13e Amsterdam Science Park Chess Tournament
Persoonlijk verslag van schaken tijdens 13e Science Park Chess Tournament in Amsterdam.

Persoonlijk verslag van schaken tijdens 13e Science Park Chess Tournament in Amsterdam.
Na een succesvolle eerste editie in 2024 zal het Sport Pride Amsterdam Chess Open opnieuw gehouden worden en wel op zondag 27 juli van 11:00 tot 17:00 uur in de speciale locatie Boom Chicago. Het toernooi maakt deel uit van het Sport Pride Festival van Pride Amsterdam 2025 en de organisatie is wederom in handen van Sport Pride Foundation, Stichting Amsterdam Chess Open en De Queer Schaakclub.
In elk toernooi zien we de nodige eindspelen ontstaan en vrienden en bekenden weten dat ik dat daar een meer dan normale interesse voor heb. In dit Nederlands Kampioenschap zag ik een paar eindspelen die mijn aandacht trokken, toevallig omdat er een luikje in mijn hoofd openging waardoor een bepaald type kennis plotseling naar boven kwam. Gezegd moet worden dat de nu volgende fragmenten vaak in een tijdnoodfase (en soms uit een tiebreak kwamen, met veel minder tijd) ontstonden, waardoor ik geneigd ben het spel van de spelers met de mantel der liefde te bedekken. Vanaf de zijlijn wordt van alles geroepen (vooral in het hedendaagse voetbal!) en de schaakwereld doet daar tegenwoordig ook volop aan mee. Heeft uiteraard te maken met de engines die iedereen kan aan- en uitzetten. In livestreams zien de commentatoren (én het publiek) vaak geen engine, maar wel een balk aan de zijkant van het diagram die flink omhoog (dan wel omlaag) schiet als er een blunder wordt gemaakt. Dan is het makkelijk om kritiek te leveren; gemakshalve wordt vergeten dat als je zelf achter het bord zit en de spanning van de partij voelt, het allemaal niet zo eenvoudig is om de goede voortzettingen te vinden. Dit gezegd hebbende, bespeur ik bij veel schakers weinig affiniteit met eindspelen. Er blijkt bij velen een soort “ingewortelde angst” te bestaan om een eindspel in te gaan; men houdt liever zoveel mogelijk stukken op het bord om in een koningsaanval zijn slag te kunnen slaan. Dat wil iedereen wel! Desondanks ben ik van mening dat kennis van het eindspel, aangevuld met de nodige vaardigheid om een eindspel ook op de juiste manier te kunnen behandelen, bij veel spelers tot een aanzienlijke verhoging van hun niveau zou kunnen leiden. Is het niet bekend dat je middenspelen veel beter gaat behandelen als je weet wat je moet overhouden? Omdat ik dit soort bevindingen en deze conclusies al vaker heb geuit (zoals u kunt zien in de serie Eindspelfinesses die ik ooit samen met GM Twan Burg heb opgezet) leidde dat er zelfs toe dat ik door New in Chess werd benaderd of ik boek over het eindspel in elkaar te zetten. Mocht het u in interesseren, onderaan dit artikel de link naar dit boek.
Dat het eindspel zo moeilijk is, blijkt ook uit de vele voorbeelden uit de (groot)meesterpraktijk. In het NIC-blog heb ik hiervan een paar krasse staaltjes uit dit jaar gevonden, waarin sterke GM’s soms vreselijk mistasten:
Lees meer >Internationaal zijn er vast wel voorbeelden van (post gerust als u er eentje of meer weet), maar in Nederland zal het unicum zijn: op dezelfde dag dat broer Jorden algemeen kampioen werd, won Machteld van Foreest het kampioenschap bij de vrouwen. Nadat ze in de tweede finalepartij tegen Robin Duson eerst in het middenspel twee keer een winst miste, wist ze daarna een totaal verloren eindspel met twee pionnen minder nog remise te houden.
Jorden van Foreest heeft voor de tweede keer in zijn leven het algemene Nederlands Kampioenschap gewonnen. Dankzij goede voorbereiding en het Griekse geschenk wist hij vandaag in slechts 25 zetten te winnen van Loek van Wely. Het was ook makkelijk voorbereiden voor Jorden, want Loek speelde iets wat hij al vijf keer eerder gespeeld had. Op zet 11 speelde Jorden een verbetering die twee voordelen had: ten eerste was het praktisch een lastige stelling voor zwart,
‘Het zesde Fishpartners Open was weer een feestje. Met vijf computers en 65 schakers van vlees en bloed was het weer lekker druk in het sponsorhome van IJsselmeervogels’, schrijft Richard Vedder over dit afgelopen zaterdag gehouden toernooi. Lees hier zijn verslag verder.
Ook ik schreef een stuk, met voor mij een primeur: een analyse erin! Dat stuk kunt u hier lezen.
De finale van het Nederlands Dameskampioenschap gaat tussen Robin Duson en Machteld van Foreest. Het mag gezegd zijn dat beide dames enigszins geluk hadden in de halve finale (Machteld kwam in een objectief verloren eindspel weg met remise; Robin kreeg in de verlenging de gelegenheid om een klassiek matoffer te brengen; zie het verslag van gisteren), maar dat hoort er soms bij.
Vandaag speelden ze hun eerste partij,
Lees meer >De finale! Broer en zus(je) Van Foreest tegen Loek van Wely en Robin Duson. Wat mij betreft een mooi affiche. Qua rating beginnen broer en zus als favoriet aan de eindstrijd, maar uiteindelijk hoeft dat niet veel te zeggen. Veel meer regels aan een algemene introductie ga ik ook maar niet vuil maken, ik zal verslag doen van de herenpartij.
Van Wely – Van Foreest
Frans Peeters (2025)
Van Wely opende met 1.c4. Voor zover ik weet, is hij daar behoorlijk vertrouwd mee. Niet alleen staan er aardig wat partijen van hem met die openingen in de database, ik mocht het ook zelf ervaren toen ik in 2019 besloot zijn Engelse opening agressief te bestrijden. Dat duurde welgeteld 30 zetten, daarna konden de stukken weer in de beginstand. Jorden van Foreest doet dat natuurlijk een stukje beter, en vooral ook sneller! Het valt me op dat hij dit toernooi best snel speelt, in ieder geval in de openingsfase. Dat viel me in ieder geval dusver op, naast het feit dat Van Foreest bijna weer terug is in de 2700-club (live-rating voor de partij was 2699.4)!
Lees meer >In de tweede ronde van de halve finale moest Anna-Maja Kazarian zien te winnen van Machteld van Foreest, terwijl Anne Haast het volle punt nodig had tegen Robin Duson. Ze pakten het ieder op een andere manier aan. Kazarian probeerde met dubieus openingsspel haar tegenstandster tot onverstandige dingen te verleiden, terwijl Haast het probeerde middels het uitbouwen van een klein voordeeltje in een lange partij. Beiden hadden succes met hun strategie: Van Foreest besloot in een duidelijk betere stelling tot een meer dan dubieus stukoffer en Duson verzuimde enkele keren met een pionoffer haar stukken te mobiliseren.
Een speciale zomereditie van De Schaakpod, met Hicham Boulahfa, Lennart Ootes en Tex de Wit.
Deze aflevering is opgenomen tijdens het UniClass Amsterdam Science Park Schaaktoernooi, waar Hicham een bijzondere rol vervult. Ondertussen nadert het NK Schaken in Venlo de ontknoping: de halve finales zijn in volle gang. Wie kroont zich tot Nederlands Kampioen? Tex blikt terug op zijn eerste weekendtoernooi in een decennium, en Lennart deelt zijn inzichten over de meest recente internationale toernooien.
Beluister De Schaakpod in de player hieronder, via Spotify, Apple, Google of schaakpod.nl
Lees meer >