In 2015 beweerde schaakgrootmeester Nigel Short dat zijn vrouwelijke equivalent niet bestaat: vrouwen hebben niet de juiste hersenen voor het schaakspel. Wereldwijde ophef ontstond, zoals altijd na zo’n soort opmerking. Maar is het wáár?
Schaken is een intellectuele sport die vooral door mannen wordt gespeeld en waarin vooral mannen uitblinken. Slechts 5% van de geregistreerde schaakspelers en maar 1% van de grootmeesters is vrouw.
Over modellen wilt u vast wel iets meer weten, nietwaar? En deze column van Hans bevat ook nog eens een foto! Lees zijn column hier !
Als schakers staan we midden in de maatschappij. Toch gaat deze column van Jan Willem over een eiland.
In mijn column van 3 maart jl. heb ik gepleit voor open (top-)toernooien, in plaats van de tegenwoordig vaak saaie gesloten toptoernooien. Zie: www.svpromotie.nl/Senioren/uploads/JWD03mrt.pdf Net na de “Reykjavik Open 2017”, die Giri met zeven overwinningen (!) en drie remises schitterend won, behoeft dat betoog geen verdere toelichting meer, lijkt me. Ongelijke krachtsverhoudingen, een dagelijks verrassende indeling en prestatiebeloning doen wonderen. Of is er meer de hand? Is er misschien sprake van eiland-magie? Schakers gedijen bij isolement. Hoe eenzamer hoe beter.
Zelfs onvrijwillig isolement, in een gevangenis, kan vruchtbaar zijn voor de schaakontwikkeling. Bekend is dat Mandela met zijn medegevangenen op Robbeneiland tot een behoorlijk schaakniveau kwam. Vrijwillig isolement verdient natuurlijk de voorkeur. Eilanden zijn daarvoor ideale plekken. Met als beste voorbeeld IJsland, waar Spasski en Fischer in 1972 dankzij de gekozen afzondering hun tweekamp konden spelen en waar tot de dag van vandaag sprake is van een levendige en hoogwaardige schaakcultuur. Grappig om te weten is dat IJsland beschikt over een soort mini-IJsland, in de vorm van een klein noordelijk eilandje, Grimsey. In de 19e eeuw is dit eiland ‘geadopteerd’ door de Amerikaanse mecenas Willard Fiske, die zijn liefde voor het schaken met succes overbracht op de inwoners. Fischer was niet de eerste schaak-inspirator van IJsland, Fiske ging hem voor. Op de bijgevoegde foto is de sfeervolle vuur(schaak)toren van het eiland te zien. Splendid isolation!
Lees de column hier helemaal!
Lees meer >In onze sport kennen wij het fenomeen ‘gezamenlijke laatste ronde’. Zo iets kan natuurlijk alleen bij weinig ruimte vragende sporten. Geen complex heeft voldoende zalen om bijvoorbeeld een gezamenlijke laatste ronde zaalkorfbal te organiseren. Hier in het Noorden des lands vinden er elk jaar wel een paar gezamenlijke laatste rondes plaats. Niet voor elke klasse, daarvoor reikt de polsstok niet ver genoeg. Er zit namelijk een financieel plaatje aan. Een fikse zaal huren,
Lees meer >“Voor de winst!” roep ik en mijn betere helft roept vervolgens hetzelfde. Het scrabbelspel wordt voor de dag gehaald. Ik win meestal. Dat heeft misschien met mijn woordenschat te maken, maar ook met het feit dat ik strategisch speel. Ik zie het woord “wekken” op het bord liggen en besef dat ik in de gaten moet houden of ik er “ver” voor kan leggen waardoor ik driemaal woordwaarde haal. Dat bedenk ik terwijl ik niet over de nodige letters beschik,
Lees meer >De column van Hans Meijer deze week gaat over een specifieke opening.
Een schaakblog die ik van tijd tot tijd bezoek is die van Brabo, alias Helmut Froeyman. Ik kan dit iedereen aanraden want de onderwerpen die Brabo aansnijdt zijn altijd interessant. Zo gaf hij in zijn column De Bird de namen van Negi Parimarjan en Anatoly Vaisser als schrijvers van boeken over openingstheorie die ‘te eerlijk’ zijn.
Lees meer >Het lijkt wel een wet te zijn: hoe populairder de sport, des te hardnekkiger wordt er vastgehouden aan idiote regels. Regels die onnodig ingewikkeld zijn, die ingehaald zijn door de huidige stand van de techniek of die het werk van een scheidsrechter onnodig moeilijk – lees: praktisch onmogelijk – maken. De regels – of systemen – waar het om gaat gaan meestal ook ten koste van de puurheid van de sport.
Lees meer >Bij vrijwel alle competities en toernooien wordt tegenwoordig gespeeld met een speeltempo met increment, een tijdstoevoeging per zet. Zo is het KNSB-tempo 1 uur 30 + 30 minuten met 30 seconden increment per zet vanaf de start. En dat betekent dus blijven schrijven, tot de laatste zet! Bij de onderbonden zie je vaak een tempo van 1.40 + 10 seconden increment of 1.30 + 15. Ook bij rapid en snelschaak zien we een tijdschema met increment steeds vaker verschijnen.
Lees meer >Mijn kinderen zijn alle drie lid geweest van de schaakclub. En hebben les gekregen volgens de methode Withuis/V&D. Vanuit het rode en groene boek, die bij mij beide nog tussen de schaakboeken staan. De oudste heeft het koning-diploma behaald en heeft het daarna voor gezien gehouden. Hij prefereerde orgel- en pianoles. Nummer twee bleek een getalenteerd voetballertje. Dan moet er veel getraind worden en is er geen ruimte meer voor iets anders.
Lees meer >De column van Hans gaat exclusief over dames (van vlees en bloed, niet van hout/plastic).
Hoe is het mogelijk dat van een land met slechts 3.7 miljoen inwoners acht schaaksters, elf als we de schaaksters uit dat land die nu elders vertoeven ook meetellen, in de top 100 van de wereld staan? Voor het evenaren van deze prestatie zou Nederland met zijn 17 miljoen inwoners de helft van de top 100 moeten leveren,
Lees meer >
