerking in de snelschaakrating.

Home | Informatie | Reglementen | Deelnemers | Inschrijven

Verhalen van een bordenmeisje

6 februari 2020 19:03 Johan Hut 0

Gerard de Winter heeft ook genoten van het boek van Paul van der Sterren.

Gerard de Winter wees de redactie van Schaaksite op de website van zijn Schaakvereniging West-Zeeuws-Vlaanderen. Nou is dat vooral een doodgewone schaakclub en zijn de wedstrijdverslagen niet boeiend voor schakers van buiten Zeeland. Eén rubriek trok toch wel mijn aandacht, namelijk Het Bordenmeisje.

Gerard de Winter kent heel veel schakers, hij is een van de grote mannen achter het Hogeschool Zeelandtoernooi in Vlissingen. Waarom de rubriek Het Bordenmeisje heet weet ik niet, maar Gerard beschrijft vele, vooral Nederlandse schakers. De allergrootsten, maar ook schakers net daaronder. Bijvoorbeeld Johan van Mil, Rudy Douven, Lisa Schut, Mark Pieterse, Paul Boersma en Lucien van Beek, plus natuurlijk Zeeuwen als Helmut Cardon, Quinten Ducarmon en Martin Martens. Sommige verhalen zijn makkelijk gemaakt. Er zijn er een paar van Wikipedia gekopieerd en ik zag zelfs een compleet verhaal van mij erop staan, waar ik niets van wist. Maar iemand als Gerard de Winter neem ik dat niet kwalijk.

Bovendien heeft hij er werk van gemaakt, er staan veel partijen met analyses bij, die op het scherm na te spelen zijn. En hij heeft wel degelijk veel informatie zelf toegevoegd. Een verhaal over de biografie van Paul van der Sterren kan ik bijzonder aanbevelen. Er staan veel tekstfragmenten in en dat is mooi, want niet iedereen gaat de biografie van 490 pagina’s lezen. Gerard heeft duidelijk van het boek genoten.

Het Bordenmeisje is een leuke geschiedenisrubriek.

Schaaktempel

Een tijdje geleden vertoefde ik per ongeluk in Zwitserland. Ik was er zo’n 25 jaar niet geweest. Een hernieuwde kennismaking. Tijdens de eerste treinrit langs Zürich viel me direct al op hoeveel gebouwen daar met kaal beton zijn neergezet. Wellicht een verantwoorde afweging wanneer je met winterse omstandigheden rekening houdt, maar het doet nogal goedkoop aan. En ronduit vreemd is het dan als de Zwitser anderzijds luxe materialen voor de aankleding gebruikt. Zo zie je, bijvoorbeeld, veel verchroomde balustrades op de balkons, met van die lichtgroenige glasplaten erin. Niet mijn smaak, maar het is populair. De ellende is dat kaal beton na verloop van jaren niet zelden in ontstellende lelijkheid vervalt. Enerzijds door natuurlijke slijtage, anderzijds omdat onze smaak is veranderd. Wat in de 60-er jaren nog voor modern kon doorgaan, zag er in de 80-er jaren al behoorlijk triest uit. In het hotel waar ik recentelijk verbleef was de ene wand van de kamer kunstig aangekleed, maar de andere wand was van jammerlijk kaal beton. Malle Pietje zou het waarschijnlijk als “echte konsjt” betitelen.

Beton dus. Daarmee wordt het bruggetje naar het schaaktoernooi in Biel gemakkelijk gelegd, want dat wordt sinds jaar en dag verspeeld in een prestigieus ontworpen betonkolos. Het eerste meestertoernooi vond plaats in 1968. Het jaar daarop won de 17-jarige Jan Timman. Vele andere grootheden hebben er nadien gezegevierd – laatstelijk in 2018, toen was het Mamedyarov. Biel is een stad die “officieel en gelijkwaardig” tweetalig is. In het Frans: Bienne. Denk niet dat een taalgrens iets exclusief Belgisch is. Zelfs in Nederland kennen we een taalgrens, de zgn. “patat-friet grens”: boven de grote rivieren spreekt men van patat, beneden de grote rivieren bestelt men friet. De taalgrens in Zwitserland noemt men ook wel de “Röstigraben” (Graben = greppel, omdat deze taalgrens voor een deel langs het riviertje de Saane loopt; Rösti is een nationaal Zwitsers gerecht met Duitse inslag, een soort aardappelkoek). Wederom met aardappelen in de hoofdrol. De Röstigraben symboliseert het verschil tussen de franstalige en duitstalige mentaliteit (vul zelf maar in). Biel ligt precies op die taalgrens.