Nou zijn de prikkelende columns van Nigel Short in New in Chess alom bekend. Die lees ik dan ook graag. Nu is er een voor mij onbekende schaakcolumnist opgestaan die zo’n bikkelharde column schreef over GM Maurice Ashley, dat ik geschokt achter bleef. Vrijheid van meningsuiting, laster & smaad, feitelijk onjuist, weinig stijlvol of juist briljant. Oordeel vooral zelf. De beruchte column vindt u hier op de site van het Groningen Schaakfestival aan de hand van Benno de Jongh.
Nou ben ik vaak genoeg ontvanger en uitdeler geweest van kritische noten inzake ons schaakwereldje, toch vind ik de column wel erg ver gaan en schampen aan karaktermoord. Dat Ashley er vaak gelikt bijloopt interesseert me even weinig als de korte broek van Kovalyov. Voor mij telt hetgeen Ashley bijdraagt aan het schaken en dat is veel. Zijn initiatief om Millionaire Chess op te zetten is bewonderenswaardig. Hij wilde het schaken naar een hoger plan tillen en meer sponsors de schaakmarkt in trekken. Dat bij zowel de 2e en 3e versie geëxperimenteerd werd met andere vormen om de boel draaiend te krijgen is logisch. Geen idee waarom dat zou moeten worden afgezeken. Voor iemand die er tijd en moeite in heeft gestopt, hulde!
Ook waardeer ik de unieke stijl van Ashley waarmee hij via welbespraaktheid en beleefde houding toch een kritische insteek van een strik weet te voorzien. Zo ken ik eigenlijk niemand anders die tot 3x toe Carlsen wist te laten ontploffen en ook onze Giri flipte aardig door toen Ashley over remisepercentage en matige prestaties begon. Fantastische Schaak-TV voor ons fans!
Ach en dat Ashley zijn imago goed weet te bewaken in de media, elk huisje kent zijn kruisje. Bij mij totaal geen interesse voor Ashley’s privéleven en wat hij zakelijk allemaal uitspookt. Puur op het gebied van schaken is Maurice Ashley voor mij een toevoeging.
Mocht je nog een platform zoeken om een schaakopponent finaal de grond in te schrijven, dan weet je dat je terecht kunt in Groningen. 😉
Lees meer >