Vorig jaar februari wist ik het opeens. Een aansprekende manier om ouderen te interesseren voor schaken. Vreemd dat ik daar nooit eerder aan gedacht had. Maar nu wist ik het. Ouderen zijn in niet zo veel meer te interesseren. Dat weten de marketing mensen maar al te goed. Ouderen hebben alles al. Maar ook zij hebben nog een zwakke plek: de kleinkinderen. Daar moet je zijn, als je een oudere iets slijten wil.
Lees meer >Vorig jaar februari wist ik het opeens. Een aansprekende manier om ouderen te interesseren voor schaken. Vreemd dat ik daar nooit eerder aan gedacht had. Maar nu wist ik het. Ouderen zijn in niet zo veel meer te interesseren. Dat weten de marketing mensen maar al te goed. Ouderen hebben alles al. Maar ook zij hebben nog een zwakke plek: de kleinkinderen. Daar moet je zijn, als je een oudere iets slijten wil.
Lees meer >Ik ben een bofkont. Ik ben namelijk niet de Koning der Nederlanden. Zelfs niet in mijn angstigste dromen. Stel je voor, het is eerste kerstdag en je moet het verplichte nummertje afdraaien van een kersttoespraak. Mams heeft dat jaren gedaan. Nu moet jij. Waar moet je het in vredesnaam over hebben? In vredesnaam. Goed gekozen woord. In het Midden-Oosten zijn de middeleeuwen volop aan de gang. Terwijl ik dit schrijf is er een extra NOS-journaal.
Lees meer >Hinderen van je tegenstander. Het kan op vele manieren en het kan dan per ongeluk gaan of met opzet. Het laatste komt gelukkig zeer weinig voor. Het eerste des te meer. Velen zullen het niet beseffen maar het aanbieden van een drankje aan de tegenstander terwijl die aan zet is, kan al als hinderen beschouwd worden. Gelukkig zijn er weinigen die daar aanstoot aan nemen en gewoon de order dankbaar doorgeven.
Lees meer >
| Partijen van sterke spelers zijn de moeite van het bestuderen waard. Dergelijke partijen vindt u in de column van Hans Meijer. Lees deze hier ! |
Sinds mijn kinderjaren ben ik een (niet al te fanatieke) aanhanger van Ajax, maar toch kende ik tot voor kort bijna niemand uit Noord Holland en had ik ook geen band met dat deel van het land. Voor mijn gevoel begint Noord Holland ook pas bij de lijn Beverwijk, Alkmaar, Hoorn, waarboven nauwelijks nog mensen wonen en de wind vrij spel heeft. Ik ben in Alkmaar ooit naar de kaasmarkt geweest en heb in 2010 een keer een thuiswedstrijd van AZ bezocht,
Lees meer >Ze komt meestal een beetje huppelend binnen. Huppelen, ziet u dat nog wel eens? Mijn zusje huppelde met mooi weer naar school, hand in hand met vriendinnetjes. Het moest wel mooi weer zijn, want met kou, wind en regen gaat het gewoonweg niet. Teveel ingepakt. Het meisje is een jaar of tien. Samen met haar ouders, broertje en zusje gevlucht uit een oorlogsgebied. Ze spreekt voortreffelijk Nederlands, zorgvuldig formulerend.
In twee jaar tijd volledig eigen gemaakt.
Lees meer >Ik ben nooit naar een voetbalwedstrijd geweest. Ik heb ook geen plannen in die richting. Toch heb ik al sinds mijn middelbare schooltijd een zwak voor een van de clubs in de huidige Eredivisie: Feyenoord. Dat is wat vreemd, want ik heb nooit in Rotterdam gewoond en als woonplaats een indicator zou moeten zijn dan hadden ADO en Groningen meer voor de hand gelegen. Maar neen.
Ik vond het dan ook prima dat Feyenoord dit seizoen een vliegende start had.
Lees meer >Hans Meijer werkt zijn idee uit zijn vorige column nog verder uit.
In deze column zal ik dieper ingaan op het Batumi Tiebreak systeem dat ik in mijn vorige column geïntroduceerd heb. Dit naar aanleiding van de reacties, waarvoor mijn dank, die ik van diverse kanten op het spiksplinternieuwe BT systeem ontvangen heb.
Mijn definitieve voorstel is de toepassing van het BT systeem te beperken tot die teams die na afloop van de laatste ronde in aanmerking komen voor een medaille.
Lees meer >De redactie van het blad van onze parochie mailde jongstleden maandag naar mijn echtgenote met de vraag of zij een stukje wilde schrijven over kerst. Elke invalshoek was goed, als het maar over kerst ging. ‘Ik zal er over nadenken’, dat is zo’n beetje het standaardantwoord van haar. Zeer verstandig want als ze overal ‘ja’ op zou zeggen, werkt zij zichzelf onvermijdelijk in de nesten. En ‘nee’, dat wil ze eigenlijk ook niet meteen zeggen, want ze weet hoe veel moeite de redactieleden elke maand weer moeten doen om het blad vol te krijgen. Toch was haar ‘Ik zal er over nadenken’ een soort afleidingsmanoeuvre.
Want het werkt zo: ze gaat meteen aan de slag en als het resultaat bevalt, zegt ze ‘ja”, terwijl ze ‘nee, helaas’ zegt als het niet echt wil lukken. Twee uur na het verzoek lag het concept er en kon ik mijn mening geven. Ze had gekozen voor jeugdherinneringen en die wijken af van de herinneringen van de doorsnee Nederlander. Want we praten hier over een gemengd gezin in de jaren vijftig. Een Nederlandse militair gehuwd met een Engelse vrouw, met een op Engelse leest geschoeid gezin. Redactie dolblij, het verhaal verschijnt in ‘Rots en Bron’ van december en is dan ook te lezen op de website van de Norbertus-parochie. Bij het opslaan van het bestand troffen we trouwens al een kerstverhaal aan, in 2013 geschreven als gast-columniste voor een huis-aan-huisblad. Waren we glad vergeten. Een beetje aanpassen en we hebben volgend jaar een nieuw stukje voor Rots en Bron.
Lees meer >
