Schaaksite

Batavia deel 2: mislukte recordpoging

8 maart 2020 23:31 Dimitri Reinderman 1

In het eerste verslag kon u lezen hoe ik voor de rustdag 4.5 uit 5 haalde in het Bataviatoernooi. Ondanks dat ik lekker in mijn ritme leek te zitten was de rustdag welkom. Als profschaker heb je nooit echt een vrije dag, maar een rustdag voelt wel zo. Toch moest er gewerkt worden en ik bereidde me goed voor op de niet geheel fitte Edwin van Haastert (die zich na zeven ronden zou terugtrekken wegens ziekte). Het resultaat was een leuke stelling na de openingsfase.

De jury (Van Delft, Peng, L’Ami) vond dit de beste partij van het toernooi. Opmerkelijk genoeg viel mijn volgende partij ook in de prijzen, maar dan voor het beste eindspel van het toernooi. Op zich mooi, maar laat het nou net de ene partij zijn die ik verloor…. Het eindspel was inderdaad goed gespeeld door Friso, maar ik had dat kunnen voorkomen als ik niet geblunderd had in de volgende stelling. Waarom is 18.Dc6 een blunder?

 [FEN "3q1rk1/1Qpn1pp1/1p1bp2p/r7/2PP4/2P1BN2/P4PPP/R4RK1 w - - 0 18"] 

Daar ging mijn poging om het wereldrecord ongeslagen blijven van Carlsen te verbeteren! Of nouja, dat record wordt maar hoger en hoger, dus dat was sowieso iets te ambiteus misschien. Maar mijn poging om het Nederland record van Tiviakov te verbeteren was meteen ook mislukt. Ook dat was wellicht wat te ambiteus. Maar het Amsterdams record had misschien gekund? Dat zou op naam van Timman kunnen staan, of Sosonko, of op mijn naam, geen idee. Enfin, ik moest weer vanaf nul beginnen.

Batavia deel 1: een goede start

4 maart 2020 20:58 Dimitri Reinderman 0

Bataviatoernooi. Mijn vorige twee deelnames waren met wisselend succes: in 2013 stond ik na zeven ronden nog bovenaan, maar door de laatste twee ronden te verliezen liep ik de eerste plaats op een half punt mis (5.5 uit 9). In 2015 ging het veel beter en won ik met anderhalf punt voorsprong op Jorden van Foreest met 7 uit 9. De opgaande lijn werd dit jaar voortgezet, al was het met een vervlakking: 7,5 uit 9, wat volgens de archieven best hoog is. Zo lijkt het alsof ik in bloedvorm was, maar was dat ook zo? Mooi niet! De ene zet was goed, de andere een blunder, de andere gemiddeld, net als die van mijn tegenstanders, maar die van mij waren gemiddeld blijkbaar net iets beter. Er waren echter best wat partijen waar ik goed wegkwam.

Het toernooi begon slecht voor mij: 0,5 uit 3. Gelukkig zonder consequenties, want het was bij hand and brain, wat ter gelegenheid van de opening werd gespeeld. Dat is op zich erg leuk, maar ik had wel de pech de hoogste rating te hebben en daarom gekoppeld te worden met de enige huisschaker uit het gezelschap. Dat we niet veel punten zouden halen had ik wel verwacht, maar het is toch fijner om het toernooi alvast in de winning mood te beginnen. Anderzijds kon ik ook wel herinneren dat spelers in lotingsnummersnelschaaktoernooien het slecht deden en vervolgens in het echte toernooi de sterren van de hemel speelden, dat moest ik ook maar doen dan. Als lotingsnummer had ik overigens nummer 7 gekregen: dat leek ongunstig vanwege de extra zwartpartij (ik wist nog niet dat ik alles met zwart zou winnen) en verder zat ik achter Bosboom (die laatste zou eindigen) waardoor ik vaak tegen iemand moest die net gewonnen had. Anderzijds had ik wel weer wit tegen de andere grootmeesters.

Ik mocht meteen met zwart tegen de (gedeelde) nummer twee op rating, Miguoel Admiraal. De opening ging ok maar na de opening speelde ik het niet handig en ik moest oppassen voor mijn koning. Ik ging maar lang rokeren, ondanks dat ik op de damevleugel geen pionnen meer op de zevende rij had. Zo komen we in onderstaande stelling terecht.

Admiraal-Reinderman, foto gemaakt door Harry Gielen

De andere nummer twee op rating kreeg ik daarna, de Poolse grootmeester Tomasz Warakomski. Hij heeft een schakende zus die in Groningen met man en kind woont en hij kon het spelen van dit toernooi combineren met een kraambezoek. Het toernooi ging ook best goed voor hem, hij werd tweede met 6.5 punten (ondanks veel verloren stellingen) en achteraf bleek onze onderlinge confrontatie dus beslissend voor de toernooiwinst. Opnieuw speelde ik een lange partij, en opnieuw had ik eindspeltechniek nodig om te winnen.

Ik kijk vaak wielrennen en in interviews hoor je vaak dezelfde uitspraken terug. “The team did a great job” is  een standaarduitspraak na een willekeurige overwinning en wat je na een eerste overwinning vaak hoort is “De druk is er nu af.” Het is ook gewoon waar en het geldt ook bij schaken. Begin je matig aan een toernooi, dan moet je daarna partijen winnen om het goed te maken. Goede start? Een overwining is mooi, maar met remise heb je nog steeds een goede score. Dat was mijn uitgangspositie voor de zwartpartijen in ronde drie en vier en wellicht hielp deze luxepositie me ook om beide partijen te winnen.

Arthur Pijpers wint dMP Batavia; IM-normen voor Lopez, Lahaye en Meissner

10 maart 2019 20:25 Dimitri Reinderman 0

Het elfde dMP Batavia Schaaktoernooi is gewonnen door Arthur Pijpers. In de laatste twee ronden deed hij een ‘erop en erover’ bij Jasel Lopez, die tot de laatste ronde toernooiwinst verspeelde. Hij wist nog wel met 5 punten een IM-norm te behalen, net als Rick Lahaye en de Duitser Felix Meissner (de laatste had aan 4.5 punten genoeg).

In mijn vorige verslag noemde ik wat kritiekpunten van het gehanteerde systeem waarbij voor de klassieke partij eerst een vluggertiebreak werd gespeeld. De toernooidirecteur was het wel met mijn punten eens en gaf ook toe dat in tegenstelling tot wat in de aankondiging stond het snelschaken niet meetelde voor eventuele toernooiwinst. Als ik het goed begrepen heeft mocht van de Fide het systeem niet gebruikt worden. De bedenker en aanjager van het formaat, Lennart Ootes, was echter tevreden: “Ik heb ervan genoten en het is mooi dat het snelschaken online veel kijkers trok. Omdat het tiebreaksysteem niet voor toernooiwinst telde is het moeilijk om een echte conclusie te trekken over het nieuwe systeem. Ik hoop dat het in de toekomst in een sterker toernooi een kans krijgt.” Een verbetering die o.a. door John van der Wiel werd gesuggereerd is om de snelschaakpartijen op een aparte dag voor het toernooi te spelen, zodat de spelers zich daarna kunnen concentreren op de klassieke partijen. In dit toernooi kwamen relatief veel ongelukken in de openingsfase voor, wat mogelijk te maken had met de moeilijke omschakeling van een snel naar klassiek tempo.

Prijsuitreiking, foto door Lennart Ootes

Terug naar het toernooi. Het Ootessysteem is als ik het goed begrijp bedoeld om te zorgen voor minder remises, maar Arthur Pijpers trok zich daar niets van aan en speelde zes van zijn eerste zeven partijen remise. Koploper Jasel Lopez speelde na zijn start van 2.5 uit 3 vijf remises achter elkaar (en passant een IM-norm scorend) en zo bleef het spannend bovenin. De voorlaatste ronde, waarin de partij van Lopez de enige was die in remise eindigde, zorgde voor een vorentscheiding. Lang leek het alsof LSG’er Pijpers tegen Leidenaar John van der Wiel niet verder dan remise zou komen, maar met enige hulp wist hij in het verre eindspel de zwarte vesting te kraken.